Yasuke - Seizoen 1

Yasuke volgt het verhaal van de eerste Afrikaanse samoerai. Echter, dit verhaal gaat anders dan in de geschiedenisboeken staat.

Ik bleef bij het advies dat ik gaf in de recensie van de eerste aflevering. Laat het idee los dat je een historisch accuraat verhaal gaat zien over de eerste Afrikaanse samoerai, want pas dan kun je ten volle van het verhaal genieten. Als er nog iets overblijft om te genieten, natuurlijk. LeSean Thomas regisseerde iets dat kan worden omschreven als een historisch verhaal, doordrenkt met futuristische concepten, fictieve creaties en occulte krachten.

We volgen de grootste ronin die nooit gekend is, Yasuke (LaKeith Stanfield, Atlanta), in een door oorlog verscheurd feodaal Japan vol met ‘mechs’ (machines) en magie. Hij worstelt om een vreedzaam bestaan op te bouwen na een leven van geweld onder de legendarische daimyo Oda Nobunaga (Takehiro Hira, Giri/Haji). Over dat oude leven worden veel verschillende flashbacks getoond. Wanneer een lokaal dorpje het centrum wordt van onrust tussen strijdende daimyo’s, wordt het fictieve verhaal van Yasuke verteld. Hij moet zijn zwaard weer trekken en een mysterieus kind begeleiden dat het doelwit is van duistere machten en bloeddorstige krijgsheren.

Ik zal eerlijk en duidelijk zijn. Deze anime heeft veel verspild potentieel.

Ik zal eerlijk en duidelijk zijn. Deze anime heeft veel verspild potentieel. Laat ik beginnen met de twee personages die in de schijnwerpers staan, Yasuke en Saki (Maya Tanida, Nella the Princess Knight). Naarmate het verhaal vorderde, leek het alsof de anime meer gericht was op het kleine meisje dan op het personage in de titel. Saki werd met elke voorbijgaande aflevering krachtiger en dit overschaduwde bijna Yasuke's verhaallijn. Wat zonde is, want de anime heeft een solide basis voor zijn personage. We leren over zijn verleden via flashbacks, wat naar mijn mening een algeheel beter verhaal is dan het verhaal dat we nu hebben. We zien Yasuke groeien als personage. Van een dienaar tot uiteindelijk een ronin. We zien hem dichter naar andere personages toegroeien, iets wat in het Yasuke en Saki-verhaal ontbreekt.

De animatie is gedaan door de bekende studio achter het vierde seizoen van Attack on Titan, MAPPA Studio's. Hoewel het helemaal niet slecht gedaan is, is het ook niet baanbrekend. Met een eenvoudige stijl en sereniteit in gedachten, wist MAPPA wat ze deden en dat maakte het mindere verhaal naar mijn idee stukken beter. Grappig genoeg lijdt Yasuke aan hetzelfde tempoprobleem dat Attack on Titan (seizoen vier) heeft. Veel te snel. Er was bijna geen adempauze tussen de scènes en geen tijd om nieuwe informatie op te nemen.



Dat brengt me bij de laatste kritiek. Ik kon de Engelse versie van de anime niet verdragen. De eerste aflevering was te doen, maar de nasynchronisatie was over het algemeen gewoon ondermaats. Ik weet zeker dat Stanfield zijn best heeft gedaan om de rol van Yasuke te vervullen en ik weet dat ik in de recensie van de eerste aflevering zei dat Stanfield Yasuke op zijn eigen manier tot leven bracht, maar hij klonk altijd hetzelfde. Verveeld of ongeïnteresseerd. Na aflevering drie schakelde ik volledig over op de Japanse versie van de anime en hoewel de originele stemmen velen malen beter acteerden, was nu de dialoog het probleem. Omdat het te veel op de Engelse versie was gericht, waren sommige scènes enorm verschillend.

Yasuke probeert de wereld kennis te laten maken met de eerste en enige Afrikaanse samoerai die Japan had, maar deed dit op een onconventionele en rare manier. Als je een authentiek verhaal over Yasuke wilt hebben, sla deze dan over en bekijk de Wikipediap

De anime lijdt aan verspild potentieel en een onconventioneel en gehaast verhaal. Van mij krijgt Yasuke een 5.0.