Maniac (2018) - Complete serie

De serie Maniac is naar mijn idee een unieke serie die met geen ander te vergelijken is. Aan de ene kant is het futuristisch, maar aan de andere kant is het weer retro. Een belangrijk onderdeel van de serie gaat bijvoorbeeld over artificial intelligence (AI), iets wat tegenwoordig steeds geavanceerder wordt. Daarnaast doen de computers die daarvoor worden gebruikt bijna vermoeden dat de serie zich afspeelt rond 1980. Dit zorgt voor een sfeer die ik nog niet eerder in media voorbij heb zien komen. Naast de aparte setting is het een pakkende serie die je makkelijk binnen een korte tijd hebt afgekeken.

Maniac is een remake van een Noorse serie met dezelfde naam, bestaat uit tien afleveringen en is te zien op Netflix. Helaas heb ik de Noorse serie niet gezien voor het kijken van de Amerikaanse versie. Maar één ding is zeker, ik ben in ieder geval al blij dat ik wel de Amerikaanse versie heb gekeken. Het heeft een goed verhaal en een zeer sterke cast, waarvan een aantal momenteel erg groot zijn in de filmscene. Zo worden de twee hoofdpersonages Annie Landsberg en Owen Milgrim bijvoorbeeld vertolkt door respectievelijk Emma Stone en Jonah Hill en heeft Sally Field ook nog een belangrijke rol. Ook is de regisseur Cary Joji Fukunaga op dit moment een gewilde regisseur die onder andere verantwoordelijk is voor de met vier Emmy’s bekroonde serie True Detective. De basis voor Maniac zat naar mijn idee wel goed.

[image-104148]

De serie gaat over Annie die een bipolaire stoornis heeft en Owen die schizofreen is. Ze komen in aanraking met een organisatie die wellicht een uitkomst kan bieden voor het behandelen hun stoornissen en besluiten dat te proberen. Hiervoor moeten de personages intern bij de organisatie een bepaald medicijn testen en daar leren ze elkaar kennen. Doordat de serie veel het onderbewuste van de personages onderzoekt, leef je snel mee met de personages en snap je waarom ze bepaalde keuzes in het leven maken en hebben gemaakt. Op sommige momenten wordt de kijker echt meegenomen in de levens van de personages en zal het ook vaker voorkomen dat je echt met hun meeleeft.

Aangezien Maniac zware stoornissen behandelt, kan de serie soms ook wat zwaar zijn. Maar daar zit denk ik voor een groot deel ook de kracht van de serie. In werkelijkheid zijn de stoornissen die in de serie voorbijkomen namelijk ook alles behalve luchtig. Er zitten derhalve veel emoties verwerkt in Maniac. Wat ik het meest bijzondere vind is dat de futuristische maar toch ook retro sfeer die wordt neergezet toch vaak realistisch overkomt. Dat had ik niet verwacht aangezien ik had besloten de serie te kijken op basis van de cast en de regisseur. Ik was dan ook aangenaam verrast dat Maniac op deze manier uitpakte.

Door de goede cast, verrassende vormgeving en de pakkende opbouw van Maniac kan ik niet anders concluderen dan dat het een zeer solide, soms emotionele en samenvattend een sterke serie is. Ik hoop dan ook dat Netflix in de toekomst meer van dit soort series gaat maken. Op basis van het bovenstaande krijgt Maniac, de complete serie, een 8.