Marie Antoinette laat kinderspel uitmonden in een volwassen strijd om leven en dood. Veel te jong en veel te ver afgescheiden van de werkelijke wereld om zich heen begaat het jonge koningspaar de ene na de andere fout. Dat dit desastreuze consequenties heeft voor de Franse monarchie en hun eigen leven zal iedereen, neem ik aan, weten. Regisseur Deborah Davis (The Favourite) is de bedenker achter deze serie. Zij geeft haar interpretatie van de wereld binnen de muren van Versailles van de laatste Franse koning en koningin.
In het eerste seizoen is de veertien jaar jonge Marie Antoinette (Emilia Schüle) getrouwd met Louis XVI (Louis Cunningham). Dat ging om meerdere redenen niet van een leien dakje. Pas na zeven jaar deelt Louis echt het bed met Marie Antoinette. Het geboren kind wordt daardoor al snel toegeschreven aan een andere vader. De aanwezige extravagante levensstijl in Versailles wordt nog verder uitvergroot en gebruikt door tegenstanders. Die tegenstanders zitten buiten maar ook binnen de muren van het paleis.
Wat het tweede seizoen vooral kenmerkt zijn intriges en manipulatie.
Bij de start van het tweede seizoen worden de zorgen van de koning en het koninkrijk steeds groter. Armoede en ziektes overheersen de wereld buiten Versailles. Louis XVI krijgt daar nauwelijks wat van mee. Zijn adviseurs proberen vooral te voorkomen dat hij zich teveel zorgen maakt. Een van de scènes waar Louis voor het eerst van zijn leven de zee ziet, maken de afstand tussen fictie en realiteit pijnlijk duidelijk. Wanneer hij geconfronteerd wordt met de grote schulden die er ontstaan zijn, probeert hij er alles aan om deze op te lossen. De manier waarop zorgt voor zoveel weerstand dat hij vanuit meerdere kanten bedreigd wordt.
Marie Antoinette probeert haar eigen weg te vinden. Door haar afkomst wordt ze door velen in Versailles niet geaccepteerd. Haar kinderen bieden een uitweg. Helaas blijkt de gezondheid van de meesten van hen erg zwak. De uitweg wordt daardoor eerder een constante bron van zorg. Ze zoekt haar heil onder andere in dure kleding en sieraden. Daarnaast krijgt ze ook een buitenechtelijke relatie. Gevaarlijk en spannend tegelijk. Het is een mogelijkheid voor tegenstanders om haar integriteit nog verder te ondermijnen. Aan de andere kant geeft de liefde voor de persoon in kwestie haar een ontsnappingsruimte. Haar vertrouwenspersonen zijn op een hand te tellen. Helaas hebben ze allemaal een eigen agenda.
Wat het tweede seizoen vooral kenmerkt zijn intriges en manipulatie. Binnen het hof ligt de koning onder vuur van zijn eigen familie. Het idee dat zij de macht willen, zorgt voor een intense onderhuidse strijd. Dat kost iedereen binnen de muren van Versailles zoveel energie dat er geen enkel gevoel is voor wat er zich buiten de muren afspeelt. Van die onvrede in de maatschappij maken anderen weer gebruik. De grootste tragedie voor de hoofdrolspelers in dit drama is dat bijna niemand uit was op de val van de monarchie, maar dat dit wel het uiteindelijke gevolg zal zijn. Diegenen die het hardste vechten en denken te winnen, gaan net zo hard mee ten onder.
Historisch gezien valt er het een en ander op te merken aan deze serie. Toch is Marie Antoinette een bijzonder inkijkje in een steeds verder wegzinkende wereld. De korte opleving die Marie Antoinette kent wanneer Louis het allemaal niet meer aankan, is uiteindelijk een doekje voor het bloeden. Het moet gezegd dat Louis Cunningham en Emilia Schüle alle lof verdienen hoe zij hun personages neerzetten. Dat geldt eigenlijk voor alle acteurs. Aan het spel en het indringende verhaal ligt het niet. Wel heeft de geschiedschrijving verschillende aanpassingen ondergaan.
Historisch gezien valt er het een en ander op te merken aan deze serie.
Opmerkelijk is het personage Jeanne (Freya Mavor) en haar rol in de ondergang van het koningshuis. Waarschijnlijk is het een extra toevoeging om de onderhuidse spanning en manipulatie nog concreter te laten zien en voelen. Het werkt deels. Het werkt goed wanneer het verhaal van Jeanne en haar kompanen gebruikt wordt om Marie Antoinette in een nog kwader daglicht te brengen. Dan wordt pijnlijk duidelijk hoe erg het gesteld is met het imago van Marie Antoinette en haar man.
De serie is in het Engels en dat is deze keer begrijpelijk gezien de verschillende talen die gebruikt werden in die tijd. Het zorgt er wel voor dat een van de grote gebreken van Marie Antoinette, die zorgde voor een nog grotere isolatie, niet zichtbaar wordt in de serie. Ze sprak namelijk slechts Duits en tot aan haar huwelijk maar matig Frans. Haar Italiaans was wel goed maar aan een Frans hof scoor je daar ook geen punten mee. Wat wel sterk terugkomt is dat Marie Antoinette vaak de verkeerde mensen vertrouwde en degenen wantrouwde die haar echt konden helpen. Haar beperkte kennis van de Fransen en Frankrijk zorgde voor nog meer afstand.
De serie scoort goed op intriges, mooie beelden, fantastische kleding, Versailles als achtergrond, het acteerwerk en een sterk, maar fictief verhaal. Ondanks dat laatste en het feit dat ik graag op zoek ga naar wat er feitelijk gebeurd is, heb ik genoten van deze serie. Hopelijk volgt nog een laatste seizoen.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
