Suburra - Seizoen 2

Het tweede seizoen van Suburra kon niet uitblijven. Toen ik tijd kreeg om te kijken, lukte het ook dit seizoen binnen een week af te kijken. Dit was niet heel lastig, want acht afleveringen van gemiddeld drie kwartier (met een heerlijk korte intro) is niet heel veel. Dat is niet de enige reden: het tweede seizoen van Suburra is namelijk ook erg spannend.

Aureliano Adami (Allesandro Borghi, Scuadra Mobile) heeft een enorme transformatie doorgemaakt. Hij heeft nu tattoos en ziet er een stuk harder uit. Hij is de baas geworden van zijn familie en krijgt een hoop problemen voor zijn kiezen doordat zijn zus verdwenen was. Gabriele 'Lele' Marchilli (Eduardo Valdarnini) is zelf ook politieagent geworden, net als zijn vader. Iedereen begrijpt natuurlijk wel dat hij niet het rolmodel politieagent gaat worden in dit seizoen. Bij Spadino (Giacomo Ferrara) is er eigenlijk niet veel veranderd. Zijn broer ligt nog steeds in coma waardoor zijn moeder de leiding over de familie heeft. Dit wil hij natuurlijk veranderen, door met zijn vrienden de drugshandel over te nemen en Samurai uit de weg te werken. Ondertussen blijft iedereen bezig om het Ostia-land in handen te krijgen.



Ik vind dat de serie dit tweede seizoen enorm is ontwikkeld. Het verhaal is vanaf het begin spannend en bijna alle personages zijn in dit seizoen enorm gegroeid. Vooral Aureliano, door de transformatie, maar ook Spadino met zijn Angelica (Carlotta Antonelli) vind ik nog beter geworden ten opzichte van het eerste seizoen. De nieuwe acteurs die aan de cast zijn toegevoegd, zoals Nadia (Federica Sabatini), spelen een goede rol in het hele verhaal. Het verhaal van deze serie onderscheidt zich ten opzichte van andere misdaadseries door van veel begane paden af te wijken. Zo wordt de kerk niet neergezet als een instituut waar alle geestelijken heilig zijn. Ook de verhaallijnen met een meer politieke of zakelijk insteek zijn erg goed vormgegeven. Iets dat ook niet vaak is vertoond, is het familiedrama in de zigeunerfamilie van Spadino.

Suburra heeft ook in het tweede seizoen een origineel en sterk verhaal. De acteurs spelen goed en de ruige Italiaanse setting wordt mooi weergegeven. De omgeving wordt versterkt door de sterke hiphop muziek (al zou ik die zelf niet snel luisteren). De makers houden de kijker in spanning en geven pas in de laatste aflevering het neusje van de zalm weg. Ik kan weinig vermelden zonder te spoilen, maar ze hebben enorm veel spannende gebeurtenissen bewaard tot het einde, waarbij je van de ene verbazingwekkende gebeurtenis in de andere valt. Waarschijnlijk zodat iedereen weer zit te wachten op seizoen drie.