De Kwis - Seizoen 8

Het is alweer vier jaar geleden dat De Kwis zich splitste van het programma van Paul de Leeuw en haar eigen weg in ging. Wat mij betreft was dat een goede ontwikkeling, want ik heb het niet zo op Paul de Leeuw en ik denk dat De Kwis nu een stuk beter tot haar recht komt. Sindsdien zijn er al acht seizoenen van elk zeven, á acht afleveringen vol met satire en cabaret gemaakt. En natuurlijk vol met goede nummers! Hoog tijd dus om deze show even in het zonnetje te zetten.

Het idee van De Kwis is simpel: elke week komt er een (semi-)beroemde Nederlander langs. Deze moet dan allerlei vragen beantwoorden over de actualiteiten. Als dat goed gaat kunnen ze “nee’s” verdienen. Aan het eind krijgt deze Nederlander een aantal moeilijke vragen waar hij of zij “ja” op moet antwoorden, tenzij er een “nee” wordt ingezet. Dit zijn natuurlijk wel vragen waar je liever “nee” op zou willen antwoorden. Zeker bijvoorbeeld als leider van een politieke partij (zoals Jesse Klaver).

Gebeurtenissen van de afgelopen week worden behandeld en dan wordt uitgelegd waarom het belachelijk is

Dit alles wordt omhuld door cabaret. Er worden altijd een aantal gebeurtenissen van de afgelopen week behandeld en er wordt dan uitgelegd waarom dit natuurlijk belachelijk is. Ook wordt er een liedje gemaakt, vaak op de melodie van een bekend lied, waarin ook iets belachelijk wordt gemaakt. Ook de lopende band is een wekelijks terugkerend fenomeen waarbij er moeilijke rebussen opgelost moeten worden die te maken hebben met een recente gebeurtenis.

Allemaal leuk en aardig, maar er zijn zoveel programma’s die met cabaret het nieuws van de afgelopen week in een ander licht zetten, wat maakt deze zoveel beter dan de rest? Nu is humor een kwestie van smaak, maar wat het voor mij heel goed maakt is de variatie (omdat de kwismasters met z’n vieren zijn) in cabaretiers die elk doen waar ze goed in zijn. Van Deudekom en Urgert doen de verhalen, van der Laan en Woe de muziek. Mijn favoriet van het seizoen is “Samen op de scooter”, waarin een prachtige reactie wordt gegeven op het anti-homogeweld. Dit doen ze op een grappige manier, maar je krijgt niet het idee dat ze het probleem niet serieus nemen. Dat vond ik persoonlijk erg sterk.

Ze gaan niet alleen voor de makkelijke grappen, maar gaan wat verder

Verder gaan ze niet alleen maar voor de makkelijke grappen, maar gaan ze wat verder. Bij bijvoorbeeld Zondag met Lubach (hoewel ik dit ook leuk vind, begrijp me niet verkeerd), heb ik het idee dat Lubach vooral de makkelijke grappen maakt, die vaak redelijk voor de hand liggen. Vaak gaat het over het ‘makkelijke’ nieuws (lees: Geert Wilders en Trump, die doen continu zoveel belachelijke dingen dat het niet moeilijk is om daar een grap over te verzinnen). De Kwis gaat juist ook over het wat onderbelichte nieuws of de wat minder voor de hand liggende grappen. Dat is erg sterk en ook wel onderscheidend.

Dit seizoen was ook het seizoen waarin de 100ste aflevering gemaakt werd. Dit hebben ze mooi gevierd door Brigitte Kaandorp een prachtig verjaardagslied te laten schrijven (wat op z’n zachts gezegd natuurlijk niet aardig was). Wat mij betreft mogen ze nog wel even doorgaan tot ze de 200 afleveringen halen. Ik kijk in ieder geval al uit naar het volgende seizoen in november.