Cassandra is een verrassende Duitse sciencefiction thrillerserie gemaakt door Sina Flammang en Benjamin Gutsche. Een hedendaags gezin wordt door traumatische omstandigheden gedwongen om te verhuizen. Zonder enige voorkennis trekken ze met het gehele gezin naar hun nieuwe woonst in een afgelegen gebied. Daar aangekomen blijkt hun huis een soort retro woning te zijn uit de jaren zeventig. Er is veel ruimte en het heeft zelfs een zwembad. Maar tot hun grootste verbazing heeft het huis ook een groot technologisch snufje genaamd…Cassandra (Lavinia Wilson).
Cassandra is een robot die fungeert als een soort van ouderwetse dienstmeid. Ze oogt vriendelijk, vertrouwd en is natuurlijk heel behulpzaam naar iedereen toe. Door middel van ingebouwde TV schermen door het hele huis kan ze overal aanwezig zijn en iedereen uit de nood helpen wie daar behoefte aan heeft. Leuk snufje, niet? Zeker wel, maar natuurlijk zit er een addertje onder het gras dat gaandeweg duidelijk wordt.
Allereerst heeft de robot/Cassandra een erg leuk design. Haar grappige houterige bewegingen, haar iets te grote TV scherm als hoofd en haar charmante voorkomen maken haar een bijzonder alsook een uniek personage. Ze maakt haar snel geliefd bij het nieuwe inwonende gezin. Iedereen wordt instant fan van het nieuwste ‘A.I.’ hulpje. Hoewel, de enige van het gezin die niet meteen verkocht is, is de moeder Samira (Mina Tander).
Zij is de enige in het gezin die ietwat argwanend tegenover de behulpzaamheid van Cassandra staat. Wanneer ze merkt dat de robot tegen haar anders doet als ze alleen zijn, probeert ze de anderen te overtuigen dat er iets niet pluis is. Dit is voor haar geen makkelijk opgave omdat de rest van de familie ontzettend blij is met hun nieuw hulpje.
De transformatie van Sandra naar Cassandra is heel knap uitgewerkt, ook al komt dit nogal laat in de serie, en maakt ook het hedendaagse karakter van Cassandra duidelijk.
Cassandra is een serie die zeker en vast de mosterd heeft gehaald bij gelijkwaardige verhalen over een groep mensen die nietsvermoedend een nieuw huis betreden en waarbij hun ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt. In deze trend maakt deze serie de premisse alvast waar. De serie bouwt de spanning netjes op in de zes afleveringen. Ook al weet je ongeveer hoe het zal gaan, toch is het beklijvend genoeg om te kijken.
Wat er zo subliem is aan deze serie, en er bovendien met kop en schouders boven uitsteekt, zijn de geweldige flashbacks van de robot Cassandra. Door het verhaal heen krijgen we het tragische verhaal te zien van een vrouw genaamd Sandra die in moeilijke omstandigheden haar gezin probeert samen te houden in de jaren zeventig. Deze verhaallijn is werkelijk prachtig uitgevoerd en doet je bijna vergeten dat het om een sciencefiction thriller gaat. De transformatie van Sandra naar Cassandra is heel knap uitgewerkt, ook al komt dit nogal laat in de serie, en maakt ook het hedendaagse karakter van Cassandra duidelijk. De actrice verdient dan ook een dikke pluim voor haar verbluffende prestatie.
Goed, is Cassandra in alle opzichten subliem? Neen, de serie heeft veel goeds, maar er zijn een paar dingen die de geloofwaardigheid van het verhaal ondermijnen. Deze gelden vooral voor de ‘hedendaagse’ tijdlijn. Zoals hierboven beschreven gaat het gezin vanaf het begin te naïef om met de robot. We weten dat dit verhaal zich situeert in een hedendaags Duitsland en dat in een huidige maatschappij geen sprake is van intelligente robots van zulk formaat.
Ook al is deze robot wat retro, het is een verbluffend staaltje artificiële intelligentie dat eigenlijk nog nooit gezien is. Je zou echt wat meer verbazing verwachten van de gezinsleden, maar iedereen aanvaardt Cassandra in een mum van tijd zonder al te veel vragen te stellen. Omdat dit logische ‘menselijk argwanen’ ontbreekt, valt de geloofwaardigheid voor een deel in het water. Hierdoor ontstaan er nogal domme plotwendingen omdat Cassandra eigenlijk veel te makkelijk haar gangetje kan gaan in het verhaal. Daardoor is de spanningsboog vaak niet zo ‘strak gespannen’ als het zou kunnen zijn, laten we zeggen.
Ook de laatste aflevering valt hierdoor serieus tegen. De serie bouwt wel goed op naar het einde toe, zeker met de uitstekende flashbacks, maar wordt op het allerlaatste moment herleid tot een vrij lachwekkende ‘B’ film. Heel spijtig, want ondanks deze tegenvallers speelt deze serie heel goed met thema’s als de kracht van moederliefde, het eeuwige leven en het gevaar van het digitaliseren van emoties.
Ik zou er gerust een paar pagina’s meer over kunnen schrijven maar ik laat het aan de kijker over om het zelf te ontdekken. Ik geef het alvast een dikke 7. De hedendaagse tijdlijn was hier en daar wat aan de ongeloofwaardige kant, maar de boeiende flashbackscènes maakten veel goed.
Aanrader voor wie houdt van frisse hedendaagse sciencefiction.
Over de auteur, Dries Van Gijsel
Dries Van Gijsel is afkomstig van Lokeren (België). Hij is altijd al heel in de ban geweest van film/series en kan het nog steeds niet laten om deze stevig uit de doeken te doen. In het verleden heeft hij tal van kortfilms en reportages gemaakt en heeft dit via zijn bijberoep nog even kunnen voortzetten. Hij heeft een aantal jaar film- en videokunsten gevolgd aan het SASK (Sint-Niklaas) en heeft hierdoor ook de nodige kennis opgebouwd in verband met scenario opbouw en onder andere het kritisch bekijken van film. En ja, hij doet het gewoon graag. Vandaar dat hij met plezier series recenseert voor MijnSerie.nl.
