Huset is geen reclame om in het gevangeniswezen te gaan werken. Vreemd genoeg spreekt de NPO over Prisoner terwijl Huset toch eerder een verwijzing is naar huis van bewaring. Het huis van de serie staat in Denemarken. De gevangenis komt door verschillende redenen steeds verder onder druk te staan. Zo moet er verder bezuinigd worden op het aantal gevangenissen en wordt er met een vergrootglas gekeken naar dit huis van bewaring. Dat heeft verschillende redenen.
Er heerst chaos in de gevangenis. Het is een broeinest van discriminatie, manipulatie en corruptie. Niet alleen onder de gevangenen die zich georganiseerd hebben in verschillende bendes maar ook bij de gevangenisbewaarders.
Het is een broeinest van discriminatie, manipulatie en corruptie.
Eén van die bewaarders is de grofgebekte en agressieve Henrik (David Dencik). Henrik is het prototype gladde aal. Hij glibbert overal doorheen en waait met alle winden mee zolang het maar ten goede van Henrik is. Wanneer hij steeds meer onder druk komt te staan slaat hij meer en meer om zich heen. Zijn thuissituatie is complex. Een grote verbouwing van hun woning en het wonen in een caravan met zijn vrouw en zoon doen een beroep op hun relatie. Bovendien blijkt Henrik een groot geheim met zich mee te torsen.
Miriam (Sofie Gråbøl) is één van de andere gevangenisbewaarders die zich probeert staande te houden in een wereld vol geweld en overwerkte collega's. Zij lijkt het geweten van de gevangenis. Ze probeert alles volgens het boekje te doen. Kleed zich als één van de weinigen nog zoals het hoort. Miriam kent echter een zwakke schakel. Ze maakt (weer) een inschattingsfout en dan zijn de consequenties niet meer te overzien.
De nieuwe collega en stoïcijnse Sammi (Youssef Wayne Hvidtfeldt) wil zich bewijzen. Hij is erg ambitieus en wil alles uit zijn carrière halen. Daarvoor rekt hij de grenzen wel eens op. In het begin lijkt hij alles volgens het boekje te willen doen. Zijn ambitie en de giftige sfeer in de gevangenis zorgen ervoor dat hij steeds verder negatief beïnvloed wordt. Als hij geconfronteerd wordt met zijn verleden ziet hij een kans. Tegelijk confronteert het hem met een periode die hij liever vergeet.
Gertrud (Charlotte Fich) is verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de gevangenis. Ze heeft lang een oogje dichtgeknepen voor alle misstanden. In de wetenschap dat er weinig alternatieven zijn houdt ze zich vast aan de status quo tussen het personeel en de gevangenen. Dat dit soms ten koste gaat van de macht van de gevangenisbewaarders is voor haar niet belangrijk. Zolang de zeer kwetsbare vrede maar bewaard wordt. Dan maakt het ook niet uit dat er drugs, smartphones en andere zaken gedeald en gebruikt worden. Dat ze thuis moet omgaan met een demente man maakt dat haar eigen geestelijke gezondheid op het spel staat. De groter wordende druk op het werk zorgt voor nog meer instabiliteit.
De druk op gevangenen en bewaarders wordt steeds intenser. Het onderzoek en de bezuinigingen zorgen voor extra druk op een toch al overbelast systeem. De regering wil aan de ene kant strengere straffen maar aan de andere kant wordt het personeel gemist. Onderbezetting zorgt ervoor dat de kwaliteit van het personeel steeds verder onder druk komt te staan. Bovendien is de gevangenis waarin dit verhaal zich afspeelt in een zeer slechte staat. Bezuinigingen hebben hun tol geëist. Gevangenen en criminelen buiten de gevangenismuren ruiken hun kans. Ook zij voeren de druk op. Het is, alles bij elkaar, een bom die op ontploffen staat.
Huset is een rauwe reality check.
Naast alle aandacht voor de gevangenisbewaarders is er ook ruimte voor de gevangenen. Hun onderlinge rivaliteit en de dynamiek die dit oplevert. Geweld is nooit ver weg. Niemand is zich zeker van zijn leven. Zeker niet als je niemand hebt om je te beschermen of wanneer je niet bij één van de bendes hoort. Bij die laatste optie hoort wel dat je meedoet aan illegale en criminele praktijken. Eenmaal opgenomen in deze wereld kom je er nauwelijks meer uit. Die uitzichtloosheid vergroot de kans op nog meer geweld. Er is immers niks meer te verliezen.
Huset is een rauwe reality check. Natuurlijk zijn de verhaallijnen gedramatiseerd en niet altijd even realistisch. Het zorgt wel voor de benodigde spanning en sensatie. Toch zit er een grote kern van waarheid in. Net op het moment dat ik Huset keek werd er een onderzoek openbaar die de staat van de Nederlandse gevangenissen bloot legt. Bezuinigingen, overwerkte bewaarders en een steeds groter gevaar dat criminelen de gevangenissen overnemen zijn enkele conclusies. Dat is precies de toon die Huset aanslaat. De setting is duister, ruig en complex. De beelden passen daar perfect bij. Of het nu in of buiten de gevangenis is. Een inktzwarte wereld die door meerdere redenen steeds verder onder druk komt te staan.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
