Orphan Black - Seizoen 5 (Laatste seizoen)

My story is an embroidery, with many beginnings and no end. But I will start with the thread of my sestra Sarah, who stepped off a train one day and met herself. –Helena

Het is voorbij. Na vijf seizoenen vol klonen, extreme twisten, fantastisch acteerwerk en ingewikkelde verhaallijnen is het over voor ‘Clone Club’. Orphan Black is niet meer. Maar hoe staat seizoen vijf in verhouding met de rest van de seizoenen? Kon Orphan Black nog verrassen in het laatste seizoen?

Seizoen vijf gaat direct verder waar het vierde seizoen gebleven is. Sarah (Tatiana Maslany) vecht voor haar overleving op het eiland, Allison (Tatiana Maslany) en Donnie (Kristan Bruun) zijn samen met Helena (Tatiana Maslany) ergens in de wildernis beland om te overleven.
Daarnaast maken we kennis met de man waar het allemaal mee begonnen is: P.T. Westmorland (Stephen McHattie, XIII). Hij is de man die begonnen is met het klonen. Hij is de persoon waar alles naartoe leidt.

Wat volgt is een seizoen vol plottwisten en (soms) rigoureuze beslissingen. Na de eerste paar afleveringen is het duidelijk dat de makers van Orphan Black dit seizoen willen afsluiten zonder enig openstaand verhaal. Praktisch alles van de afgelopen vijf seizoenen wordt afgesloten. Hier en daar komen er wat karakters terug uit vorige seizoenen, er worden oude koeien uit de sloot gehaald maar toch voelt het nergens onnodig en dat vind ik knap. Vaak is het zo dat het om ‘fan-pleasing’ gaat; het erin wurmen van een karakter omdat het publiek dit zo graag wil. Hier bij Orphan Black lijkt er allemaal wat beter over nagedacht te zijn. Chapeau voor de schrijvers!


Laten we eerlijk zijn, je kan geen recensie schrijven over Orphan Black zonder dat je Tatiana Maslany de hemel in prijst. In totaal speelt ze dit seizoen maar liefst TIEN klonen. Tien verschillende rollen in één serie. Iedere kloon verschilt ook daadwerkelijk van de andere. Zonder te veel in detail te treden, zijn aflevering twee en tien Maslany's hoogtepunten dit seizoen. Rauw, oprecht en emotioneel, het is een genot om naar te kijken! Eindelijk heeft ze inmiddels, in mijn ogen volledig terecht, een Emmy gewonnen voor haar rol. Wat mij betreft krijgt ze er de volgende keer weer een.

Maar ook de andere karakters zijn erg goed, met een bijzondere vermelding voor Maria Doyle Kennedy. Zij speelt Mrs. S., de adoptiemoeder van Sarah en doet dit waanzinnig goed. In aflevering acht zit een scène waarbij ze haar beste acteerwerk tot nu toe laat zien. Ik denk dat Kennedy in die aflevering voor één keer de schijnwerpers van Maslany stal.

Verhaal-technisch is Orphan Black ook dit seizoen een serie waarbij je op alle details moet letten. Er zit een enorme vaart in en regelmatig is logica niet het sterkste punt. Desalniettemin is het een sterk verhaal met een steengoede seriefinale. De makers nemen in de laatste aflevering voldoende tijd om de serie op een waardige manier afscheid te laten nemen van de kijker. Ik kan je verzekeren, je blijft achter met een voldaan gevoel en dat kun je niet over veel series zeggen.

Het is een gemis voor je beeldscherm dat Orphan Black niet terugkomt, dat Maslany niet nogmaals in de huid van een van de klonen kruipt, maar ik denk dat Orphan Black op het juiste moment gestopt is. Dit was een van de betere series van het afgelopen decennium en krijgt daarom van mij een 9.0!

I finished my book. It’s a story about all my sestras. I call it "Orphan Black." –Helena