Wanneer in Putain de moeder van Gigi opnieuw aanpapt met een oude vriend, stelt haar zoon Gigi haar voor de keuze: hij of haar vriend. Verdomme, verdomme, verdomme toch? Zou jij een serie die met een titel als verdomme aankomt zo maar aan je te bekijken lijstje toevoegen? Het idee alleen al van uren gevloek te moeten aanhoren, is niet direct iets om naar uit te kijken. In het geval van Putain (verdomme in het Frans dus) kunnen we dat gevloek er misschien maar best bijnemen. Putain is namelijk een sociaal geëngageerde serie die zich afspeelt in Brussel en de mensheid toch stof tot nadenken geeft.
We maken in deze eerste aflevering kennis met de zeventienjarige Gigi die veel tijd op straat doorbrengt met enkele vrienden. Links en rechts probeert hij wat bij te verdienen. Zijn leven is alles behalve rozengeur en maneschijn. Zijn moeder is verslaafd en haalt nadat ze afgekickt is een oude vriend opnieuw in huis. Dat is niet naar de zin van Gigi omdat de man in kwestie eveneens een verslaafde is. Gigi geeft zijn moeder dan ook de keuze hij of haar nieuwe (oude) vriend. Voorlopig trekt hij in bij een goede kennis van hem waar hij een tijdje kan crashen.
In de eerste aflevering maken we dus kennis met Gigi en zijn vrienden en de omgeving waarin zij leven. Daar ze ook nog leerplichtig zijn, zien we hen ook tijdens schoolactiviteiten. Enerzijds is deze serie dan ook gericht op jongeren, maar ook veel volwassenen zullen hier flink wat levenslessen uit kunnen halen. Natuurlijk moet je van het genre houden, wat voor mijzelf niet direct het geval is.
Eén van de belangrijkste makers van deze fictieserie is rapper Zwangere Guy, een Brussels Ketje dat voor dit scenario deels greep naar zijn eigen leven als opgroeiende puber om deze serie te schrijven. De mensen achter de camera zijn er in geslaagd om jonge acteurs te vinden, die met bravoure hun rol in dit drama vertolken. Het geheel zit stevig in elkaar en brengt de boodschap duidelijk over. Putain mag zeker gerekend worden tot het betere seriewerk met een serieuze meerwaarde die waarschijnlijk links en rechts wel enkele prijzen zal mee grabbelen bij diverse concours waar serie prijzen uitgedeeld worden.
Over de auteur, Peter Rotthier
Peter Rotthier is begin jaren negentig in de muziekjournalistiek gerold. Bijna twintig jaar lang was hij hoofdredacteur van een Vlaams rock/metal tijdschrift dat naast muziek ook oog had voor randverschijnselen als games, films, series en strips. In de meer dan vijftig jaar dat hij al op deze aardbol loopt heeft hij al heel wat series de revue zien passeren. Alle genres kunnen zijn interesse wekken en krijgen enkele afleveringen om zich te bewijzen. Zijn favorieten van de voorbije jaren waren onder andere Braquo, Black Sails, Games Of Thrones, The Leftovers, Mafiosa, The Brink en Hell On Wheels, om er maar een paar te noemen.
