Laurent: prins op overschot

Begin jaren ’90 van de vorige eeuw profileert Laurent zich als een voorvechter van dierenrechten, meer bepaald die van honden. Hij beschouwt de dieren als een remedie tegen eenzaamheid en schrijft een boek met de ronkende titel ‘De hond als gids in de kunst en in de stad’. Aanvankelijk wordt er lacherig gedaan over het engagement van Monsieur Woef, maar Laurent laat zich niet van de wijs brengen en zet zijn schouders onder een project waardoor kansarme mensen gratis naar de dierenarts kunnen gaan met hun huisdieren. ​ Die zogenaamde dierendispensaria zijn een succes. Maar het engagement van Laurent gaat verder dan dierenrechten. Medio jaren ’90 ontpopt hij zich als de Groene Prins met een eigen instituut dat ijvert voor natuurbehoud en onderzoek doet naar nieuwe energiebronnen die minder belastend zijn voor het milieu. Een van de studies gaat over waterstof als energiebron. En dat lang voor waterstof op de politieke agenda staat.