Dracula (2020) - Seizoen 1

Steven Moffat en Mark Gatiss hebben er een handje van om klassieke verhalen een modern jasje te geven voor het kleine scherm. Het bekendste voorbeeld is de speurneus Sherlock Holmes, maar ook Dr. Jekyll kreeg in 2007 een eigentijds avontuur. En nu is het aan de bekendste vampier uit de literatuur voor deze behandeling: graaf Dracula.

De serie begint wanneer de advocaat Jonathan Harker (John Hefferman, Dickensian) in 1897 naar Transylvanië reist om zaken te doen met de beruchte graaf Dracula (Claes Bang, The Affair). Al gauw ontdekt Harker dat er mysterieuze dingen gebeuren rondom het kasteel en dat de gastheer zich vreemd gedraagt. Het blijkt het begin van een jarenlange strijd tegen een bovennatuurlijk gevaar.

Dit seizoen van Dracula (2020) bestaat, net als alle Sherlock-seizoenen, uit drie afleveringen die elk negentig minuten duren. Elke aflevering vertelt een redelijk op zichzelf staand verhaal, met elk een andere setting. Daardoor heb je het idee dat je naar drie verschillende horrorfilms zit te kijken en deze benadering maakt de serie heel interessant. Ook de regie is strak en effectief en de aankleding past mooi bij het geheel.

Claes Bang is een sterke acteur die zijn menselijke en beestachtige aard weet te balanceren

De cast doet het erg goed en vooral Claes Bang is op dreef als de charmante, maar kwaadaardige vampier. Zijn personage heeft een interessant uitgangspunt dat hij volledig weet te benutten. Zijn motief voor al het kwaad dat hij aanricht is simpel: hij wil bloed drinken. Maar hij is intelligent en welgemanierd. Hij maakt een spelletje van zijn jacht naar bloed. Hij wil zichzelf uitdagen. Bang weet die balans tussen een beestachtig instinct en de manieren van een mens heel goed in zijn spel aan te brengen.

Ook de rest van de cast is in orde. John Hefferman doet het goed als Jonathan Harker en Morfydd Clark is goed gecast als Jonathans verloofde Mina. In elke serie waar Gatiss aan meewerkt lijkt het een verplicht nummertje dat hijzelf ook nog een excentrieke bijrol heeft. Ook hier duikt hij op en het is geen straf om hem te zien. De grootste verrassing was echter Dolly Wells (Doll & Em), die een non genaamd Agatha speelt. Agatha is een variant op een bekend personage uit de klassieke roman. Haar band met Dracula (2020) is fascinerend en Wells speelt haar met verve.

Moffat en Gatiss hebben heel veel vrijheid genomen in het vertalen van de roman van Bram Stoker en ik zou dit absoluut geen trouwe of respectvolle verfilming willen noemen. Nu is dat op sommige punten helemaal niet erg en daardoor kan de serie verrassend uit de hoek komen. De eerste twee afleveringen zitten heel goed in elkaar. Ze weten effectief gebruik te maken van hun setting en zitten vol met intelligente en onverwachte wendingen die passen in het verhaal.

De schrijvers nemen veel vrijheid. In de eerste twee afleveringen werkt dat heel goed. In de derde totaal niet.

Maar niet elke verandering die Moffat en Gatiss hebben aangebracht werkt. Vooral in de laatste aflevering slaan ze hier de plank heel erg mis. Ze hebben een interessant gegeven, maar willen te veel het extreme opzoeken. Ze schrijven zichzelf in een hoek en moeten met vergezochte plotwendingen en rare sprongen naar een afgeraffeld einde toewerken. Dit is iets wat ik vaker heb gezien in het werk van vooral Moffat. Ook in Sherlock en Doctor Who probeerde hij verhaallijnen nodeloos ingewikkeld te maken om ze vervolgens met onlogische oplossingen tot een einde te brengen. Dit is heel erg jammer, want er was genoeg potentie voor een mooie en krachtige finale.

In de miniserie Dracula laten Steven Moffat en Mark Gatiss precies zien waar ze goed in zijn en waar ze niet goed in zijn. Ze slagen erin om de juiste elementen uit het bekende verhaal in een eigentijds jasje te steken en deze in een spannend verhaal te verweven. Samen met een strakke regie, goede cast en mooie aankleding zijn de eerste twee afleveringen om van te genieten. Helaas geldt dat niet voor het slotstuk, waarin de schrijvers in de bekende valkuilen trappen, zichzelf in een hoek schrijven en een nodeloos ingewikkelde verhaallijn moeten afraffelen met goedkope trucjes.