De Strijd

De kolenkachel de deur uit en de auto voor de deur. Welvaart: de brommer, de tv, de ijskast, de douche, de tandarts, de chinees, de supermarkt. 1946. Van SDAP naar PvdA. Met de A van Arbeid , niet van Arbeiders. Voor het eerst een socialistische premier: Willem Drees. Zuinige, sobere leider. Vooral gericht op werk voor alle mannen. Nederland verandert razendsnel. Nieuwe huizen, nieuwe bedrijven, nieuwe wegen, bruggen, stations, scholen. Intussen sterft het handwerk langzaam uit. Automatisering. Meer machines, minder werk. Alles gericht op meer winst. Het lijkt wel een nieuwe industriële revolutie. Profiteren de arbeiders ook? Niet vanzelf. Er is actie voor hogere lonen. Wilde actie ook. De vakbond heeft een verbond met Drees om de lonen gematigd te houden. De materiële welvaart neemt toe. Er komen vakantiedagen en volkscampings. Er komt een staatspensioen: de AOW. Maar geluk is meer dan geld alleen. De jaren ’60 worden de jaren van jongeren en hun protest. Verzet tegen nieuwe oorlogen. De eis van totale vrijheid. Als PvdA leider Joop Den Uyl in 1973 premier wordt, wil hij alles aanpakken. De ondernemingsraad, middenschool, stadsvernieuwing, abortus. In de fabriek gaat het intussen minder goed. Oliecrisis. Er moet bezuinigd worden. Duizenden verliezen hun werk. De arbeiders van Enka proberen met een bezetting de sluiting van de fabrieken en het ontslag van 6000 man te voorkomen. De buikriem moet aangehaald. De groei lijkt er uit. Vanaf de jaren '60 worden Italianen, Spanjaarden, Turken en Marokkanen naar Nederland gelokt, om als fabrieksarbeider een handje te helpen. De nieuwe arbeider, eerst alleen en later met vrouw en kinderen. Het nieuwe proletariaat.