Seizoen veertien van Death in Paradise is op sommige momenten opvallend serieus, maar dat werkt niet altijd even goed. Op het fictieve Caraïbische eiland Saint-Marie zijn er twee zekerheden: tropische stranden en een absurd hoog aantal moorden. De luchtige detective is alweer met haar veertiende seizoen bezig en nog steeds is het concept niet veranderd. Het politieteam, geleid door een onaangepaste Engelsman, lost elke week een moord op. Om de paar seizoenen vertrekt de hoofdinspecteur en komt er een nieuw hoofd van de recherche. Aan het einde van het vorige seizoen vertrok de vorige rechercheur, en in dit seizoen maken we kennis met alweer de vijfde detective: Mervin Wilson (Don Gilet).
Wilson is hier niet voor de lol en dat maakt hij vaak genoeg duidelijk. Dit hebben we ook bij sommige eerdere hoofdrolspelers gezien. Vaak wordt dit gegeven gebruikt voor een komisch effect, maar hier wordt er een serieuze verhaallijn ingegooid. Hij had in het verleden een band met het eiland, maar door een tragische gebeurtenis is die band ernstig beschadigd. Het is goed dat de serie naast humor ook wat serieus drama er in verwerkt, maar zeker de eerste paar afleveringen wekt Wilsons norse persoonlijkheid alleen maar ergernis op.
De serieuze toon in de eerste aflevering doet de serie geen goed
Daar komt bij dat de eerste aflevering ook niet bepaald vrolijk is. Waar de moordzaken normaal enigszins met een knipoog behandeld worden, kan er in deze aflevering geen lachje van af. Een paar grappig bedoelde momenten zijn eerder pijnlijk en voelen door de ernstige sfeer misplaatst. Ook de doorlopende verhaallijn waarin commissaris Patterson (Don Warrington) min of meer gedwongen wordt om met pensioen te gaan omdat zijn functie wordt wegbezuinigd is zeker in het begin erg ernstig.
Gelukkig wordt de serie later in het seizoen weer wat minder zwaarmoedig en is het weer zoals vanouds. Rechercheur Wilson wordt wat minder nukkig en de moordzaken zijn weer gezellig (voor zover je een moord gezellig kunt noemen). Zo onderzoekt het team onder meer een schietpartij tijdens een voetbalwedstrijd, een vergiftiging bij een drankstokerij en een moord tijdens de opnames van een spelshow. Toptelevisie is het absoluut niet, dat is het ook nooit geweest, maar dat hoeft ook niet. Het is gewoon een heerlijk wekelijks uitstapje naar een tropisch eiland met mooie beelden en leuke acteurs.
Shaquille Ali-Yebuah is een aanwinst als de onhandige jonge agent Sebastien
Net zoals elk seizoen is de samenstelling van het politieteam dit seizoen weer net even anders ten opzichte van het vorige seizoen. Naast Wilson is er ook een nieuwe jonge agent, Sebastien Rose (Shaquille Ali-Yebuah). Rose is onhandig en niet altijd even snugger. De komische timing van Ali-Yebuah werkt daarbij uitstekend en hij is een hele waardevolle toevoeging aan de cast. Gelukkig is zijn personage niet alleen maar onhandig en wordt het geen karikatuur. Tegelijkertijd is hij een harde werker en is hij een beetje onzeker. Gedurende het seizoen krijgt hij een fijne en aandoenlijke verhaallijn. Daarnaast leveren Shantol Jackson en Ginny Holder weer prima werk af als respectievelijk brigadier Naomi Thomas en agent Darlene Curtis.
Het veertiende seizoen begint redelijk zwaar en serieus en dat past niet bij de serie. Pas na een paar afleveringen keert de leuke en luchtige sfeer terug en voelt het weer vertrouwd en als vanouds. Een vijftiende seizoen is inmiddels ook al aangekondigd, dus daar kunnen we ons alvast op verheugen.
Over de auteur, Hessel Hoekstra
Hessel is bioloog en kan vol passie vertellen over planten, dieren en alles wat leeft. Waar hij ook veel over kan vertellen zijn series. Als recensent voor MijnSerie kan hij zijn liefde voor series uitstekend combineren met zijn passie voor schrijven. Hij houdt van series van alle genres uit alle landen, maar heeft een zwak voor Britse series. Zijn favoriete series zijn Doctor Who, His Dark Materials en Line of Duty. Zijn favoriete boom is de zomereik.
