Room 104 - Seizoen 1
Toen ik enkele maanden geleden de eerste afleveringen van de HBO reeks Room 104 onder de loep nam, was ik vrij sceptisch over deze reeks. De insteek op zich was zeker niet slecht: een motelkamer waar van alles en nog wat gebeurde en je elke aflevering een ander verhaal te verwerken kreeg. Hiermee kan je als maker alle richtingen uit en na alle twaalf afleveringen gezien te hebben, moeten we jammer genoeg tot de conclusie komen dat meer dan 50% van de afleveringen ondermaats was.
Daar tegenover stonden dan wel enkele afleveringen die je als uitmuntend mag bestempelen. Het probleem was echter dat je pas aan het eind van de dik twintig minuten durende afleveringen kon inschatten hoe sterk de aflevering op zich was. Sommige afleveringen herbergden sterke verhalen die uitmondden in een zwak einde terwijl andere, zich voortslepende saaie afleveringen, net door hun uitkomst als magistraal bestempeld konden worden.
Algemeen moet je Room 104 beschouwen als een soort serie gemaakt voor de meer ‘intelligente’ kijker met heel veel zwarte humor en soms wel heel lugubere kantjes. Het blijkt niet altijd simpel om de uitkomst waarmee de plots afgesloten worden, tot je te laten doordringen. Daarbij moet je als kijker bij sommige afleveringen echt wel doorzettingsvermogen hebben om de rit tot de laatste seconde uit te blijven zitten.
Hopelijk hebben de makers de zwakheden van dit eerste seizoen zelf ook ontdekt en pakken ze in het tweede seizoen uit met verhalen die allemaal minstens zo sterk zijn als de twee eerste verhalen van dit debuutseizoen.
Daar tegenover stonden dan wel enkele afleveringen die je als uitmuntend mag bestempelen. Het probleem was echter dat je pas aan het eind van de dik twintig minuten durende afleveringen kon inschatten hoe sterk de aflevering op zich was. Sommige afleveringen herbergden sterke verhalen die uitmondden in een zwak einde terwijl andere, zich voortslepende saaie afleveringen, net door hun uitkomst als magistraal bestempeld konden worden.
© HBO
Algemeen moet je Room 104 beschouwen als een soort serie gemaakt voor de meer ‘intelligente’ kijker met heel veel zwarte humor en soms wel heel lugubere kantjes. Het blijkt niet altijd simpel om de uitkomst waarmee de plots afgesloten worden, tot je te laten doordringen. Daarbij moet je als kijker bij sommige afleveringen echt wel doorzettingsvermogen hebben om de rit tot de laatste seconde uit te blijven zitten.
Hopelijk hebben de makers de zwakheden van dit eerste seizoen zelf ook ontdekt en pakken ze in het tweede seizoen uit met verhalen die allemaal minstens zo sterk zijn als de twee eerste verhalen van dit debuutseizoen.
Over de auter, Peter Rotthier
Peter Rotthier is begin jaren negentig in de muziekjournalistiek gerold. Bijna twintig jaar lang was hij hoofdredacteur van een Vlaams rock/metal tijdschrift dat naast muziek ook oog had voor randverschijnselen als games, films, series en strips. In de meer dan vijftig jaar dat hij al op deze aardbol loopt heeft hij al heel wat series de revue zien passeren. Alle genres kunnen zijn interesse wekken en krijgen enkele afleveringen om zich te bewijzen. Zijn favorieten van de voorbije jaren waren onder andere Braquo, Black Sails, Games Of Thrones, The Leftovers, Mafiosa, The Brink en Hell On Wheels, om er maar een paar te noemen.
Bekijk profiel van Peter Rotthier
