8
Hessel Hoekstra geeft "Spooks - Seizoen 1" een 8.
Geschreven door Hessel Hoekstra op 13 augustus 2016.
Leuk?
1
0
Bekijk stemmen
Spooks - Seizoen 1
De intelligente verhaallijnen van 24, het rauwe realisme van Jason Bourne, de Britse stijl en klasse van James Bond. Deze drie elementen maken Spooks zo’n fijne serie. Tien seizoenen lang heeft deze BBC-serie de belevenissen van de afdeling terreurbestrijding getoond. Tijdens deze tien seizoenen krijgt de MI5 te maken met radicale milieuactivisten, Russen, moslims, extreemrechtse bewegingen en nog veel meer. In de zes afleveringen van dit eerste seizoen kregen de kijkers te maken met een korte, maar krachtige introductie in dit Britse televisiefenomeen.
Zoals M uit James Bond heeft Harry Pearce (Peter Firth, Equus) de leiding over de afdeling. Zijn charmante aanwezigheid is een constante factor en hij wordt goed neergezet door Firth. Onder hem werkt een team van topagenten, allemaal gespeeld door topacteurs. In dit eerste seizoen maken we kennis met Tom Quinn (Matthew Macfadyen, Ripper Street), Zoe Reynolds (Keeley Hawes, Line of Duty) en Danny Hunter (David Oyelowo, Selma). Hoewel de schrijvers en acteurs soms nog wat zoekend zijn in hoe de verhoudingen tussen deze drie liggen, leveren ze wel sterk acteerwerk af. Vooral Macfadyen is goed op dreef in zijn rol.
Aan goede bij- en gastrollen heeft ook Spooks geen gebrek. In een recensie van Doctor Who zei ik eens dat elke zichzelf respecterende Britse acteur toch wel minstens één keer een gastrol in die serie gespeeld zou moeten hebben. Voor Spooks geldt niet anders, en dit seizoen zijn de noemenswaardige hoogtepunten Hugh Laurie (House, M.D.) als een corrupte MI6-agent en Anthony Head (Merlin) als Tom Quinns mentor.
Waar de gastrollen in Doctor Who vaak lichtelijk komisch zijn, valt er in Spooks weinig te lachen. Het is grimmig, rauw en hard. Niemand is veilig. Al aan het begin van het eerste seizoen wordt vastgesteld dat geen enkele agent veilig is voor terroristen, criminelen en ander gespuis. Op effectieve manier wordt dit gegeven duidelijk gemaakt, en de sterfscène is pas de eerste in een reeks sterke sterfscènes.
In het post-9/11-tijdperk is de angst voor terrorisme groter geworden en Spooks speelt er met bepaalde thema’s sterk op in. In dit eerste seizoen (2002) wordt bijvoorbeeld goed gebruikgemaakt van de opkomst van anti-moslimbewegingen en de Britse betrokkenheid bij de oorlog in Afghanistan. Alles mag dan dramatisch gemaakt worden voor de entertainmentwaarde, maar met deze thema’s leunt Spooks heel zwaar op de realiteit.
De serie begint met het case-of-the-week-format en dit zorgt soms voor problemen. Hoewel de losse verhaallijnen erg sterk (maar soms iets te complex) zijn, komt het de doorlopende verhaallijn niet helemaal ten goede. Het komt gewoon niet goed tot uiting. Zeker als het seizoen maar zes afleveringen telt. Hierdoor is de aanloop richting de finale wat onregelmatig.
Ondanks wat kleine tekortkomingen is het eerste seizoen van Spooks een korte, maar zeer krachtige start voor de serie. Het was het startsein voor een televisiefenomeen dat tien jaar lang elke week miljoenen kijkers wist te trekken. Een charmante cast, interessante verhaallijnen en een grimmige stijl zijn genoeg voor mij om dit eerste seizoen acht punten te geven.
Zoals M uit James Bond heeft Harry Pearce (Peter Firth, Equus) de leiding over de afdeling. Zijn charmante aanwezigheid is een constante factor en hij wordt goed neergezet door Firth. Onder hem werkt een team van topagenten, allemaal gespeeld door topacteurs. In dit eerste seizoen maken we kennis met Tom Quinn (Matthew Macfadyen, Ripper Street), Zoe Reynolds (Keeley Hawes, Line of Duty) en Danny Hunter (David Oyelowo, Selma). Hoewel de schrijvers en acteurs soms nog wat zoekend zijn in hoe de verhoudingen tussen deze drie liggen, leveren ze wel sterk acteerwerk af. Vooral Macfadyen is goed op dreef in zijn rol.
Aan goede bij- en gastrollen heeft ook Spooks geen gebrek. In een recensie van Doctor Who zei ik eens dat elke zichzelf respecterende Britse acteur toch wel minstens één keer een gastrol in die serie gespeeld zou moeten hebben. Voor Spooks geldt niet anders, en dit seizoen zijn de noemenswaardige hoogtepunten Hugh Laurie (House, M.D.) als een corrupte MI6-agent en Anthony Head (Merlin) als Tom Quinns mentor.
Waar de gastrollen in Doctor Who vaak lichtelijk komisch zijn, valt er in Spooks weinig te lachen. Het is grimmig, rauw en hard. Niemand is veilig. Al aan het begin van het eerste seizoen wordt vastgesteld dat geen enkele agent veilig is voor terroristen, criminelen en ander gespuis. Op effectieve manier wordt dit gegeven duidelijk gemaakt, en de sterfscène is pas de eerste in een reeks sterke sterfscènes.
In het post-9/11-tijdperk is de angst voor terrorisme groter geworden en Spooks speelt er met bepaalde thema’s sterk op in. In dit eerste seizoen (2002) wordt bijvoorbeeld goed gebruikgemaakt van de opkomst van anti-moslimbewegingen en de Britse betrokkenheid bij de oorlog in Afghanistan. Alles mag dan dramatisch gemaakt worden voor de entertainmentwaarde, maar met deze thema’s leunt Spooks heel zwaar op de realiteit.
De serie begint met het case-of-the-week-format en dit zorgt soms voor problemen. Hoewel de losse verhaallijnen erg sterk (maar soms iets te complex) zijn, komt het de doorlopende verhaallijn niet helemaal ten goede. Het komt gewoon niet goed tot uiting. Zeker als het seizoen maar zes afleveringen telt. Hierdoor is de aanloop richting de finale wat onregelmatig.
Ondanks wat kleine tekortkomingen is het eerste seizoen van Spooks een korte, maar zeer krachtige start voor de serie. Het was het startsein voor een televisiefenomeen dat tien jaar lang elke week miljoenen kijkers wist te trekken. Een charmante cast, interessante verhaallijnen en een grimmige stijl zijn genoeg voor mij om dit eerste seizoen acht punten te geven.
Over de auteur, Hessel Hoekstra
Hessel is bioloog en kan vol passie vertellen over planten, dieren en alles wat leeft. Waar hij ook veel over kan vertellen zijn series. Als recensent voor MijnSerie kan hij zijn liefde voor series uitstekend combineren met zijn passie voor schrijven. Hij houdt van series van alle genres uit alle landen, maar heeft een zwak voor Britse series. Zijn favoriete series zijn Doctor Who, His Dark Materials en Line of Duty. Zijn favoriete boom is de zomereik.
Meer recensies van Hessel Hoekstra
Reacties (0)