Als De Dijken Breken - Seizoen 1

Het gebeurt niet snel dat een tv-reeks leidt tot vragen in het parlement. In het geval van de Belgisch-Nederlandse productie Als De Dijken Breken werden er in Vlaanderen parlementaire vragen gesteld rond de kwestie van de veiligheid van onze dijken wanneer er zo’n superstorm zoals in de reeks de Belgische kust zou aandoen. Na de overstromingen van 1953 is er echter heel veel gebeurd, zowel bij ons in Vlaanderen als in Nederland en daar zo’n superstorm normaal maar eens in de tienduizend jaren voorbij zou komen, zouden we eigenlijk op onze beide oren kunnen slapen.

Maar laat ons bij de les blijven. Als De Dijken Breken is een serie die zich de vraag stelt wat er met (vooral) Nederland en Vlaanderen zou gebeuren mochten we overvallen worden door een super-de-luxe megastorm. Hoe veilig is de bevolking wanneer zoiets over onze landen waait? Wat kan er allemaal gebeuren en hoe moeten we hier op reageren?

Wanneer het verhaal start, kondigt zich een storm met een ongekende kracht aan die de Lage Landen bedreigt. De Belgische regering besluit de kuststreek te evacueren maar in Nederland wordt er getwijfeld. De Nederlandse minister-president, Hans Krueger (Gijs Scholten van Aschat, Komt Een Vrouw Bij De Dokter) wil in navolging van zijn Belgische collega evacueren, maar zijn politieke omgeving twijfelt en er wordt besloten om nog wat af te wachten.

De eerste twee afleveringen razen over je televisiescherm waardoor het kleine uurtje dat die afleveringen duren voorbij vliegen.

Wanneer de storm dan echt losbreekt, is het hek van de dam. Met een ongelooflijke snelheid wordt een groot deel van Nederland overweldigd door het water met als gevolg vele doden en een land dat bijna voor de helft overstroomd is. Dit alles leidt in Nederland tot een binnen- en buitenlands (met België) politiek spelletje.

Terwijl In Den Haag en Brussel politieke spelletjes gespeeld worden, focust de reeks ook op enkele mensen die in het oog van de storm zitten.

Zo is er het verhaal van de Oostendse Sonja Van Daele (Daisy Van Praet, David) wiens man Ronnie (Thomas Ryckewaert, De Kaviaks) in de Rotterdamse gevangenis zit. Na een bezoek van Sonja gaat Ronnie door het lint en belandt hij in de isoleercel. Daar zit hij nog steeds als de storm Rotterdam overspoelt. Ronnie wordt gered door een van de bewaarders, Samir Sentûrk, (Sadettin Kirmiziyüz). De gevangenen profiteren van de storm om te ontsnappen en ook Ronnie keert terug naar België. Ondertussen is Sonja terug in Oostende en na enkele ingrijpende gebeurtenissen besluit ook zij te evacueren.

Een andere verhaallijn is die van Kimmy Asmara (Jamelia Sanda Nana). Het jonge meisje verzeilt bij de violist David Stein (Aart Staartjes,Sesamstraat), die net op het punt staat een einde aan zijn leven te maken als Kimmy aanbelt. Hij vangt echter het meisje op en belooft haar moeder op haar te letten tot de storm geluwd is. De vriendschap die ontstaat tussen het tweetal is ontroerend maar beleeft ook zijn dieptepunt.

Tot slot is er ook nog het verhaal van Robert (Loek Peters, Penoza) en Marion Wienesse (Susan Visser, Gooise Vrouwen) en hun twee dochters. Robert wil scheiden en verder gaan met zijn secretaresse. Die wordt echter verrast door de storm waarop Robert terug naar huis gaat. Het viertal vlucht voor de storm, komt vast te zitten in de polders en gaat te voet verder.

de eerste twee afleveringen verdienen een dikke tien, maar aan het slot haalt de reeks nog nauwelijks een zeven.

Al deze verhaallijnen hebben hun eigen specifieke thema’s uit het menselijk leven en worden op een doortastende manier verteld. De relaties tussen de verschillende personages zijn goed uitgewerkt en leiden allen naar een finale conclusie die voor de meeste personages zeer ingrijpend is.

Als De Dijken Breken start als een regelrechte tornado. De eerste twee afleveringen razen over je televisiescherm waardoor de kleine uurtjes die de afleveringen duren voorbij vliegen. Vanaf aflevering drie, wanneer de storm is gaan liggen, verdwijnt ook het vuur een beetje uit de reeks. De beklijvende spanning die de eerste twee afleveringen markeerde, is verdwenen en de nadruk komt meer op de relationele spanningen te liggen. Op zich is daar niets verkeerds aan maar de reeks krijgt hiermee een drastische twist daar het verhaal van een rampenserie evolueert naar een doordeweekse dramareeks die tegen de laatste aflevering langzaam maar zeker een beetje aan het doodbloeden is. Vandaar ook de magere score, want de eerste twee afleveringen verdienen een dikke tien, maar aan het slot haalt de reeks nog nauwelijks een zeven.