Percy Jackson and the Olympians - Seizoen 1

Na twee teleurstellende films werd de hoop van Percy Jackson-fans gericht op Percy Jackson and the Olympians - de serie. Was dat terecht? Tot op zekere hoogte wel.

Met deze nieuwe serie probeert Disney+ fans van de Percy Jackson boeken naar het platform te lokken. Dat is een zet waar de fans wel op zaten te wachten, want de eerdere verfilmingen worden over het algemeen als behoorlijk ondermaats gezien. Van wat ik tot nu toe heb gelezen, bevalt de serie een stuk beter, maar heeft het ook wel z’n eigen problemen.

Het verhaal is als volgt. In de eerste aflevering leert Percy Jackson (Walker Scobell, The Adam Project), twaalf jaar oud, dat hij eigenlijk de zoon is van een Griekse god. Daarom moet hij naar Camp Halfblood, waar alle kinderen van goden naartoe gaan om.… godendingen leren? Hij komt er al snel achter dat er van alles mis is in de wereld van de Griekse goden en dat hij de Master Bolt van Zeus moet vinden om een oorlog tussen de goden te voorkomen. Omdat alle Griekse queesten door groepen van drie worden uitgevoerd, wordt er van hem verwacht dat hij twee mensen meeneemt. Hij kiest voor Annabeth (Leah Jeffries, Empire) en Grover (Aryan Simhadri, Just Roll with It).

Gedurende dit eerste seizoen volgen we de drie terwijl ze aan hun zoektocht beginnen. Het verhaal is gebaseerd op een serie boeken, waarbij dit eerste seizoen het eerste boek beslaat. Het is echter geen één-op-één vertaling. Veel onderdelen van het verhaal zijn samengeperst om netjes in de acht afleveringen te passen. Daardoor miste ik wat bonding tussen de personages binnen de vriendengroep en was het met de achtergrondinformatie af en toe ook wat karig gesteld. Het voelt daarnaast alsof sommige gevechten en problemen iets te gemakkelijk worden opgelost.



Het meest teleurstellende daarin was de Lotus-aflevering - je weet wat ik bedoel als je daar aankomt of het boek gelezen hebt. Vooral in deze aflevering zijn een aantal aanpassingen aan het verhaal gedaan. Aanpassingen die ik niet zo succesvol vond. Het voelt ook alsof de helden alles vrij gemakkelijk en zonder al te veel moeite voor elkaar krijgen, terwijl het juist de moeite en inspanning waren die hen vormden in de boeken.

Meer in het algemeen worstelt de serie met tempo en ritme. Sommige afleveringen zijn geweldig, andere vallen een beetje plat of zijn gehaast. De eerste paar en laatste aflevering springen eruit als positief, terwijl de eerder genoemde Lotus-aflevering een dieptepunt is. Dat gezegd hebbende, vond ik het geheel nog steeds een behoorlijk plezierige serie, en zou ik hem aanraden als je de tijd hebt.

Uiteraard is dit een kindvriendelijke serie met kindacteurs, wat het geheel misschien wat simpeler maakt, maar we moeten het ook niet te kort doen. De kindacteurs zijn redelijk goed en weten hun personages prima neer te zetten. Ook qua verhaallijn is het niet al te simpel en kun je wel wat plotwendingen verwachten. Het helpt dat er goed materiaal ligt om op te bouwen. Af en toe worden er ook echt serieuze onderwerpen aangesneden, zoals de relatie met je ouders, vooral als ze niet zulke goede ouders zijn. Dit zijn dan natuurlijk wel onderwerpen die vooral voor kinderen relevant zijn, maar dat maakt het niet minder belangrijk. Het is immers iets waar veel mensen mee leven of hebben geleefd.

Het eerste seizoen is duidelijk een opzet voor een tweede. Ik ben zeker van plan om het vervolg te gaan kijken. Ik ben benieuwd of de schrijvers, nu ze zichzelf als serie hebben gevestigd, even op adem kunnen komen en wat ontwikkeling tussen de personages in de serie kunnen stoppen. Dat zou echt helpen om het geheel naar een hoger niveau te tillen.