Is er nog leven na Penoza, één van de beste Nederlandse series die we de voorbije jaren op ons scherm zagen verschijnen? Het antwoord is volmondig JA! Niet dat de familie van Walraven onder leiding van Carmen opnieuw ons scherm komt bevolken. De makers van Doodstil kozen ervoor om het leven van Luther (Raymond Thiry), de bewaker en in vele gevallen ook de killer van de organisatie rond Carmen, uit te spitten.
Maar is Luther nu een prequel of een sequel is de vraag die ik mij stel na het bekijken van de eerste aflevering. De aankondigende samenvatting in mijn telvesiegids spreekt duidelijk dat het verhaal zich afspeelt na het einde van Penoza, wanneer de dochter van zijn broer, Puk (Sallie Harmsen), hem verzoekt om de moordenaar van haar ouders om te leggen.
In wat volgt kruipen we in het verleden van Luther, die samen met zijn broer Andreas (Martijn Lakemeier) en diens vrouw Angela (Joy Verberk) een bar runt. Al vlug komen ze in de problemen met een misdaadorganisatie die geïnvesteerd heeft in de bar. Daarnaast heeft Luther ook nog een verhouding met zijn schoonzus, waarbij je je afvraagt of Puk nu zijn nichtje is of zijn dochter.
Hij blijft gewoon de coole Luther die we kennen van Penoza; altijd rustig en beheerst maar levensgevaarlijk voor wie hem of zijn dierbaren iets in de weg legt.
Het wordt ook al gauw duidelijk dat het echte verhaal zich afspeelt in het heden maar dat de vele flashbacks die in deze eerste aflevering het gros van de tijd innemen zeer belangrijk zijn om de levenswandel van Luther uit de doeken te doen.
De eerste beklijvende beelden van Doodstil spelen zich af op een kerkhof en maken al direct duidelijk dat we te maken hebben met een misdaadserie. Luther twijfelt aanvankelijk wanneer Puk hem benaderd, maar beseft al gauw dat hij het meisje niet alleen de misdaadwereld kan insturen, wat ook al vlug duidelijk wordt wanneer hij Puk uit de klauwen moet redden van een aantal heren die het niet zo goed met haar voor hebben.
Raymond Thiry weet vanaf het begin de kijker in te pakken en zijn rol als Luther op te nemen alsof hij nooit een andere rol gespeeld heeft. Hij blijft gewoon de coole Luther die we kennen van Penoza; altijd rustig en beheerst maar levensgevaarlijk voor wie hem of zijn dierbaren iets in de weg legt.
Doodstil mag dan nog wel op de valreep van 2020 op de buis zijn gekomen, in 2021 zou het wel eens hoge ogen gooien als we toe zijn aan de eindejaarlijstjes. Als de lijn van de eerste aflevering wordt doorgetrokken naar wat volgt, zullen heel wat Nederlandstalige series de komen maanden sterk uit de hoek moeten komen om Doodstil het vuur aan de schenen te leggen.
Over de auter, Peter Rotthier
Peter Rotthier is begin jaren negentig in de muziekjournalistiek gerold. Bijna twintig jaar lang was hij hoofdredacteur van een Vlaams rock/metal tijdschrift dat naast muziek ook oog had voor randverschijnselen als games, films, series en strips. In de meer dan vijftig jaar dat hij al op deze aardbol loopt heeft hij al heel wat series de revue zien passeren. Alle genres kunnen zijn interesse wekken en krijgen enkele afleveringen om zich te bewijzen. Zijn favorieten van de voorbije jaren waren onder andere Braquo, Black Sails, Games Of Thrones, The Leftovers, Mafiosa, The Brink en Hell On Wheels, om er maar een paar te noemen.
Wat een baggerserie, niet eens een 6! Heeft Peter deze serie uberhaupt wel gezien? Dat betwijfel ik Hans helemaal niet de Luther van later is maar Andreas!
Nou ja, dit gaat over de eerste aflevering. Het werd pas later in de serie duidelijk dat Luther vroeger Andreas. Zelf dacht na de eerste aflevering ook dat het Hans was.
Er is een verschil tussen een eerste aflevering en een volledig seizoen. Door familiale omstandigheden heeft een collega de seizoensreview overgenomen en indien ik die zelf zou geschreven hebben zou Doodstil zelfs maar een zes gekregen hebben.
