Leuk?
5
0
Bekijk stemmen
Pandore - Seizoen 1
Pandore is een politieke thriller in een authentiek Brusselse setting. Een verkrachting zal het leven van alle betrokkenen ingrijpend wijzigen.
Sinds 2016 is La Une begonnen met het maken van eigen series in plaats van gemakshalve Franse producties uit te zenden. Dat deden en doen ze zeer goed. Sinds het uitstekende La trêve wekken nieuwe producties van La Une altijd mijn interesse. Pandore is weer zo'n sterke serie. Centraal staat Mark Van Dijck (Yoann Blanc, La trêve), een ambitieus kamerlid van de PLF (een fictieve Franstalige liberale partij), gewetenloos en vooral gulzig naar macht. Met wat goede wil kun je deze serie een Belgische variant van House of Cards noemen.
Het is verkiezingstijd in België. De campagnes zijn in volle gang. Onverwacht moet de lijsttrekker van de PLF zich terugtrekken nadat hij in diskrediet gebracht is door een corruptieonderzoek. Mark ruikt zijn kans en doet een gooi naar het lijsttrekkerschap. Hij komt terug van een koude kermis als de spindoctors van de partij verklaren: "Mannen vinden je te zwak en vrouwen vinden je niet sexy genoeg." De persconferentie die erop volgt, wordt verstoord door een groep jonge dames met ontblote borsten. Ze strijden voor de vrijlating van een vrouw, die onterecht gevangen zit in in Saoedi-Arabië. Ludivine (Salomé Richard, Les rivières pourpres ), één van de activisten, kan aan de veiligheidsdiensten ontsnappen, maar wordt in een nabijgelegen parkeergarage door 5 jonge mannen verkracht. Wat niemand beseft is dat Mark de verkrachting toevallig zag en in paniek ook filmde. Hij brengt Ludivine nadien wel naar het ziekenhuis, maar zwijgt over het filmpje.
Door de media-aandacht die het voorval krijgt, nadat Mark de video laat lekken naar sociale media, kan hij zich sterk profileren. Vervolgens is hij bereid om heel ver te gaan opdat de waarheid niet aan het licht zou komen. Onderzoeksrechter Claire Delval (Anne Coesens, La trêve) is een onkreukbare magistraat met een rotsvast geloof in justitie. Zij is vastbesloten de daders op te sporen, maar wil ook alle andere feiten achterhalen. Wat volgt is een spannend relaas waarin ambitie, machtsspelletjes, achterkamerpolitiek, populisme, extremisme en #metoo aan bod komen. Niemand van de personages is echt onschuldig. Iedereen verdedigt zijn waarheid of strijdt voor zijn idealen en doet daardoor zaken die verder gaan dan ze zelf ooit voor mogelijk hadden gehouden. En daardoor komen ze zichzelf tegen.
De serie heeft geen hoog ritme, maar dat illustreert goed de traagheid waarmee een gerechtelijke onderzoek vordert, zeker als alle betrokken partijen liegen of niet de volledige waarheid vertellen. De serie stelt de vraag in hoeverre een mens een bedrieger durft te zijn om het eigen belang te dienen en klaagt het probleem van geweld tegen vrouwen en de verkrachtingscultuur aan. "Als je topless rondloopt, vraag je er wel beetje om" is het excuus van één van de verkrachters.
Andere sterke bijrollen zijn er voor Krystel Horrens (Myriem Akheddiou, Titane), als de persoonlijke assistente en vertrouweling van Mark, en Sacha Hamzaoui (Mélissa Diara, Prise Au Piège ), als de leidster van de activistengroep en televisiereporter.
De serie in zeer Brussels en toont de stad met zijn mooie en lelijke kanten. In Brussel drink je bier en geen wijn. De keuze van de personages illustreert het multiculturele karakter van de stad. De politiecommissaris is van Marokkaanse origine en de partner van Claire, Peter (Peter Van Den Begin, Matroesjka's), een Vlaming. Maar als de emoties oplopen, dan gaan ze terug naar hun moedertaal. Iedereen gaat volledig uit van zijn afkomst.
Het enige puntje van kritiek is dat door de veelheid aan thema's het geheel wat overladen wordt en daardoor aan geloofwaardigheid inboet. De finale maakt echter veel goed en zet de deur open naar een vervolg. La Une heeft inmiddels bevestigd dat er zes aanvullende afleveringen besteld zijn.
De titel Pandore verwijst naar de doos van Pandora. Eens geopend, is het moeilijk die weer te sluiten.
