De bekende Child’s Play films krijgen een vervolg in deze serie. Is Chucky een waardige opvolger van die films of mag deze pop naar de kringloopwinkel? Elders op MijnSerie staat mijn verslag over de eerste twee delen van deze serie. Deze recensie gaat over het hele eerste seizoen.
Even opnieuw het verhaal in het kort. In het Amerikaanse plaatsje Hackensack gebeuren net wat meer vreemde ongelukken dan elders in de Verenigde Staten. Vlak voor Halloween koopt de eenzame en veel gepeste tiener Jake Wheeler (Zackary Arthur, Transparent) een echte 'Good Guys' pop op een rommelmarkt. Hij wil de pop gebruiken voor zijn nogal lugubere kunstwerken. Al snel merkt hij dat Chucky geen gewone pop is. Tussen Jake en Chucky ontstaat een nogal ongemakkelijke relatie als Chucky hem aanmoedigt om af te rekenen met zijn plaaggeesten op school. Wat is het doel van Chucky en hoelang zal het duren voordat de mensen in Jakes’ omgeving merken dat er iets vreemds aan de hand is?
Het moet gezegd worden: de films waren geen cinematografische pareltjes. Alleen het eerste deel scoort op IMDb een voldoende. De rest komt nauwelijks boven een 5,5 uit. Ik denk dat we de oorzaak vooral kunnen zoeken in de voorspelbare plots en het soms matige acteerwerk.
De overstap naar televisie kan soms een verbetering zijn, zeker tegenwoordig. De budgetten voor series zijn flink gestegen in de laatste decennia en de kwaliteit is enorm verbeterd. Dit komt vooral omdat in een serie de tijd genomen kan worden om de personages en het verhaal goed uit te werken.
Helaas gaat dat voor deze serie niet op. Een mogelijke oorzaak ligt in het feit dat de oorspronkelijke schrijver Don Mancini zich er (te) veel mee heeft kunnen bemoeien. Het was veel beter geweest als een team goede schrijvers met het verhaal aan de slag had gemogen, natuurlijk met behoud van de originele plot-onderdelen.
Zoals het nu is kan ik over het script weinig goeds melden.
Zoals het nu is kan ik over het script weinig goeds melden. Vooral in de eerste helft van dit seizoen komt alles traag op gang, maar hoewel het tempo in de tweede helft wat omhooggaat, wordt het nergens een echt soepel lopend verhaal.
Het geheel voelt aan als een soap voor pubers met horror-elementen. De dialogen zijn clichés en de gebeurtenissen voorspelbaar. Zelfs de moorden leveren een onevenwichtige mengeling van houterige animatie en fraaie effecten op. Bij elke moordpoging krijg ik het gevoel dat iemand die kleine rotpop toch een flinke schop had kunnen geven voordat hij gevaarlijk kan worden. Nee, iedereen bevriest als hij er aan komt rennen met z’n mes.
Zelfs de moorden leveren een onevenwichtige mengeling van houterige animatie en fraaie effecten op.
De acteurs doen hun best. Helaas bestaat de helft van de cast uit B-acteurs die van dit matige script ook geen Oscar-waardig materiaal kunnen maken. Vooral schooljuffrouw Miss Fairchild (Annie Briggs, Carmilla) en burgemeester Michelle Cross (Barbara Alyn Woods, One Tree Hill) zijn irritant en ongeloofwaardig, maar ze zijn niet de enigen.
De familie Dourif is een positieve uitzondering. Vader Brad (Once Upon a Time) is weer lekker op dreef als de stem van Chucky. Dochterlief Fiona Dourif (The Blacklist) zet een pracht van een dubbelrol neer als de bezeten Nica Pierce. Ook Jennifer Tilly (Monsters at work) herhaalt haar rol als Tiffany Valentine met verve.
Het is alleen om hun aanwezigheid dat mijn eindoordeel op 6,5 blijft hangen en niet verder zakt. Wie hoopt op een sterk verbeterde versie van de eerste film komt bedrogen uit. Wel leuk - voor de fans - is dat er veel verwijzingen zijn naar die film en de oorsprong van Charles Lee Ray. Mijn inschatting is dat als je niets aan de films vond, je ook deze serie niet gaat waarderen. Er is een tweede seizoen aangekondigd en dat is leuk nieuws voor de fans. Anders zou die cliffhanger in de laatste aflevering ook maar blijven hangen.
Over de auteur, Conan Miller
Conan geeft het toe; hij is verslaafd. Verslaafd aan boeken, motorrijden, koken en het kijken naar films en tv-series. Hij verdient zijn geld met schrijven en vertalen. Na een bachelor Vertaler Engels is hij zich gaan verdiepen in geneeskunde als specialisme. Verder sport hij al zolang hij zich kan herinneren en is hij sinds zijn achtste bezig met verschillende vechtkunsten. Als hij tijd over heeft reist hij graag op twee wielen door Europa, samen met de liefde van zijn leven. Hij leeft zijn leven volgens het adagium “Mens sana in corpore sano”, ofwel: een gezonde geest in een gezond lichaam. Dat is hard werken, maar de beloning is er ook naar.
