Snelle auto’s, precisie rijden en bovenal veel lef, dat is nodig om Hyperdrive te omschrijven. Hyperdrive is een van de meer recente autoshows op Netflix. Grofweg een jaartje geleden verscheen deze realityserie op de streamingservice en sindsdien staat hij al op mijn lijstje om te kijken. Het is zeker een wat andere serie dan waar ik normaal een recensie over schrijf. Dat mag en gaat de pret echter niet bederven. Ik heb niet voor niets gekozen om hier een recensie over te schrijven.
Het eerste seizoen van Hyperdrive telt 10 afleveringen. Elk worden ze gepresenteerd door Lindsay Czarniak (New Day) als de ‘driver's host’, en Rutledge Wood (The American Barbecue Showdown), Mike Hill (The Mike & Donny Show) en Michael Bisping (Magnum P.I.) zorgen voor het, soms wat over de top, commentaar. We volgen in het seizoen 28 internationale deelnemers, elk met een andere achtergrond en andere zelfgebouwde auto’s. Elke coureur moet een driftparcours afleggen dat een verschillend aantal obstakels omvat. Elk obstakel heeft een reeks doelen die (correct) moeten worden geraakt of een reeks vaste elementen die moeten worden vermeden. Tijdstraffen worden opgelegd voor het overtreden van de regels van het obstakel (bijvoorbeeld het niet voltooien binnen de tijdslimiet) of het op een illegale manier raken van een doelwit.
De deelnemers zijn niet de ‘neppe mensen’ die je soms ziet in een realityserie, het gaat hier om echte semi-professionele coureurs die hun best doen en hun auto tot het uiterste drijven.
Hoewel de opbouw van het competitieaspect mij soms wat verwarring bezorgde, was dit niet een pijnpunt in de serie. Uiteindelijk komt het er op neer dat er een voorronde, een reeks knock-outrondes en een laatste ronde is. Niet al te moeilijk als ik het zo opschrijf. De serie en het format zijn een van de beste die ik heb gezien in het genre. De deelnemers zijn niet de ‘neppe mensen’ die je soms ziet in een realityserie, het gaat hier om echte semiprofessionele coureurs die hun best doen en hun auto tot het uiterste drijven. Daarnaast zijn ook de obstakels geen slappe aftreksels van andere competities, ze zijn juist gemaakt voor deze serie. Het zijn dan ook niet de minste obstakels. Ze brengen een echt obstakel voor de coureurs die ze moeten overwinnen. Voor sommigen gaat dit wat makkelijker dan anderen.
Maar er is ook iets dat van mij (en vele anderen als ik het mag geloven) wel wat minder mag in de - hopelijk - komende seizoenen. Het commentaar van de drie heren (Rutledge Wood, Mike Hill en Michael Bisping) is soms ietwat over de top en zorgt ook voor niet zo veel extra inzichten. Lindsay Czarniak zorgt daar aan de andere kant juist wel voor. Zij praat altijd na de race met de spotter van de coureur en geeft ons als kijker een beetje extra informatie over race.
Over het algemeen is de serie zeker een aanrader als je fan bent van snelle (zelfgebouwde) auto’s. Je kijkt je ogen uit als je ziet hoe deze coureurs hun auto besturen. Van mij krijgt Hyperdrive een mooie 7,5. De serie heeft een goede basis, met enige veranderingen kan het voor autofans over de hele wereld een van de beste realityseries worden voor autofans over de hele wereld.
Over de auteur, Sam Blaauboer
Sam Blaauboer (1998) is iemand die graag de balans zoekt tussen het kijken van series en het schrijven hierover. Vanaf eind 2016 schrijft Sam korte(re) recensies waar hij zijn enthousiaste mening geeft over de meest uiteenlopende series. Zijn interesses liggen bij vele genres. Van de donkere komedie Rick and Morty tot de documentaire Story of God with Morgan Freeman en van de misdaad Sherlock Holmes tot de sciencefiction Star Trek: Discovery. Hij staat altijd open voor nieuwe suggesties. Naast series is hij ook fervent fan van films, games en strips, maar hier zal je alleen zijn serierecensies treffen.