Sinds 2016 is La Une begonnen met het maken van eigen series in plaats van gemakshalve Franse producties uit te zenden. Dat deden en doen ze zeer goed. Sinds het uitstekende La trêve wekken nieuwe producties van La Une altijd mijn interesse. Pandore is weer zo'n sterke serie. Centraal staat Mark Van Dijck (Yoann Blanc, La trêve), een ambitieus kamerlid van de PLF (een fictieve Franstalige liberale partij), gewetenloos en vooral gulzig naar macht. Met wat goede wil kun je deze serie een Belgische variant van House of Cards noemen.
Als je topless rondloopt, vraag je er wel beetje om
Het is verkiezingstijd in België. De campagnes zijn in volle gang. Onverwacht moet de lijsttrekker van de PLF zich terugtrekken nadat hij in diskrediet gebracht is door een corruptieonderzoek. Mark ruikt zijn kans en doet een gooi naar het lijsttrekkerschap. Hij komt terug van een koude kermis als de spindoctors van de partij verklaren: "Mannen vinden je te zwak en vrouwen vinden je niet sexy genoeg." De persconferentie die erop volgt, wordt verstoord door een groep jonge dames met ontblote borsten. Ze strijden voor de vrijlating van een vrouw, die onterecht gevangen zit in in Saoedi-Arabië. Ludivine (Salomé Richard, Les rivières pourpres ), één van de activisten, kan aan de veiligheidsdiensten ontsnappen, maar wordt in een nabijgelegen parkeergarage door 5 jonge mannen verkracht. Wat niemand beseft is dat Mark de verkrachting toevallig zag en in paniek ook filmde. Hij brengt Ludivine nadien wel naar het ziekenhuis, maar zwijgt over het filmpje.
Mannen vinden je te zwak en vrouwen vinden je niet sexy genoeg
Door de media-aandacht die het voorval krijgt, nadat Mark de video laat lekken naar sociale media, kan hij zich sterk profileren. Vervolgens is hij bereid om heel ver te gaan opdat de waarheid niet aan het licht zou komen. Onderzoeksrechter Claire Delval (Anne Coesens, La trêve) is een onkreukbare magistraat met een rotsvast geloof in justitie. Zij is vastbesloten de daders op te sporen, maar wil ook alle andere feiten achterhalen. Wat volgt is een spannend relaas waarin ambitie, machtsspelletjes, achterkamerpolitiek, populisme, extremisme en #metoo aan bod komen. Niemand van de personages is echt onschuldig. Iedereen verdedigt zijn waarheid of strijdt voor zijn idealen en doet daardoor zaken die verder gaan dan ze zelf ooit voor mogelijk hadden gehouden. En daardoor komen ze zichzelf tegen.
© La Une
De serie heeft geen hoog ritme, maar dat illustreert goed de traagheid waarmee een gerechtelijke onderzoek vordert, zeker als alle betrokken partijen liegen of niet de volledige waarheid vertellen. De serie stelt de vraag in hoeverre een mens een bedrieger durft te zijn om het eigen belang te dienen en klaagt het probleem van geweld tegen vrouwen en de verkrachtingscultuur aan. "Als je topless rondloopt, vraag je er wel beetje om" is het excuus van één van de verkrachters.
Andere sterke bijrollen zijn er voor Krystel Horrens (Myriem Akheddiou, Titane), als de persoonlijke assistente en vertrouweling van Mark, en Sacha Hamzaoui (Mélissa Diara, Prise Au Piège ), als de leidster van de activistengroep en televisiereporter.
De serie in zeer Brussels en toont de stad met zijn mooie en lelijke kanten. In Brussel drink je bier en geen wijn. De keuze van de personages illustreert het multiculturele karakter van de stad. De politiecommissaris is van Marokkaanse origine en de partner van Claire, Peter (Peter Van Den Begin, Matroesjka's), een Vlaming. Maar als de emoties oplopen, dan gaan ze terug naar hun moedertaal. Iedereen gaat volledig uit van zijn afkomst.
Het enige puntje van kritiek is dat door de veelheid aan thema's het geheel wat overladen wordt en daardoor aan geloofwaardigheid inboet. De finale maakt echter veel goed en zet de deur open naar een vervolg. La Une heeft inmiddels bevestigd dat er zes aanvullende afleveringen besteld zijn.
De titel Pandore verwijst naar de doos van Pandora. Eens geopend, is het moeilijk die weer te sluiten.
Over de auteur, Hugo B
Hugo (1961) woont in Vlaanderen en is een grote liefhebber van series (en films). In het dagelijks leven is hij nog steeds voltijds actief als data analyst voor een financieel bedrijf. In zijn vrije tijd houdt hij zich bezig met internet, series (en films) kijken, muziekconcerten bijwonen en supporteren voor zijn voetballende dochter. Hij houdt vooral van series die net dat tikje anders zijn en die na een paar seizoenen waardig afsluiten. Zijn favoriete series zijn Breaking Bad, Buffy The Vampire Slayer en Battlestar Galactica (versie 2004).
Meer recensies van Hugo B
Reacties (0)