Ander tijdperk, andere verteller, maar nog steeds is Prehistoric Planet een adembenemende documentaire over uitgestorven dieren en de wereld waarin zij leefden. Een paar jaar geleden schreef ik in een recensie over het eerste seizoen van Prehistoric Planet dat een waardige opvolger was van de bekroonde BBC-documentaire Walking with Dinosaurs uit 1999. Ook sprak ik mijn hoop uit op vervolgseizoenen die andere tijdperken zou laten zien. Met het derde seizoen, dat als ondertitel Ice Age heeft, gaat die wens in vervulling. En daarmee krijgt ook Walking with Beasts uit 2001 een waardige opvolger.
Niet David Attenborough, maar Tom Hiddleston neemt ons mee naar een prehistorische wereld. We bevinden ons in het Pleistoceen, een tijdperk dat tweeëneenhalf miljoen jaar geleden begon en zo’n twaalfduizend jaar geleden eindigde. Dit tijdperk bestond afwisselend uit ijstijden en warmere periodes. Het waren niet meer de reptielen, maar de zoogdieren die de baas op aarde waren (en op een paar plekken ook vogels). Maar de wereld bestond uit meer dan alleen ijskappen met dikbehaarde dieren. En dat laat Prehistoric Planet: Ice Age heel goed zien.
Prehistoric Planet zet ook minder bekende ijstijddieren in de spotlights
Het bekende beeld dat mensen van de ijstijd hebben komt zeker voorbij. We zien ijzige vlaktes gevuld met mammoeten, wolharige neushoorns en sabeltandkatten. Maar het leven op aarde is in deze periode diverser dan dat. Rond de evenaar en op het zuidelijk halfrond is het warmer en bieden woestijnen, graslanden en droge bossen een thuis aan loopvogels van drie meter hoog, buidelleeuwen die vanuit de bomen jagen en luiaards die op de grond leven. Net als in de eerdere seizoenen slagen de makers erin om ook dieren uit die tijd die minder bekend zijn bij het grote publiek in de spotlights te zetten.
Net als in de vorige seizoenen ziet Prehistoric Planet er weer magnifiek uit en de dieren worden op realistische wijze tot leven gewekt. Ik kan me voorstellen dat het een grotere uitdaging is om behaarde zoogdieren met digitale effecten goed in beeld te brengen dan geschubde reptielen. Toch slagen de makers er goed in. De muziek, mede gecomponeerd door Hans Zimmer, is weer om van te genieten.
Ook dit seizoen kunnen we genieten van adembenemende beelden.
De combinatie van beeld en geluid zorgen voor een overtuigende en realistische sfeer. In de eerste scène, over een mammoet in een sneeuwstorm, krijg je het koud en komen de sneeuwvlokken bijna je scherm uit. Je krijgt dorst wanneer een reusachtig gordeldier door de woestijn trekt op zoek naar water. Het is jammer dat David Attenborough niet meer de verteller is, maar Tom Hiddleston doet het ook erg goed.
In het eerste seizoen miste ik een stukje wetenschappelijke verantwoording. Hoe zijn wetenschappers tot bepaalde conclusies gekomen? Waarom denken we dat bepaalde dieren er op een bepaalde manier hebben uitgezien? Ik was blij dat dit wel in het tweede seizoen zat en in Ice Age zit dit stukje verantwoording ook.
Aan het eind van elke aflevering volgt een fragment getiteld Under the Ice, waarin wetenschappers uitleggen waarom de aarde er in het verleden zo uitzag en hoe we dat nu kunnen weten. In deze fragmenten doen de wetenschappers met behulp van strakke animaties hun verhaal in begrijpelijke taal en daarmee is Under the Ice een erg goede toevoeging aan het geheel.
Een klein ding waar ik me een beetje aan stoorde, en dat is misschien deels omdat ik zelf een achtergrond in biologie heb, was het gebruik van soort- en geslachtsnamen. In veel gevallen worden de dieren bij een gangbare Engelse naam genoemd en niet de wetenschappelijke. Dieren worden gereduceerd tot reuzenkangoeroe, ijstijdluiaard of sabeltandkat in plaats van Procoptodon, Eremotherium of Smilodon. Nu begrijp ik ook wel dat ze dat hebben gedaan om het toegankelijk te houden voor een groter publiek en dat de dieren tijdens dit seizoen meer op hedendaagse dieren lijken dan dinosauriërs, maar het doet in mijn ogen een klein beetje afbreuk aan het wetenschappelijke karakter van deze documentaire.
Walking with Beasts heeft nu ook een opvolger. Het derde seizoen van Prehistoric Planet is een prachtige en boeiende natuurdocumentaire over een wereld die erg op de onze lijkt, maar er tegelijkertijd totaal anders uitziet. Ik hoop heel erg dat Apple TV+ met nog een seizoen komt dat zich in de ijstijd of een ander tijdperk afspeelt, want hier wil ik zeker meer van zien!
