6.5
Hessel Hoekstra geeft "Fear the Walking Dead - Seizoen 4" een 6.5.
Geschreven door Hessel Hoekstra op 9 Oktober 2018.
Leuk?
2
0
Bekijk stemmen
Fear the Walking Dead - Seizoen 4
Een eenzame man genaamd Morgan zwerft door de wildernis. Hij heeft zijn voormalige gemeenschap verlaten en is op zoek naar nieuw gezelschap en innerlijke vrede. Dat eerste vindt hij in twee vreemdelingen, John en Althea. Het drietal reist verder, overwint gevaar en is op zoek naar meer gezelschap. Dan worden ze staande gehouden door een groep gewapende mensen. Hun namen zijn Alicia, Nick, Victor en Luciana.
Vorig jaar werd met veel bombarie aangekondigd dat er een karakter uit The Walking Dead in Fear zou verschijnen en daarmee kwam de eerste officiële cross-over. Het was niet Abraham, wat aanvankelijk gedacht werd, maar het bleek Morgan Jones te zijn (Lennie James). Een bijzondere keuze, die een aantal ongebruikelijke creatieve keuzes met zich meebracht.
De Morgan die men verwachtte te zien was de doorgedraaide Morgan voordat hij zich in het vijfde seizoen van The Walking Dead bij Rick en zijn groep voegde; Fear The Walking Dead is immers een prequei. In plaats daarvan zien we de Morgan die een tijdje bij Rick heeft geleefd, die tegen de Saviors heeft gevochten en nu een ander pad wil bewandelen. Om dit te bewerkstelligen moesten er in Fear de nodige sprongen gemaakt worden. Ergens vind ik dit jammer, want we hebben hierdoor nooit het resultaat van de cliffhanger aan het einde van het derde seizoen gezien. Maar ergens is er ook wel lef nodig om dit juist in het midden te laten.
Persoonlijk vond ik de eerste helft beter dan de tweede helft. De introductie van Morgan en de andere nieuwkomers was ijzersterk. Ook was de verhaallijn waarin Madison en haar groep in een verlaten honkbalstadion leefden interessant. Terwijl ze vrede probeerden te bewaren, werden ze bedreigd door een gevaarlijke groep mensen genaamd de Vultures. Tijdens deze eerste helft durfden de schrijvers flinke risico’s te nemen en sommige risicovolle beslissingen slaagden. Dit geldt niet voor elke gewaagde stap, maar de wil was er sowieso.
De tweede helft vond ik een stuk zwakker. Na een verwoestende ramp is de groep uit elkaar gevallen. Terwijl ze elkaar weer proberen te vinden, maken de individuele leden van de groep nieuwe vrienden, maar ook nieuwe vijanden. Dit leek qua verhaal heel erg op de tweede helft van seizoen vier van The Walking Dead, maar dan minder goed uitgevoerd. De verhaallijn rammelt, er wordt teveel gerekt, en dat is jammer. Zeker omdat de grote vijand tijdens de tweede helft van het seizoen en haar motivaties best interessant hadden kunnen zijn.
Ondanks de nodige mankementen kan ik zeggen dat het vierde seizoen van Fear The Walking Dead het beste tot nu toe is. De stijgende lijn die in het derde seizoen is ingezet, wordt hier doorgezet. Er was ontzettend veel potentie, al wordt dat niet altijd waargemaakt. Het hoopvolle einde biedt genoeg mogelijkheden voor het vijfde seizoen. En ik kijk er met voorzichtig optimisme naar uit.
Kan Fear The Walking Dead ooit beter worden dan moederserie The Walking Dead? Mijn antwoord na de eerste helft van dit vierde seizoen zou waarschijnlijk een volmondige ja zijn. Mijn antwoord na het zien van het gehele seizoen is 'soort van'. Het vierde seizoen begon spectaculair, met een interessante verhaallijn, een unieke vertelstructuur en aansprekende nieuwe hoofdrolspelers. Helaas verzandde het tijdens de tweede helft in een herhalingsoefening.De eerste helft van dit seizoen was beter dan de tweede
Vorig jaar werd met veel bombarie aangekondigd dat er een karakter uit The Walking Dead in Fear zou verschijnen en daarmee kwam de eerste officiële cross-over. Het was niet Abraham, wat aanvankelijk gedacht werd, maar het bleek Morgan Jones te zijn (Lennie James). Een bijzondere keuze, die een aantal ongebruikelijke creatieve keuzes met zich meebracht.
