Luke Cage - Seizoen 1

Als liefhebbers van Marvel worden we al jaren verwend met films en de laatste tijd ook met series. Helaas blijkt ook hier weer dat kwaliteit veel te lijden heeft onder kwantiteit. Vooral degenen die het superhelden epos sterk vinden door de persoonlijke, vaak dramatische, verhaallijnen worden de laatste jaren behoorlijk teleurgesteld. Meestal overheersen tegenwoordig de special effects en het spektakel. Het levert vaak een leuke tijdsbesteding op, maar hoger dan een zeven scoort het eigenlijk nog maar zelden. Positief verrast waren we dan ook bij het zien van het eerste seizoen van Daredevil. Daar staan de personages centraal en blijft het verhaal ook overeind als er geen superheld was geweest. Seizoen twee is wat dat betreft echter alweer aardig teleurstellend. Het probleem is eigenlijk dat Luke Cage de overtreffende trap is van alles wat hier genoemd wordt. Helaas dan wel de negatieve kant op.



Een van de problemen is de keuze van acteurs. Vooral de slechteriken zijn matig gecast. Hernan 'Shades' Hernandez (Theo Rossi, Sons Of Anarchy) moet mysterieus en manipulatief overkomen. Daar had bijna de hele cast van Sons Of Anarchy op uitgekozen kunnen worden, behalve Theo Rossi. Zijn jongensachtige gezicht en uitstraling passen niet bij de rol. Ook Cornell 'Cottonmouth' Stokes (Mahershala Ali, The 4400) heeft nu niet bepaald de uitstraling van een geharde en gehaaide crimineel. Het is dan ook niet voor niets dat zijn personage op de helft van de televisieserie, op een onlogische manier, verdwijnt. Opvolger Willis 'Diamondback' Stryker (Erik LaRay Harvey, Boardwalk Empire) blijkt wat steviger en zijn relatie met Luke Cage een stuk complexer. De uiteindelijke strijd tussen Diamondback en Luke loopt echter af met een behoorlijke sisser. Het levert een erg matig uitgevoerde spanning op. De overbekende 'de held haalt het niet, maar toch weer wel' wordt van stal gehaald en op een behoorlijk amateuristische wijze uitgewerkt. Dit hebben we al zo vaak gezien. Tot slot komt de nicht van Cottonmouth en raadslid Mariah Dillard (Alfre Woodard, State Of Affairs) ook niet echt uit de verf.

Luke Cage had als televisie serie veel meer kunnen zijn.

Aan de andere kant scoort 'team goed' iets beter, maar ook hier lijken wisselvallige verhaallijnen de karakters de das om te doen. Zo is de seksuele spanning tussen rechercheur Misty Knight (Simone Missick, Wayward Pines) en Luke wel erg snel uitgewerkt. Is de opkomst en rol van Claire Temple (Rosario Dawson, Daredevil) opvallend aangezien ze in Daredevil weinig leek op te hebben met superheldengedrag en het telkens oplappen van Daredevil. Nu is Luke Cage met zijn bijna onbreekbare huid een ander verhaal, maar toch blijft het opmerkelijk. Luke Cage tenslotte wordt met enige terughoudendheid gespeeld door Mike Colter (Jessica Jones). Terughoudend, omdat zijn rol schijnbaar moeilijk te doorgronden moet zijn en zijn onderliggende emoties nauwelijks zichtbaar. Echt inleven in zijn personage is er dan ook nauwelijks bij.

[image-72828]

Wat overblijft is een serie met soms goede stukken waarin duidelijk wordt wat de beweegredenen zijn van de betrokken personen. Zo is het verleden van Cottonmouth en Mariah goed uitgewerkt en is de gevangenisperiode van Luke Cage, toen nog Carl Lucas, een hoogtepunt in de serie. Dit wordt echter vaak uitgewerkt in teleurstellende verhaallijnen in de huidige tijd. Het is geen goed teken als het gevoel dat men meer vaart moet maken, begint te overheersen. Dat men op moet schieten met die ellenlange scènes om iets duidelijk te maken wat al lang duidelijk is. Dat je regelmatig moet ontdekken dat er nóg een aflevering is en dat dit niet bepaald tot vreugde leidt. Tekenend voor de kwaliteit van de serie is dat Luke Cage uit een wasmachine in een openbare wasserette lukraak één hoodie pakt en dat die precies past. En dat met zijn grote postuur. Dat gelooft toch niemand. Of wel? Het lijkt een kleine voetnoot bij een serie over een superheld met ongekende krachten, maar storend is het wel.

Luke Cage had als televisieserie veel meer kunnen zijn. Een zwarte held, een voor de tijd dat de comic gemaakt werd, een gewaagde keuze. Die lef en durf mist de serie. Jammer.