Baron Noir - Seizoen 3

Dankzij Lumière kon ik de nu drie beschikbare seizoenen van de Franse televisieserie Baron Noir zien. Dit derde seizoen is verreweg het beste wat deze serie te bieden heeft. Dat komt mede omdat het tempo draaglijk is en dit seizoen duidelijke hoofdrolspelers kent die een zware stempel op het verhaal drukken. Het

Met dit seizoen als (voorlopig?) sluitstuk eindigt het vooralsnog op haar hoogtepunt.

einde van dit seizoen is emotioneel, steengoed en bijna ondraaglijk zwaar.

Philippe Rickwaert strijdt nog steeds zijn strijd voor een linkse alliantie. Door omstandigheden die we eerder gezien hebben in de andere twee seizoenen heeft hij de switch gemaakt naar de partij van het volk. Niet om hun leider Michel Vidal aan de macht te helpen, maar eerder om de partij van binnenuit uit te hollen en hen dan te dwingen mee te gaan in de door Philippe gewenste alliantie. Dat Philippe daarin een belangrijke rol voor zichzelf ziet is evident.

Dit seizoen staat in het teken van nieuwe verkiezingen voor het presidentschap. Zittend president Amélie Dorendue heeft goede kansen, maar wanneer haar heimelijke afspraak met de Duitse president bekend wordt slinken haar kansen. Haar isolatie in het politieke landschap wordt steeds groter. Het noopt haar tot een daad die niemand ziet aankomen. Philippe speelt daar op het politieke vlak een belangrijke rol in.



De strijd tussen links en rechts krijgt plotseling een nieuwe dimensie door de opkomst van Christophe Mercier. Een leraar die zich via zijn online vlog ontpopt als de stem van het volk. Zijn populariteit kent geen grenzen. Beide strijdende kampen zien in hem een uitstekende pion voor hun kansen de verkiezingen te

Daarmee voorkomt deze televisieserie typetjes die je als kijker vol met vooroordelen kunt bekijken.

winnen. Christophe is echter slimmer en hardnekkiger dan de meeste denken. Daarmee wordt hij een groot politiek gevaar.

Baron Noir is geen typisch succesverhaal. Er is eigenlijk geen held of we moeten Philippe als antiheld afficheren. Niet alles gaat volgens plan. Sterker nog, dat wat succesvol lijkt kan zo maar door een detail tenietgedaan worden. De kracht van Baron Noir is ook dat het geen oordeel uitspreekt over links of rechts. Het verhaal wordt wel benaderd vanuit de linkse strijder Philippe, maar de rechtse kandidaat is net zo gewiekst en geslepen. Ook Mercier wordt niet weggezet als een volksheld zonder kennis en macht. Daarmee voorkomt deze televisieserie typetjes die je als kijker vol met vooroordelen kunt bekijken. Met dit seizoen als (voorlopig?) sluitstuk eindigt het vooralsnog op haar hoogtepunt.