Vida

Vida had tijd nodig, tijd en geduld. Het is één van de zeldzame series die ik eerst niet zo goed vond, maar toen ik ze een tweede kans gaf wél heel erg kon smaken. Het gaat over twee zussen, elk met hun eigen demonen en karakterieel zo verschillend als maar kan zijn. Emma is rationeel, kordaat, een beetje nors en lesbisch. Lynn is meisjesachtig, sportief, hetero en één en al gevoelens.

Als hun mama sterft keren ze terug naar huis. Daar ontdekken ze een geheim over Vida (hun mama), een geheim dat Emma dubbel zo hard raakt dan Lynn. Vida laat haar twee dochters een gebouw na, met huurflats en onderaan een bijzonder café. Seizoen 1 en 2 draaien rond wat er met dat gebouw en met het café moet gebeuren; verkopen of opknappen?

Ik hield van de sfeer, de soundtrack, van sommige toffe personages en van de rauwe, realistische vibe die er van de serie uitgaat. Ook al is die vibe soms hard en confronterend. Men schuwt geen taboes en als er aan masturbatie of aan seks wordt gedaan, is dat open en bloot. Zoals in het echte leven. Dus niet dat flauwe gedoe met lakens rond het lijf na afloop van de vrijpartij (grijns). Aanrader voor fans van drama met een realistisch en licht deprimerend randje. Niet geschikt om met jonge kinderen naar te kijken dus.