De Morgan die men verwachtte te zien was de doorgedraaide Morgan voordat hij zich in het vijfde seizoen van The Walking Dead bij Rick en zijn groep voegde; Fear The Walking Dead is immers een prequei. In plaats daarvan zien we de Morgan die een tijdje bij Rick heeft geleefd, die tegen de Saviors heeft gevochten en nu een ander pad wil bewandelen. Om dit te bewerkstelligen moesten er in Fear de nodige sprongen gemaakt worden. Ergens vind ik dit jammer, want we hebben hierdoor nooit het resultaat van de cliffhanger aan het einde van het derde seizoen gezien. Maar ergens is er ook wel lef nodig om dit juist in het midden te laten.
In The Walking Dead heeft Lennie James al bewezen dat hij interessante dingen met Morgan kan doen als hij het juiste materiaal heeft. In een ijzersterke openingsaflevering bewijst hij het weer. Ook andere castleden weten met het juiste materiaal veel uit hun personages te halen. Zo vond ik Alicia en nieuwkomer Charlie (Alexa Nisenson) ontzettend sterk in hun solo-aflevering. Ook nieuwkomers John (Garrett Dillahunt), Althea (Maggie Grace) en June (Jenna Elfman) zijn zeer welkom. Maar dan moet het materiaal wel goed zijn. Niet elke aflevering is even sterk en daardoor komen de castleden ook niet altijd tot hun rechtMet het juiste materiaal kunnen de castleden de serie naar een hoger niveau tillen. Maar dan moet dat er wel zijn
Persoonlijk vond ik de eerste helft beter dan de tweede helft. De introductie van Morgan en de andere nieuwkomers was ijzersterk. Ook was de verhaallijn waarin Madison en haar groep in een verlaten honkbalstadion leefden interessant. Terwijl ze vrede probeerden te bewaren, werden ze bedreigd door een gevaarlijke groep mensen genaamd de Vultures. Tijdens deze eerste helft durfden de schrijvers flinke risico’s te nemen en sommige risicovolle beslissingen slaagden. Dit geldt niet voor elke gewaagde stap, maar de wil was er sowieso.
De tweede helft vond ik een stuk zwakker. Na een verwoestende ramp is de groep uit elkaar gevallen. Terwijl ze elkaar weer proberen te vinden, maken de individuele leden van de groep nieuwe vrienden, maar ook nieuwe vijanden. Dit leek qua verhaal heel erg op de tweede helft van seizoen vier van The Walking Dead, maar dan minder goed uitgevoerd. De verhaallijn rammelt, er wordt teveel gerekt, en dat is jammer. Zeker omdat de grote vijand tijdens de tweede helft van het seizoen en haar motivaties best interessant hadden kunnen zijn.
Ondanks de nodige mankementen kan ik zeggen dat het vierde seizoen van Fear The Walking Dead het beste tot nu toe is. De stijgende lijn die in het derde seizoen is ingezet, wordt hier doorgezet. Er was ontzettend veel potentie, al wordt dat niet altijd waargemaakt. Het hoopvolle einde biedt genoeg mogelijkheden voor het vijfde seizoen. En ik kijk er met voorzichtig optimisme naar uit.
Over de auteur, Hessel Hoekstra
Hessel is bioloog en kan vol passie vertellen over planten, dieren en alles wat leeft. Waar hij ook veel over kan vertellen zijn series. Als recensent voor MijnSerie kan hij zijn liefde voor series uitstekend combineren met zijn passie voor schrijven. Hij houdt van series van alle genres uit alle landen, maar heeft een zwak voor Britse series. Zijn favoriete series zijn Doctor Who, His Dark Materials en Line of Duty. Zijn favoriete boom is de zomereik.
Meer recensies van Hessel Hoekstra
Reacties (1)