The Clearing - Miniserie

The Clearing is intrigerend en verwarrend tegelijk.

The Clearing is losjes gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De fantasie kant van het verhaal heeft echter zwaar de overhand gekregen. Op zich zonde, want het feitelijke verhaal is al bizar genoeg. De verwarring bij deze televisieserie komt vooral voort uit het heel lang in stand houden van het gevoel dat je als kijker niet weet en begrijpt wat er gebeurd. Dat komt mede door de twee tijdlijnen die gebruikt worden om het verhaal te vertellen. Het intrigerende komt omdat je dit als vasthoudende kijker wel wil weten. Bovendien is het acteren en de mystieke kant interessant en goed genoeg om vol te houden. Je moet wel geïnteresseerd zijn in psychologisch drama. Van actie of snelheid moet The Clearing het namelijk niet hebben.

Je moet geïnteresseerd zijn in psychologisch drama.

Het start met de ontvoering van een jong meisje. Ze wordt gedwongen opgenomen in een sekte. Haar haren worden wit gebleekt en ze wordt opgevangen door de al aanwezige kinderen. Eén van de andere kinderen wordt mede verantwoordelijk gemaakt voor haar 'opvoeding'. Adrienne, de moeder van de kliek, (Miranda Otto, Chilling Adventures of Sabrina) blijkt een charismatisch leider. Helaas blijkt het ontvoerde meisje niet ontvankelijk voor haar charme. Daarmee wordt het meisje een risico voor de sekte. Wat daaruit voortkomt blijkt de katalysator voor alle gebeurtenissen die volgen.



In de huidige tijd volgen we Freya (Teresa Palmer, A Discovery Of Witches) en haar zoon. Freya is duidelijk schichtig en op haar hoede. Ze heeft een traumatische ervaring opgedaan. Het wordt al snel duidelijk welke ervaring dit is. Wat niet snel duidelijk wordt is welke rol ze precies speelt in het geheel. Dit wordt langzaamaan steeds duidelijker. Om dit verhaal te vertellen worden twee verschillende tijdlijnen gevolgd. Het ene verhaal heeft aandacht voor de heftige gebeurtenissen in het verleden. Dit heeft Freya en de andere hoofdrolspelers gebracht tot de complexe situatie in het heden.

Wat de belangrijkste basis is van het verhaal zijn de onderlinge relaties. Freya heeft een duidelijke en ongezonde band met Adrienne, maar ook een bevlogen en betrokken politieagent speelt een belangrijke rol. Freya blijkt een centrale rol in de gebeurtenissen te spelen. Iets wat ten koste gaat van haar eigen psychische welzijn. Het helpt niet wanneer oude kwelgeesten haar komen bezoeken. Pas op het einde wordt echt duidelijk wat er zich heeft afgespeeld. Op zich mooi opgebouwd. Helaas wordt het verhaal iets teveel gerekt door er extra elementen aan toe te voegen die niet direct helpend zijn. Het zorgt voor afleiding van de rode draad in het verhaal die niet nodig is.



Positieve feedback is er ook. De aflevering waarin Adriennes opkomst verteld wordt is één van de hoogtepunten van de serie. De beeldvoering van de serie past uitstekend bij het donkere karakter. Australië is een keer niet de zonnige woestijn. Het acteerwerk is uitstekend. Dat geldt voor de genoemde acteurs maar zeker ook voor de rest. Het zorgt voor mystiek, spanning, irritatie en medelijden. De psychologische verbanden tussen de verschillende mensen is goed vorm gegeven. Soms is het onbegrijpelijk voor iemand die nooit zoiets meegemaakt heeft. Ben je echter enigszins op de hoogte van hoe psychologische manipulatie werkt en welke effecten dit op iemand kan hebben dan weet je dat niet alles wat uitgebeeld wordt onzin is. Natuurlijk wordt het soms iets meer uitvergroot of geaccentueerd.

De beeldvoering van de serie past uitstekend bij het donkere karakter.

Persoonlijk vind ik The Clearing best geslaagd. Dat komt mede door de niet gebruikelijke aanpak. Dat daar kanttekeningen bij te plaatsen zijn mag duidelijk zijn. Dat dit niet iedereen aanspreekt is gezien de reacties, recensies en gegeven cijfers op andere fora en websites duidelijk. Toch wil ik een tegengeluid laten horen omdat The Clearing voldoende bezit om interessant te zijn. Je moet dan wel aandacht hebben voor de psychologie achter de gemaakte keuzes en het uitstekende acteerwerk. Er wordt namelijk het nodige van je als kijker gevraagd door het trage tempo.