The Ranch
7.7 / 10
32 min
Comedy
Je blokkeert onze banners :(
We merken dat onze advertenties niet worden weergeven, waarschijnlijk omdat je AdBlock, Ghostery of andere software gebruikt. Dat vinden we jammer, hiermee ontneem je MijnSerie in essentie inkomsten die we hard nodig hebben. Help ons door MijnSerie te whitelisten of neem Premium!
Reacties
Het minder leuke aan deze serie is dat ik Debra Winger helemaal niet gezien heb.
Misschien doet ze nog niet mee in de eerste aflevering maar helaas zal ik dit nooit te weten komen aangezien de pilot slechts een minuut of tien heeft opgestaan, want wat is dit slecht.
Onbewust moest ik denken aan de derderangs soaps van vroeger waarbij gewoonlijk de set uit bordkarton werd opgetrokken in één of ander publiek toilet wegens gebrek aan een deftige studio.
De combinatie van akoestiek en de manier waarop dit vehikel in beeld wordt gebracht geeft het geheel iets heel kunstmatigs.
Als toetje gooit men er dan nog na elke, niet noodzakelijk grappige, oneliner een lachband uit de jaren '70 overheen.
In de eerste 10 minuten die ik gezien heb kreeg ik ook niet echt de indruk dat er van enige vorm van acteren sprake was, het lijkt meer een wedstrijdje om zonder fouten of emotie je zinnetjes op te zeggen.
Natuurlijk is Kutcher geen groot acteur en hebben zowel Sam Elliot als Debra Winger betere tijden gekend, maar dit is wel een heel trieste manier om een carrière mee af te sluiten.
Colt was die gast waar alle meisjes mee wilden vozen, omdat hij als quarterback van zijn college team de bal heel ver weg kon gooien. Colt was niet de slimste van het stel. Waarom de stelling van Pythagoras uit kunnen leggen als je een gouden rechterarm hebt? Colt hoeft geen hartchirurg te worden, hij is de nieuwe Joe Montana (dit moest ik google’en, want ik vind American Football dus heel stom). Als na vijftien jaar aanmodderen in de voetbalmarge blijkt dat die rechterarm alleen niet goed genoeg is om het tot de big league te schoppen, besluit een aangeslagen Colt maar weer richting huis te keren. Thuis, op de boerderij van zijn vader in Colorado, vindt hij zichzelf al snel tot aan de schouder terug in de kont van één van de zwangere koeien. Is die rechterarm in ieder geval nog ergens goed voor.
“Dus jij betaalt gewoon je huur met het kijken van series? Hoe lekker is dat?!” Ik hoor het regelmatig. Meestal knik ik maar licht verontschuldigend m’n hoofd, maar toen ik me afgelopen week op pure wilskracht door het eerste seizoen van The Ranch aan het worstelen was, dacht ik: “Ze moesten eens weten.”. Het leven is te kort voor tenenkrommers als deze. Ik weet niet wat meer pijn deed, het spervuur aan hemeltergend slechte grappen of de opdringerige lachband, die keer op keer maar weer je huiskamer binnendringt. Misschien was het wel ‘t complete gebrek aan chemie tussen de cast, omdat ze veel te druk zijn met het pingpongen van de meest corny oneliners. Nu ik er zo over nadenk, zou het ook ‘t volledig uitgekauwde verhaal kunnen zijn van twee mensen die eigenlijk bij elkaar horen, maar veel te lang nodig hebben om daar zelf ook achter te komen. Dat zou het allemaal kunnen zijn. Maar boven alles is het toch vooral dat gevoel van medelijden. Ashton, hoe heb je het zover laten komen, dat je samen met die andere van de That 70’s Show op een set, opgetrokken uit triplex, ‘grappen’ loopt te spugen, die het zelfs niet tot de shows van Seth Gaaikema gered hadden. Je doet me pijn Ashton. Veel.
Laatste reacties op afleveringen