Exportbaby - Eerste aflevering

In de vierdelige serie Exportbaby duiken de makers in het wereldje van de kinderhandel. Vooral in Afrika is kinderhandel een probleem, want echte adoptie kennen ze daar niet. Kinderen zonder ouders worden meestal opgevangen door familieleden of dorpsgenoten. Wat wel een probleem is in Afrika is de armoede en/of de gezinssituatie. Kinderhandelaars profiteren daar optimaal van en schotelen de mensen verhalen voor van weeshuizen die uitermate goed voor hun kinderen zorgen. Zo proberen ze de kinderen los te weken van hun ouders of opvoeders die daar veelal ook op ingaan.

In deze reeks die heel losjes geïnspireerd is op een boek van André Sjouerman maken we kennis met Hanna (Rifka Lodeize, Overspel), haar man Paul (Stefan de Walle, Nieuwe Buren) en hun geadopteerde dochter Zawadi (Lexie Nkundimana). Na het zien van een Amerikaanse reportage over kinderhandel merkt Hanna dat het weeshuis waaruit ze Zawadi geadopteerd hebben een bedenkelijke reputatie heeft. Dat gegeven knaagt duidelijk aan het geweten van Hanna en ze begint zich meer en meer vragen te stellen over de adoptie.

Als kijker merk je al vlug dat het onderwerp dat hier behandeld wordt niet van de poes is om het op een degelijke manier in beeld te brengen.

In de eerste aflevering maken we vooral kennis met het gezin van Hanna dat een hotel-restaurant runt waar haar man Paul achter de kookpotten staat. Het restaurant draait niet slecht maar om te overleven moeten ze echter moderniseren maar daar is niet direct geld voor. Dochter Zawadi is een ontluikende, doordeweekse Nederlandse puber die graag optrekt met haar vriendinnen en de eerste oogjes laat vallen op het andere geslacht.

Het koppel is ook vrij actief in een vereniging van adoptie ouders die het weeshuis van waaruit ze hun adoptiekindje verkregen hebben, financieel steunen. Naarmate die eerste aflevering vordert merk je al dat er links en rechts vraagtekens gezet mogen worden bij een aantal van de adoptie ouders en merk je dat er achter het bestaan van de vereniging iets meer zit dan alleen maar financiële steun geven.

Als kijker merk je al vlug dat het onderwerp dat hier behandeld wordt niet van de poes is om het op een degelijke manier in beeld te brengen. Alles wordt nogal vrij steriel in beeld gebracht en er wordt weinig affectie gecreëerd met de personages terwijl dit toch een aangrijpend verhaal is. Vooral de interactie tussen Hanna en Paul komt gemaakt over. Zelfs in de flashbacks uit de periode van de adoptie van Zawadi lijkt het wel of er een kilometers brede barrière ligt tussen het paar.

Het mag dan ook duidelijk wezen dat ondanks het goede verhaal dat aanleiding geeft tot deze vierdelige reeks, de makers er niet in geslaagd zijn om de kijker bij de strot te grijpen. De heftige momenten, die meer dan voldoende aanwezig zijn, komen absoluut niet geloofwaardig over. Het enige dat deze reeks overeind houdt, is het aangrijpende verhaal dat verteld wordt en debutante Lexie Nkundimana die er wel in slaagt om Zawadi geloofwaardig neer te zetten.