De fascinatie voor de legende van de perfecte moordenaar is duidelijk aanwezig in The Day of the Jackal. Dit keer is er ook iets meer aandacht voor de mens achter het wapen. Een huurmoordenaar met de bijnaam ‘de Jackal’ doet zijn werk voor de hoogste bieder. Met zijn reputatie van onfeilbaarheid kan hij zelf bepalen wat zijn prijs is. Zijn opdrachtgevers betalen daarom zonder morren zijn exorbitante tarief. Zij weten dat het contract, eenmaal gesloten, voor het gekozen doelwit het einde betekent. Deze ongrijpbare moordenaar is creatief, inventief en emotieloos; de ideale eigenschappen in zijn vakgebied.
Moorden plannen en uitvoeren is hard werk, tijdrovend ook. Blijkbaar hebben sommige huurmoordenaars echter ook nog een normaal leven naast hun werk. Dat is natuurlijk een geweldige dekmantel, want eenzame gefortuneerde vrijgezellen vallen op. Een familieman met een drukke baan waar hij vaak voor op reis moet is veel minder verdacht. Een instant alibi, toch?
In werkelijkheid is zoiets geen ideale combinatie, want de meeste partners willen toch wel weten wat manlief uitvreet als hij elders verkeert. Liefde en vertrouwen is mooi, maar die worden al snel ondermijnd als de geheime telefoongesprekken en gemiste verjaardagen iets te vaak voorkomen. Zijn vrouw wordt uiteraard wantrouwend en dat wordt erger als blijkt dat haar man wel degelijk zaken voor haar verborgen houdt.
Het dubbelleven van de hoofdpersoon is gecompliceerd...
Dat compliceert het dubbelleven van de hoofdpersoon aanzienlijk. Om het nog erger te maken wordt hij door een klant beduvelt. Als slagroom met kers op de taart zijn er ook de zorgen van een MI6 agente met een scherp instinct en de aanstormende deadline van zijn nieuwe klus. Die klus zal ook zijn laatste zijn, want hij wil hierna met vervroegd pensioen. Deze ultieme aanslag moet dan wel slagen, want als hij het contract niet kan uitvoeren, lopen hij en zijn gezin groot gevaar. “No pressure”, zeggen we dan.
The Day of the Jackal is gebaseerd op het boek uit 1971 van Frederick Forsyth. Het verhaal is in 1973 op magistrale wijze verfilmd met een ijskoude en geloofwaardige Edward Fox als de Jackal. In 1997 mochten Bruce Willis en Richard Gere het kat- en muisspelletje tussen moordenaar en politieagent nog eens overdoen in The Jackal. Nu is het de beurt aan Eddie Redmayne (als The Jackal) en Lashana Lynch (als de MI6 agent) om de kijkers aan het beeldscherm te binden in een serie.
Voor welk type kijker is deze serie bedoeld? Tja, wie een beetje kennis heeft van “het wereldje” en de getoonde techniek zal wat moeite hebben met sommige scenes. De scriptschrijvers negeren daarnaast ook gemakshalve alle moeilijkheden die komen kijken bij het raken van een bewegend doel van een extreem lange afstand. De film met Edward Fox was daarin veel realistischer en dus geloofwaardiger. De liefde voor die film is ook duidelijk aanwezig in deze serie. Ik hoef alleen “meloen” te zeggen en de kenners weten waar ik het over heb.
The Day of the Jackal bevat zowel actie als romantiek.
Wie de serie kan bekijken zonder last te hebben van dat veelgebruikte ‘Hollywood-filter’ zal zich wel vermaken. Het is zeker interessant om te zien hoe The Jackal op meerdere fronten tegelijk wordt uitgedaagd. Hij vecht om aan zijn zakelijke verplichtingen en imago te voldoen, maar wil daarnaast ook zijn relatie behouden. The Day of the Jackal bevat zowel actie als romantiek. Het verhaal krijgt daardoor iets meer diepgang en menselijkheid dan de oudere vertolkingen.
Er is al een tweede seizoen aangekondigd. Daarin krijgt The Jackal de kans om wat openstaande rekeningen te vereffenen. Verder krijgt zijn verleden een groter aandeel. De producenten hebben gehint dat ze hierin meer elementen uit het boek van Forsyth zullen verwerken. We gaan het zien.
Over de auteur, Conan Miller
Conan geeft het toe; hij is verslaafd. Verslaafd aan boeken, motorrijden, koken en het kijken naar films en tv-series. Hij verdient zijn geld met schrijven en vertalen. Na een bachelor Vertaler Engels is hij zich gaan verdiepen in geneeskunde als specialisme. Verder sport hij al zolang hij zich kan herinneren en is hij sinds zijn achtste bezig met verschillende vechtkunsten. Als hij tijd over heeft reist hij graag op twee wielen door Europa, samen met de liefde van zijn leven. Hij leeft zijn leven volgens het adagium “Mens sana in corpore sano”, ofwel: een gezonde geest in een gezond lichaam. Dat is hard werken, maar de beloning is er ook naar.
