Hollands Hoop - Seizoen 2

In het spoor van het ‘gouden tijdperk’ van Amerikaanse kwaliteitsseries probeert Nederland al jarenlang bij te benen, met flinke investeringen in series van eigen bodem. Met producties als Penoza, Overspel en A’dam-E.V.A bewees Nederland al dat het niet per se onder hoeft te doen voor overzees kwaliteitsdrama. Een titel die absoluut niet mag ontbreken is Hollands Hoop. Met een bijzondere mix van drama zoals in Breaking Bad, absurdisme zoals in Fargo en enkele typisch Nederlandse kenmerken zoals het poldermodel en de typerende plaatjes van het Groningse platteland was Hollands Hoop enkele jaren geleden een zeer positieve verrassing. Het eerste seizoen was een doorslaand succes en won enkele belangrijke prijzen, zoals het Gouden Kalf voor Beste Televisiedrama en de Zilveren Krulstaart voor Beste Scenario. Het tweede seizoen van Hollands Hoop doet nauwelijks onder voor het eerste, en bevestigt dat Hollands Hoop een van de beste Nederlandse series van het moment is.

In Hollands Hoop II runt voormalig psychiater Fokke (Marcel Hensema, Penoza) een succesvolle corporatie in de wiethandel op het Groningse platteland. Hoewel de meeste boeren in een sterk economisch dal zaten, heeft de corporatie ervoor gezorgd dat de buurt een sterke opleving kent. Ook op persoonlijk vlak lijkt er licht aan de horizon voor Fokke: zijn vrouw Machteld (Kim van Kooten, Het Diner) is na de onthulling dat Fokke een florerende drugshandel leidt bij hem weggegaan, maar overweegt terug te keren omdat ze slecht kan aarden in de stad. Zoon Pepijn (Martijn Lakemeier, Oorlogswinter) runt een winkel in beddengoed die in feite slechts dient voor het witwassen van het drugsgeld. Ook Fokke’s voormalig patiënt Dimitri (Peter van den Begin, De Matroesjka’s) begeeft zich nog altijd in de contreien en lijkt zijn rust te hebben gevonden als assistent van de plaatselijke dominee Uwe (Jaap Spijkers, Cloaca). De ogenschijnlijke rust wordt wreed verstoord als de boeren zich lijken te onttrekken aan het gezag van Fokke. Een bizar ongeluk met een Elvis-imitator in een maisveld brengt vervolgens een kettingreactie van problemen met zich mee, waarmee de toon van het tweede seizoen gezet is. En dan is er nog Liesbeth (Hadewych Minis, Borgman), de weduwe van Fokke’s jeugdvriend Matthias (Peter Paul Muller, Gooische Vrouwen), die moeilijk kan dealen met de dood van haar man en een schimmige rol lijkt te spelen in het geheel.

Zo vanzelfsprekend als een tweede seizoen leek, zo weerbarstig bleek de praktijk. De makers gingen er vanuit dat een tweede seizoen zeer onwaarschijnlijk was en lieten enkele belangrijke personages overlijden in het eerste seizoen. Toen de makers toch groen licht kregen om een tweede seizoen te ontwikkelen, sloeg het noodlot toe. Bij regisseur Dana Nechushtan werd borstkanker ontdekt en de productie werd uitgesteld. Toen Nechushtan weer helemaal gezond bleek, konden de opnames van het tweede seizoen beginnen. Dit alles heeft ertoe geleid dat er ongeveer drie jaar tussen het eerste en tweede seizoen zitten, waardoor het aan te raden valt om het eerste seizoen nog eens terug te kijken voor aanvang van het tweede seizoen. Van de productieproblemen is verder weinig te merken in het eindresultaat: Hollands Hoop II is wederom mooi grimmig gefilmd, heeft een sterk en bij vlagen absurdistisch scenario en varieert vaak in stijl, van droogkomisch tot kil en spannend.

Een ander pluspunt aan het tweede seizoen is dat er meer tijd wordt uitgetrokken voor de rol van Machteld in het geheel, waar het eerste seizoen vooral om Fokke draaide. Dit zorgt voor een nieuwe dynamiek in het verhaal, omdat we een ogenschijnlijk brave, soms wat zweverige vrouw doelbewust langzaam zien veranderen in een crimineel, terwijl Fokke in het eerste seizoen meer gedwongen werd in deze positie. Fokke krijgt in dit seizoen te maken met enkele psychische problemen, waardoor zijn leiderschap in de corporatie langzaam afbrokkelt. Aan Marcel Hensema is dit wel toevertrouwd, weinig Nederlandse acteurs kunnen zo snel schakelen tussen maniakaal en sympathiek en tussen kil en warm. Ook Kim van Kooten vervult haar rol met verve en stort zich met zichtbaar plezier op de ontwikkeling van haar personage. De dynamiek tussen beide acteurs is ook in dit seizoen weer ijzersterk. Daarnaast zijn de bijrollen ook sterk bezet in het tweede seizoen, met als absolute uitblinker Hadewych Minis, die een zeer ijzingwekkende rol neerzet en hiervoor terecht werd genomineerd voor een Gouden Kalf. Ook Peter van den Begin blijft een genot om naar te kijken als ‘knuffelpsychopaat’ Dimitri, al is zijn rol in de tweede reeks betrekkelijk klein en is het jammer dat hij zich niet zo kan uitleven als in het eerste seizoen.

Het is opvallend dat Hollands Hoop relatief weinig kijkers trekt, al helpt het uitzendmoment (zaterdagavond) waarschijnlijk niet erg mee. Hollands Hoop is geen serie die je met de hele familie op de bank kunt kijken, wat mogelijk een verklaring vormt voor de wat achterblijvende kijkcijfers. Toch hebben BNN-VARA en NTR gelukkig besloten om (ditmaal wel redelijk vroeg) groen licht te geven aan een derde seizoen. De afloop laat immers genoeg ruimte over voor een derde seizoen en de kijker is nog niet klaar met de grimmige en bij vlagen bizarre wereld van Hollands Hoop. Het tweede seizoen vormt opnieuw een bevestiging dat Hollands Hoop tot de top van de Nederlandse series van dit moment behoort. Niet voor niets heeft Showtime de rechten al gekocht en wordt er gewerkt aan een remake. Hollands Hoop heeft een bijzondere sfeer, sterke acteurs en makers die zich met hart en ziel op de serie hebben gestort. Dit maakt dat Hollands Hoop ook in het tweede seizoen een zeer prettige serie is om naar te kijken, die van begin tot eind weet te boeien.