3
Mandy Gelling-Potharst geeft "Revolution – Seizoen 2" een 3.
Geschreven door Mandy Gelling-Potharst op 30 juli 2014.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Revolution – Seizoen 2
Hoe maak je onlogisch logisch? Dat gaat dus niet en geheel terecht hebben ze de serie Revolution geen derde seizoen gegund. Het eerste seizoen was al behoorlijk slecht, het tweede seizoen was nog slechter. Het verhaal in het tweede seizoen is opgesplitst in diversen verhaallijnen, de één nog gekker en onlogischer dan de ander. Maar het kwam eigenlijk maar op één ding neer; ‘we schieten, we worden gevangen genomen, we ontsnappen en we schieten nog wat meer, daarna rennen we heel hard weg om vervolgens weer gevangen te worden genomen.’ En dit aflevering na aflevering.
Met elke aflevering hoopte je dat het beter zou worden. Dat er samenhang in de verhaallijnen zou komen en dat op het eind de draadjes samen zouden komen. Helaas, niets van dat alles. Het einde is net zo onbevredigend als de serie. Maar één verhaallijn sprong erbij uit, die van Tom Neville (Giancarlo Esposito, Breaking Bad) en zijn familie. Tom is meedogenloos als het gaat om zijn vrouw Julia (Kim Raver, 24) en zoon Jason (JD Pardo, Clubhouse). En Esposito speelt de sterren van de hemel. Of moet ik zeggen nanos van de hemel?
Er zijn twee actrices wil ik even apart nemen, dat zijn Charlie (Tracy Spiridalos, Majority Rules!) en Rachel Matheson (Elizabeth Mitchell, Lost). Week na week verbaasde ik me hoe ze konden doen wat ze deden. De verveeldheid droop van hun gezichten en geen moment heb ik geloofd wat ze zeiden of acteerden. Dat hun mede-acteurs niet boos zijn weggelopen bij zoveel onverschilligheid verbaasde mij. Ik begrijp dat het heel moeilijk is om aflevering na aflevering zo veel onzin uit te moeten kramen maar je kunt toch op zijn minst proberen om het geloofwaardig te maken.
Na twee actrices apart te hebben vermeld, wil ik er één verhaallijn even uitlichten. Die van Aaron (Zak Orth, Fringe) en Priscilla Pittman (Maureen Sebastian, Ironside). Dit draadje, ging werkelijk alle kant op en op een gegeven moment hebben de schrijvers het maar opgegeven om er enige logica in te brengen. Het einde was dan ook zeer slecht, net zo slecht als de serie. Maar ik had het idee dat de makers stiekem hebben gehoopt op een derde seizoen en hebben zij dus de moeite niet genomen om het goed en bevredigend af te ronde.
Al met al is Revolution niet een serie om over naar huis te schrijven. Het eerste seizoen was redelijk en ik had dan ook hoge verwachtingen voor het tweede seizoen. Helaas hebben de makers er een warrig onsamenhangend geheel van gemaakt, met te veel draadjes waardoor ze volgens mij zelf de draad zijn kwijtgeraakt. En daardoor was ik als kijker ook heel snel de draad kwijt. Op de poster staat te lezen: “A new power lights the way”, maar helaas was dat licht niet sterk genoeg en zijn ze bij Revolution volledig verdwaald.
3 punten voor Tom en zijn familie.
Met elke aflevering hoopte je dat het beter zou worden. Dat er samenhang in de verhaallijnen zou komen en dat op het eind de draadjes samen zouden komen. Helaas, niets van dat alles. Het einde is net zo onbevredigend als de serie. Maar één verhaallijn sprong erbij uit, die van Tom Neville (Giancarlo Esposito, Breaking Bad) en zijn familie. Tom is meedogenloos als het gaat om zijn vrouw Julia (Kim Raver, 24) en zoon Jason (JD Pardo, Clubhouse). En Esposito speelt de sterren van de hemel. Of moet ik zeggen nanos van de hemel?
Er zijn twee actrices wil ik even apart nemen, dat zijn Charlie (Tracy Spiridalos, Majority Rules!) en Rachel Matheson (Elizabeth Mitchell, Lost). Week na week verbaasde ik me hoe ze konden doen wat ze deden. De verveeldheid droop van hun gezichten en geen moment heb ik geloofd wat ze zeiden of acteerden. Dat hun mede-acteurs niet boos zijn weggelopen bij zoveel onverschilligheid verbaasde mij. Ik begrijp dat het heel moeilijk is om aflevering na aflevering zo veel onzin uit te moeten kramen maar je kunt toch op zijn minst proberen om het geloofwaardig te maken.
Na twee actrices apart te hebben vermeld, wil ik er één verhaallijn even uitlichten. Die van Aaron (Zak Orth, Fringe) en Priscilla Pittman (Maureen Sebastian, Ironside). Dit draadje, ging werkelijk alle kant op en op een gegeven moment hebben de schrijvers het maar opgegeven om er enige logica in te brengen. Het einde was dan ook zeer slecht, net zo slecht als de serie. Maar ik had het idee dat de makers stiekem hebben gehoopt op een derde seizoen en hebben zij dus de moeite niet genomen om het goed en bevredigend af te ronde.
Al met al is Revolution niet een serie om over naar huis te schrijven. Het eerste seizoen was redelijk en ik had dan ook hoge verwachtingen voor het tweede seizoen. Helaas hebben de makers er een warrig onsamenhangend geheel van gemaakt, met te veel draadjes waardoor ze volgens mij zelf de draad zijn kwijtgeraakt. En daardoor was ik als kijker ook heel snel de draad kwijt. Op de poster staat te lezen: “A new power lights the way”, maar helaas was dat licht niet sterk genoeg en zijn ze bij Revolution volledig verdwaald.
3 punten voor Tom en zijn familie.
Over de auteur, Mandy Gelling-Potharst
Mandy (1966) schrijft vanaf 2013 recensies, nieuwsberichten en columns. Inmiddels is het schrijven en meedenken voor MijnSerie een grote hobby geworden waar ze voorlopig nog niet mee wil stoppen. Ook maakte ze tussen 2016 en 2018 elke week een radiocolumn op Roulette FM voor het programma Ochtend Oostrom met Peter Oostrom. Vanaf januari 2019 gingen de twee weer samenwerken door éénmaal per maand een MijnSerie Podcast te maken. En sinds september 2018 is ze content manager. Vanaf 1 maart 2020 is ze hoofdredacteur van MijnSerie. Het genre series waar ze naar kijkt is nu ook zo uitgebreid dat ze niet kan zeggen welk genre, naast horror/thriller en alles over Sherlock Holmes, ze nu het beste vindt. Alle genres hebben wel iets wat haar aanspreekt. Ze staat altijd open voor goede tips over series die ze nog niet op haar kijk- of wensenlijstje heeft staan
Meer recensies van Mandy Gelling-Potharst
Reacties (3)