Als liefhebber van dit genre word ik altijd enthousiast wanneer er een nieuwe anime op Netflix verschijnt, en met SAKAMOTO DAYS was dat niet anders. De afgelopen weken stond mijn maandagavond in het teken van het tweede deel van het eerste seizoen van SAKAMOTO DAYS. Maar weet ook het tweede deel, gebaseerd op de populaire manga van Yuto Suzuki, mij net zo te verrassen als het eerste deel?
Sakamoto Taro (Tomokazu Sugita), voormalig top-huurmoordenaar, leidt een rustig leven met zijn familie en runt een kleine buurtsuper. In het eerste deel van seizoen een zagen we hoe Sakamoto samen met de helderziende Shin Asakura (Nobunaga Shimazaki), vechtsporter Lu Shaotang (Ayane Sakura) en scherpschutter Heisuke Mashimo (Ryouta Suzuki) verschillende huurmoordenaars wist af te weren nadat er een enorme premie op zijn hoofd werd geplaatst. Maar zijn chaotische leven gaat gewoon door.
De mysterieuze Slur (Daisuke Namikawa) brengt een groep terdoodveroordeelden naar Japan die alles doen om hun doelwit uit te schakelen. Om meer over Slur te weten te komen, besluiten Sakamoto en Shin zich in te schrijven voor het transferexamen van de Japan Clear Creation, de academie voor aspirant-huurmoordenaars.
Wellicht herinner je je nog mijn recensie over het eerste deel van SAKAMOTO DAYS. Toen omschreef ik de animatiestijl als bescheiden maar effectief. Niet te vergelijken met iets als Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba. Die gedachte kun loslaten, want deel twee slaat namelijk een compleet andere weg in. Geen gevechten die nog wat ruimte laten om op adem te komen, maar juist een stortvloed aan actie. Zijn de gevechten daardoor minder goed? Absoluut niet. Maar het doet soms wel denken aan een My Hero Academia, One-Punch Man of Mob Psycho 100.
Geen gevechten die nog wat ruimte laten om op adem te komen, maar juist een stortvloed aan actie
Door deze intense actie is de term ‘slice of life meets John Wick’ niet meer van toepassing. De momenten met Sakamoto en zijn familie komen namelijk zelden voor, wat begrijpelijk is gezien het geweld en de bloederige scènes. Je zou je vrouw en kind niet willen betrekken in zo’n wereld. In plaats daarvan ligt de focus meer op de relatie tussen Sakamoto en Shin. Het is interessant om te zien hoe deze zich verder ontwikkelt. Er ontstaat haast een grote broer-kleine broer dynamiek die, voor mijn gevoel, deels de rol van Sakamoto’s familie vervult.
Hoewel we dit keer dus minder zien van de Sakamoto-familie, neemt dit gelukkig niet weg van de charme. We ontmoeten nu andere (nieuwe) personages die meer ruimte krijgen om te groeien en eigen charme toevoegen. Zo maken we kennis met The Order en komen we langzaamaan meer te weten over Slur en zijn plannen. Dit alles komt het verhaal ten goede. We bouwen voort op het mysterie uit deel een en nieuwe raadsels komen snel aan het licht. Revolutionair is het verhaal niet, maar het is zeker genoeg om je geboeid te houden.
Gelukkig weet de serie zich enigszins te onderscheiden van andere titels in het genre. De actie wordt af en toe onderbroken door droog commentaar of een geinige opmerking. Zo ontstaat er een contrast dat de boel wat luchtiger houdt. De stemacteurs brengen dit heerlijk over. Vooral Tomokazu Sugita weet de altijd beheerste en goedmoedige Sakamoto op prachtige wijze te vertolken. Maar ook de relaxte houding en constante glimlach van Nagumo (lid van The Order) worden goed neergezet door Natsuki Hanae. Zijn vertolking van deze laidback en bijna altijd vrolijke persoonlijkheid past super bij het personage.
SAKAMOTO DAYS weet zich opnieuw neer te zetten als een verrassend sterke anime
Al met al kan ik niet anders zeggen dan dat SAKAMOTO DAYS zich in het tweede deel opnieuw weet neer te zetten als een verrassend sterke anime. De actie is intens en de gevechten zijn vergelijkbaar met andere shōnen-producties. Nieuwe personages worden geïntroduceerd en het mysterie uit het eerste deel wordt verder verkend, met voldoende verrassingen om het verhaal boeiend te houden. De humor en de sterke vertolkingen van de stemacteurs zorgen ervoor dat de over-de-top-actie ook licht en vermakelijk is.
Over de auteur, Sam Blaauboer
Sam Blaauboer (1998) is iemand die graag de balans zoekt tussen het kijken van series en het schrijven hierover. Vanaf eind 2016 schrijft Sam korte(re) recensies waar hij zijn enthousiaste mening geeft over de meest uiteenlopende series. Zijn interesses liggen bij vele genres. Van de donkere komedie Rick and Morty tot de documentaire Story of God with Morgan Freeman en van de misdaad Sherlock Holmes tot de sciencefiction Star Trek: Discovery. Hij staat altijd open voor nieuwe suggesties. Naast series is hij ook fervent fan van films, games en strips, maar hier zal je alleen zijn serierecensies treffen.
