Als liefhebber van Zweedse series stond (The Hunters) al een tijdje op mijn lijstje. De serie is een vervolg op twee speelfilms: Jägarna (1996) en Jägarna 2 (2011). Beide heb ik niet gezien, maar de serie zou een feest der herkenning moeten zijn voor degenen die ze wel gezien hebben. Ik heb na het zien van de serie niet het gevoel dat ik iets gemist heb. Maar ik ga zeker wel op zoek naar de beide films want ik ben wel benieuwd.
De serie telt zes afleveringen. Hoofdrolspeler is Erik Bäckström, een oude politieman die zich heeft teruggetrokken in een slecht onderhouden huis. Wanneer je vaker Zweedse series of films kijkt, herken je de acteur Rolf Lassgård direct. Hij heeft o.a. gespeeld in Wallander en den Fördömde. Hier speelt hij een gewezen politieman die nog steeds vecht voor rechtvaardigheid. Zijn neefje Peter is beginnend politieagent die opkijkt tegen zijn ervaren oom. Dit wordt hem door zijn collega’s niet altijd in dank afgenomen, wat spanningen oplevert in het korps.
Het verhaal speelt in het noorden van Zweden waar de economische ontwikkeling niet echt optimaal is. Er zijn wel mogelijkheden om dit tij te keren, maar je krijgt dan altijd ook te maken met tegenstanders. Zoals zo vaak lopen de scheidslijnen dwars door de lokale samenleving. De gewiekste zakenman Markus Lindmark bouwt met zijn broer en andere zakenpartner aan de ontwikkeling van zijn mijnbouwbedrijf en daarmee ook de ontwikkeling van de regio. Hij wordt ogenschijnlijk door gewelddadige milieuactivisten bedreigd.
Wat is de waarheid?
Al snel wordt duidelijk het dat het mijnbouwproject niet helemaal pluis is. Er is kritiek vanuit de milieubeweging en van de inheemse Sami-bevolking. De investering door Zuid-Afrikaanse financiers lijkt in de soep te lopen en Markus neem drastische maatregelen om zijn bedrijf (en reputatie) te redden. Wanneer er ook nog een dode te betreuren valt, is de centrale vraag: wat is nu de waarheid en wat is een leugen?
De serie is echt een typisch Zweedse serie, met weinig opsmuk en veel soberheid en norse mannen. Als je in het noorden van Zweden ben geweest, herken je het zeker. Ik geef de serie een zeven. De serie komt een beetje langzaam op gang, maar dat is wel redelijk gewoon voor Scandinavische series. Het is zeker geen klassieke 'whodunit'. De spanning zit hem meer in hoe de hoofdpersonen hun doelen nastreven. Iedereen past zijn eigen methoden toe om zijn doelen te verwezenlijken. Dat is niet altijd binnen de lijntjes, ook door Erik Bäckström niet. En zo’n Bella, de hond van Erik, wil toch iedereen?
Over de auter, Natasha Slagter
In het dagelijkse leven is Natasha controller. In haar vrije tijd houdt ze van reizen en series kijken. Vooral Scandinavische series zoals The Bridge (2011) en Thicker Than Water. Sinds oktober 2019 schrijft ze recensies.
