Red Rose schotelt de kijker een heerlijke portie Britse tienerhorror voor. Misschien niet de meest originele serie, maar wel leuk om naar te kijken. Blijf weg van sociale media als je leven je lief is. De serie Red Rose schreeuwt deze boodschap door een megafoon naar de kijker. Deze tienerhorrorserie van BBC Three en Netflix bestaat uit acht afleveringen van elk ongeveer drie kwartier. Hoewel het gegeven van een dodelijke telefoonapp die een groepje tieners teistert verre van origineel is, is dit toch een erg leuke serie.
De eenzame tiener Rochelle (Isis Hainsworth, Harlots) lijkt niet echt een leuke zomervakantie tegemoet te gaan. Terwijl haar vrienden allemaal hun dagen vullen met bijbaantjes en feestjes, moet zij de hele zomer op haar zusjes oppassen. Om haar zelfvertrouwen op te peppen, downloadt ze een app genaamd Red Rose, die haar opbeurende berichtjes stuurt. Maar de app blijkt vreemde kwaliteiten te hebben en al gauw verandert Rochelle in een totaal ander mens, met fatale gevolgen van dien.
In hoeverre kun je een serie als deze horror noemen? Spannend is het zeker. Maar eng? Daarover valt te twisten. Red Rose moet het niet hebben van bloederige taferelen, want die zijn nagenoeg afwezig. Wel slaagt de serie erin om een spannende sfeer neer te zetten. Ook het gevoel dat de serie uitstraalt komt goed naar voren. Elke keer als iemand iets doet, weet je niet of dat dit de echte persoon is, of dat Red Rose via deze persoon spreekt. Die paranoia weten de makers goed over te brengen. Of het eng is, dat hangt af van wat je gewend ben, maar het is sowieso spannend.
Waar Red Rose ook heel goed in slaagt is het neerzetten van het Britse tienerleven. De serie speelt zich af in Bolton, een voorstad van Manchester en de makers maken goed gebruik van de kleine gemeenschap. De manier waarop de tieners feesten en hun sociale leven vullen is vrij rauw en wild, vol met drank en grof taalgebruik. Hiermee schetsen de makers een groot contrast met hoe we tieners veelal in Amerikaanse series zien en dat is verfrissend.
Red Rose blinkt uit in het bouwen van een ecosysteem van relaties
De onderlinge relaties tussen de hoofdpersonen liggen flink onder een vergrootglas en de middelbare school van Bolton fungeert als een klein ecosysteem vol sociale interacties. Hierbij zijn de verhoudingen in dit ecosysteem, en hoe het verhaal deze balans totaal overhoop kan gooien, een fascinerend aspect in de serie. Het ene moment wordt iemand uitgekotst door de klas, terwijl een ingrijpende gebeurtenis diegene juist dichterbij brengt.
Deze interacties komen heel natuurlijk over en daarbij helpen de acteerprestaties van de veelal jonge hoofdprolspelers erg goed. Naast Hainsworth is een andere grote rol weggelegd voor Amelia Clarkson (Poldark), die Rochelles beste vriendin Wren speelt, en Clarkson doet dat overtuigend. Ook volwassen acteurs als Adam Nagaitis (The Terror) en Natalie Gavin (Jericho (2016)) zijn welkome toevoegingen.
De verhaallijn is leuk, maar zit vol clichés
Waar de serie wel moeite mee heeft is het vertellen van een goed samenhangend verhaal. Deze serie hangt soms aan elkaar met clichés uit elk horrorverhaal dat je maar kunt bedenken. Natuurlijk wordt iemand te grazen genomen vlak nadat die cruciale informatie heeft ontdekt. En natuurlijk is het grote kwaad nog niet definitief verslagen nadat één van de daders halverwege het seizoen het loodje legt. Op een gegeven moment weet je als kijker dat je vaak op het verkeerde been wordt gezet. Hierdoor zie je ook van mijlenver aankomen welke kant het verhaal op zal gaan en worden bepaalde elementen een beetje voorspelbaar. Ondanks dat weet Red Rose een aantal aangenaam goede verrassingen in de serie te stoppen.
Red Rose mag dan niet de meest originele tienerhorrorserie zijn, het is alsnog een hele aardige serie om naar te kijken. Dit komt onder meer door de leuke hoofdrolspelers en de heerlijk spannende sfeer. Hoewel het verhaal redelijk afgerond is, blijven er nog een aantal zaken openstaan. De BBC en Netflix hebben nog niets gezegd over een eventueel tweede seizoen, maar ik zou geen nee zeggen tegen nog een griezelverhaal in Bolton.
Over de auteur, Hessel Hoekstra
Hessel is bioloog en kan vol passie vertellen over planten, dieren en alles wat leeft. Waar hij ook veel over kan vertellen zijn series. Als recensent voor MijnSerie kan hij zijn liefde voor series uitstekend combineren met zijn passie voor schrijven. Hij houdt van series van alle genres uit alle landen, maar heeft een zwak voor Britse series. Zijn favoriete series zijn Doctor Who, His Dark Materials en Line of Duty. Zijn favoriete boom is de zomereik.
