De oorsprong van The Continental is, net als de jonge jaren van John Wick, een mysterie. Deze serie belooft ons antwoorden en—uiteraard—veel actie. Officieel heet de serie: The Continental: From the World of John Wick. Liefhebbers van de betere actiefilms weten dan genoeg. De John Wick films zijn bekend om de keiharde, niet aflatende actie. Alle vier John Wick films kregen een goede waardering. Kan de serie tippen aan de films of is dit de zoveelste spin-off die na het eerste seizoen stilletjes verdwijnt?
The Continental gaat over de jonge jaren van Winston Scott (Colin Woodell, The Flight Attendant). De jaren '70, om precies te zijn. Hij is dan nog een jonge vent die plots naar de VS gehaald wordt om zijn van hem vervreemde broer te vinden. Die broer heeft ene Cormac O’Connor (Mel Gibson, Complete Savages) behoorlijk kwaad gemaakt door iets uit zijn kluis te roven. Cormac is een gewetenloze crimineel en de baas van The Continental. Jazeker, het beroemde hotel uit de films dat later van Winston wordt.
In de loop van het eerste deel komen we ook een groep wapenhandelaren tegen, en een vrouwelijke rechercheur die achter hen aanzit. Wat hun rol in dit verhaal precies gaat worden zal pas later duidelijk worden. Verder komen er nog een paar bekende personages langs, maar die mag je zelf ontdekken. Wel zeker is dat er verschillende levens op het spel staan, waaronder dat van Winston.
De professionele critici waren nogal verdeeld over dit eerste deel. De ene helft vindt dat het allemaal wel wat boeiender had mogen zijn, de andere helft vindt dat de serie goed genoeg is om een kans te krijgen. Ondanks die verdeeldheid scoort de serie op IMDb al een tikje beter dan de eerste drie films. Zo slecht is het dus blijkbaar niet.
De serie scoort op IMDb zelfs een tikje beter dan de eerste drie films.
De grootste klacht gaat over het grote aantal personages dat wordt voorgesteld. Zelf heb ik daar niets van gemerkt. In een realistisch bedoelde serie kan de wereld nu eenmaal niet bestaan uit twee hoofdpersonen en vijf figuranten. We praten immers over een wereldwijde organisatie met handlangers in elke laag van de maatschappij. Dat heeft z’n effect op het aantal personages, toch?
Ik begrijp overigens best waar die kritiek vandaan komt. In de eerste aflevering worden namelijk de hoofdpersonen geïntroduceerd. Maar volgens de moderne stijl van verhalen vertellen gaan we niet direct alles uit de doeken doen. Nee, het verhaal moet laagje voor laagje worden afgepeld, waarbij alles mysterieus moet worden gehouden. Je krijgt dus telkens maar een snippertje informatie. Daardoor komt het verhaal ook langzamer uit de verf.
Op het gebied van actie en acteervermogen scoort de serie wel weer een dikke voldoende bij alle critici. Kijk, nu komen we ergens. Ja, vooral de eerste vijf minuten knallen van het scherm en geven direct de typische John Wick vibe af. Ook in de rest van de eerste aflevering zitten nog genoeg actiescènes.
Het acteerwerk is ook goed genoeg. Bij de handelingen van sommige personages stel ik wel vragen, maar dat ligt niet aan de acteurs. Eerder zou ik regelmatig de scenarioschrijvers en de castingdirector door elkaar willen schudden. Voorbeeldje? Ik kan bijvoorbeeld niet tegen het stereotype van de onrealistisch knappe vrouwelijke detective die zogenaamd enorm streetwise is, maar ondertussen wel dingen doet die in de criminele wereld zouden zorgen voor een sterk verlaagde levensverwachting. Voor zo’n rol zou ik een vrouw nemen die duidelijk al wat heeft meegemaakt.
Goed, op naar de (voorlopige) conclusie. De eerste aflevering is nergens saai. Er zitten lekkere actiescenes in, vooral aan het begin, maar na die eerste vijf minuten neemt de flitsende John Wick vibe wel wat gas terug. Dat is niet erg voor een eerste deel. Daarnaast is het goed om te onthouden dat dit geen verhaal is met onze John in de hoofdrol. Dit verhaal gaat over Winston Scott en de mensen om hem heen.
Over de oorsprong van het Syndicaat en The Continental zul je ook nog niet veel wijzer worden. Dat is een tikje teleurstellend, maar ook dit gemis kan later dit seizoen nog worden goedgemaakt. Of wil men dat bewaren voor het tweede seizoen? Die formule zien we vaker voorbijkomen, dus alles is nog mogelijk.
Oh, nog bijna vergeten. De lekkere '70's soundtrack past uitstekend bij de gekozen stijl van de serie. I feel Love!
Kijken of niet? Jazeker, kijken! Laten we wel hopen dat de volgende delen snel wat meer vorm gaan geven aan de rode draad. Dat zou de serie nog meer vaart en aantrekkingskracht geven.
Over de auteur, Conan Miller
Conan geeft het toe; hij is verslaafd. Verslaafd aan boeken, motorrijden, koken en het kijken naar films en tv-series. Hij verdient zijn geld met schrijven en vertalen. Na een bachelor Vertaler Engels is hij zich gaan verdiepen in geneeskunde als specialisme. Verder sport hij al zolang hij zich kan herinneren en is hij sinds zijn achtste bezig met verschillende vechtkunsten. Als hij tijd over heeft reist hij graag op twee wielen door Europa, samen met de liefde van zijn leven. Hij leeft zijn leven volgens het adagium “Mens sana in corpore sano”, ofwel: een gezonde geest in een gezond lichaam. Dat is hard werken, maar de beloning is er ook naar.
Goede serie. Beetje vreemd. Maar zitten wel wat fouten in kwa muziek. Er staat op een gegeven moment dat het zich afspeelt in 1975. Maar Baker Street Gerry Rafferty is uit 78 en Take The Long Way Home Supertramp uit 79. En dan heb ik alleen die 2 gekeken
Klopt, dit is een trend die een aantal jaar geleden is begonnen, eerst in films en later in series. Het gaat niet meer om de chronologische juistheid van de muziek, maar vooral om de passende sfeer. En misschien denken de makers: "Ach, het zijn oude platen. Wat maakt het uit wanneer die muziek uitkwam?" En de meeste mensen lijkt het niet te storen.