Over de auteur, Hessel Hoekstra
Hessel is bioloog en kan vol passie vertellen over planten, dieren en alles wat leeft. Waar hij ook veel over kan vertellen zijn series. Als recensent voor MijnSerie kan hij zijn liefde voor series uitstekend combineren met zijn passie voor schrijven. Hij houdt van series van alle genres uit alle landen, maar heeft een zwak voor Britse series. Zijn favoriete series zijn Doctor Who, His Dark Materials en Line of Duty. Zijn favoriete boom is de zomereik.
Al met al prima om naar te kijken, maar ik had toch wel wat opmerkingen over dit seizoen, zie de reacties op de serie. De muziek is prima. De CGI is niet meer dan redelijk en valt mij wat tegen. En de verhalen zijn hier en daar behoorlijk ongeloofwaardig. Ik neem aan dat jij als bioloog bekend bent met de term antropomorfisme. Daar gaan ze hier wel ver in.
Ik kom niet tot een 9 voor dit seizoen. Deels is dat persoonlijke smaak, maar ik twijfel toch erg aan de wetenschappelijke onderbouwing voor een aantal gebeurtenissen. En als laatste vond ik de Disneyficatie wat ver gaan. (Bijna) alles moet goed aflopen. Zeker als er een jong dier bij betrokken is.
Ja, het klopt dat het bijna altijd wel goed afloopt en ik zie de vermenselijking. Ik begrijp waarom daarvoor gekozen is en ik kan me voorstellen dat niet iedereens kopje thee was, maar ik heb me er persoonlijk niet aan gestoord.
Qua wetenschappelijke onderbouwing is dit altijd veel gis- en nattevingerwerk. Maar omdat de dieren in dit seizoen veel meer op hedendaagse verwante soorten lijken, valt er ook veel meer te deduceren op basis van het gedrag van hedendaagse dieren. Het gedrag van de moa's is bijvoorbeelddirect gebaseerd op het gedrag van emoe's, kasuarissen en kiwi's, loopvogels die tegenwoordig in het gebied leven waar de moa vroeger voorkwam (vrouwtjes zijn groter dan mannetjes, mannetjes zorgen voor het jong). Het is en blijft giswerk, dat waren de volgende twee seizoenen ook, maar het is logisch dat ze hier deze keuze gemaakt hebben.
Het was inderdaad niet helemaal mijn kopje thee. Zeker als je over roofdieren een documentaire maakt, dan mag dat best wat heftiger. Dat ze de zwakste uit de groep pakken is logisch en bekend. En dat dit vaak een ziek, oud of jong exemplaar is ook. Het leven is hard in de natuur en dat hadden ze best wat meer kunnen laten zien.
Dank voor je uitleg over de moa's. Ja, dat snijdt hout en zo zou je inderdaad gedrag kunnen extrapoleren. Het blijft inderdaad giswerk, maar zo heeft het toch een onderbouwing. Had ik niet bij stil gestaan!
De muziek is prima. De CGI is niet meer dan redelijk en valt mij wat tegen. En de verhalen zijn hier en daar behoorlijk ongeloofwaardig. Ik neem aan dat jij als bioloog bekend bent met de term antropomorfisme. Daar gaan ze hier wel ver in.
Ik kom niet tot een 9 voor dit seizoen. Deels is dat persoonlijke smaak, maar ik twijfel toch erg aan de wetenschappelijke onderbouwing voor een aantal gebeurtenissen. En als laatste vond ik de Disneyficatie wat ver gaan. (Bijna) alles moet goed aflopen. Zeker als er een jong dier bij betrokken is.
Qua wetenschappelijke onderbouwing is dit altijd veel gis- en nattevingerwerk. Maar omdat de dieren in dit seizoen veel meer op hedendaagse verwante soorten lijken, valt er ook veel meer te deduceren op basis van het gedrag van hedendaagse dieren. Het gedrag van de moa's is bijvoorbeelddirect gebaseerd op het gedrag van emoe's, kasuarissen en kiwi's, loopvogels die tegenwoordig in het gebied leven waar de moa vroeger voorkwam (vrouwtjes zijn groter dan mannetjes, mannetjes zorgen voor het jong). Het is en blijft giswerk, dat waren de volgende twee seizoenen ook, maar het is logisch dat ze hier deze keuze gemaakt hebben.
Dank voor je uitleg over de moa's. Ja, dat snijdt hout en zo zou je inderdaad gedrag kunnen extrapoleren. Het blijft inderdaad giswerk, maar zo heeft het toch een onderbouwing. Had ik niet bij stil gestaan!