Thirteen

Goede serie

Als je dertien jaar tegen je wil opgesloten hebt gezeten in een kelder, dan verhuis je na je vrijlating niet meteen lekker Backstreet Boys neuriënd in je Oilily-broek naar New York. Jezus, wat koester ik toch buitenproportioneel veel haat voor die Kimmy Schmidt. Als je meer dan dertien jaar bent weggemoffeld voor de maatschappij, dan heb je links en rechts wat issues opgepikt. Logisch. Het vertrouwen in de mensheid zal niet helemaal meer zijn wat het ooit was. Mannen zijn niet langer lustobject (ja, laten we dat nu maar eens benoemen, dames), maar onberekenbare predators die elk moment kunnen toeslaan. Je familie is in jouw afwezigheid, zo goed en zo kwaad als het ging, doorgegaan met leven en jij moet jezelf daar maar weer in zien te passen. Dat is op zichzelf allemaal al pittig zat, maar als je ontvoerder ook nog eens vrij rondloopt en meteen een nieuw slachtoffer heeft gemaakt, dan wordt het bijna een onmogelijke opgave.

Thirteen is best ok. Te doen. Niet eens zo heel verkeerd. Thirteen is aardig, maar zeker geen The Fall. Om maar even een écht lekkere wegkijker van Britse bodem te noemen. Het is zo’n serie waarbij je na afloop concludeert dat het kijken weinig moeite kostte, maar dat er met een beetje goede wil beduidend meer in had gezeten. Zo zijn de hoofdrolspelers weinig memorabel. Rechercheur Elliott en zijn strak gestylde baardje proberen er nog wel wat van te maken, maar de rest van de cast zou je morgen in de kalverstraat straal voorbijlopen. Nou hoeft natuurlijk niet iedereen zo uitgesproken te zijn als Saga, Kramer, Schmidt (die van Cece) of Crazy Eyes, maar het is toch wel prettig als het karakter van de hoofdpersoon iets van een indruk achterlaat. Het tegendeel is waar. Ivy is er zo één waar je jezelf op een feestje drie keer aan voorstelt. Niet omdat je slecht bent in gezichten, maar omdat ze het charisma heeft van de gemiddelde kamerplant. Jammer. Ook het verhaal is redelijk rechttoe rechtaan. Weinig apen uit de mouw, konijnen uit de hoed en er komt vijf afleveringen lang praktisch niks uit de lucht vallen. Thirteen schaart zich daarmee in het rijtje Unforgotten, What Remains en Chasing Shadows. Die keek je waarschijnlijk niet en dat is niks om je voor te schamen.