De Fractie - Seizoen 3

Een Nederlandse politieke dramaserie, het zou ons antwoord op Borgen en House of Cards moeten zijn. Zou moeten zijn. Hoewel het drama - dat de Tweede Kamerfractie van de fictieve Vrijzinnige Partij Nederland (VPN) volgt - zeker niet onaardig is, haalt deze serie het niveau van eerdergenoemde series bij lange na niet. Waar de eerste twee seizoenen vooral in het teken stonden van de wekelijkse actualiteit, zijn ze in het derde en laatste seizoen van deze aanpak afgestapt. En dat is een goede zet.

Er lijkt naar een mooi einde gewerkt te worden, maar door een twist in de voorlaatste aflevering worden alle verhaallijnen omgegooid.

De landelijke verkiezingen naderen, maar het gaat niet goed met de VPN. Verdeeldheid binnen de fractie en slechte peilingen zorgen ervoor dat de partij langzaam uit elkaar valt. Na een interne verkiezing is Tim Snel (Joris Smit) benoemd tot fractievoorzitter. De verliezende tegenkandidaat Michaël (Mads Wittermans) ziet het niet meer zitten en sluit een verbond met de ontslagen spindoctor Vincent (Tijn Docter). Onderhand heeft partijvoorzitter Jan Leusingh (Han Kerckhoffs) zijn eigen plannen voor de partij.

In eerdere seizoenen werd elke aflevering slechts een week van tevoren gefilmd zodat de makers zoveel mogelijk nieuwsfeiten die toen actueel waren in de serie konden opnemen. Voor even is dat leuk, maar na een paar afleveringen wordt duidelijk dat het weinig aan het daadwerkelijke verhaal toevoegt. In dit seizoen heeft men afstand genomen van deze benadering van korte actuele flitsen en de focus op een doorlopende verhaallijn gelegd. Nu krijgt de verhaallijn meer ruimte en juist daardoor kan deze beter inhaken op langdurige problemen die met name in deze tijd actueel zijn. Vooral het subplot waarin één van de fractieleden een vluchteling in huis neemt en het effect van de media hierop, is sterk.


Het acteerwerk blijft van redelijk niveau en vooral de acteurs die Michaël en Vincent spelen, springen er bovenuit. Ook Daphne Bunskoek, die Tims vriendin Suus speelt, doet het goed, beter dan vorig seizoen. Een karakter dat me minder trekt is Dara (Nadia Amin). Hoewel ze niet slecht speelt, is haar verhaallijn vanuit haar personage zeer onwaarschijnlijk en dat stoorde me best wel.

Het einde is is helaas zeer onbevredigend. Er worden diverse lijntjes uitgelegd, maar die worden nooit afgemaakt. Er lijkt naar een mooi einde gewerkt te worden, maar door een twist in de voorlaatste aflevering worden alle verhaallijnen omgegooid. De twist zelf was ontzettend goed, maar de nasleep nam teveel ruimte in, waardoor het einde afgeraffeld werd. Vooral de verhaallijnen rondom Suus en Vincent kunnen hierdoor niet op een lekker einde rekenen.

Hoewel het absoluut geen niveautje Borgen of House of Cards is, is De Fractie zeker niet onaardig om naar te kijken. Een nieuwe aanpak maakte de serie in deze jaargang een stuk beter dan in haar tweede seizoen. Toch was het einde niet heel lekker, en ik denk dat een extra seizoen, of een paar extra afleveringen de serie zeker geen kwaad hadden gedaan.