Grimm - Seizoen 4

Als je in het vierde seizoen bent beland bij een serie zoals Grimm, kan dat alleen maar omdat zowel het genre als de verhaallijnen je aanspreken. Grimm is zeker niet voor iedereen en het is ook niet aan te raden seizoenen over te slaan. De quotering die aan dergelijke vervolgseizoenen wordt gegeven, komt tot stand door mensen die de serie wel kunnen smaken. Een eerste seizoen is om de serie de beoordelen. Bij een vierde seizoen beoordeel je enkel de kwaliteit van het seizoen.

In een vierde seizoen is het normaal gezien overbodig om de personages nog eens kort voor te stellen. Maar voor het geval dat er iemand deze recensie leest en nog nooit een aflevering van Grimm heeft gezien, is hier een zeer beknopte samenvatting: Nick Burkhardt (David Giuntoli, Privileged) werkt als politie-inspecteur wanneer hij erachter komt dat hij ook een Grimm is. Een Grimm is iemand die over bijzondere krachten beschikt om gewone mensen te beschermen tegen Wesen. Een grote troef is dat hij in staat is om de werkelijke aard van een Wesen te zien. Al snel worden zijn vriendin Juliette (Bitsie Tulloch, The Artist) en collega Hank (Russell Hornsby, Meet the Parents) betrokken bij Nick’s strijd tegen Wesen en wordt het duidelijk dat niet elke Wesen kwaadaardig is.

Een dergelijke samenvatting is altijd kort door de bocht. Wie de eerste drie seizoenen van Grimm heeft gezien, zal dit al kunnen beamen. Seizoen vier doet er echter nog een schepje bovenop en de complexiteit van de relaties tussen de verschillende personages wordt heel wat opgeschroefd. Op een bepaald moment gaat het vierde seizoen van Grimm hierdoor echter meer lijken op een soap dan op een volwaardige serie. Ik heb het seizoen met een aantal grote fans van Grimm bekeken en iedereen vond zeer specifieke ontwikkelingen zwaar overdreven. De zeer snelle teloorgang van de relaties met één bepaald personage is op zíjn minst gezegd opmerkelijk. De makers van de show hebben de afgelopen drie seizoenen hun uiterste best gedaan een solide basis voor deze relaties te creëren. In een paar afleveringen wordt deze solide basis in één worp vernietigd, wat nogal zuur overkomt bij de seriekijker.



Bovendien hebben we in dit seizoen opnieuw te maken met een zwangerschap. De personages in de serie reageren op eenzelfde manier als dat ik deed: “alweer!!?”. Het is vrij duidelijk dat de makers vreesden voor de overbodigheid van een bepaald personage, waardoor deze bijna gedoemd zou zijn op de achtergrond te verdwijnen. Door deze zwangerschap wordt dat vermeden, maar het draagt bij tot het gevoel dat je nu meer naar een soap kijkt, dan naar de goede oude Grimm.

Ook het vierde seizoen van Grimm staat garant voor interessante politiemysteries, waar we met steeds meer Wesen kennismaken. De een is al interessanter dan de andere, maar geen enkele laat een teleurstellende indruk achter. Naar mijn mening is dat juist de kracht van Grimm. Het is niet gemakkelijk en vanzelfsprekend om telkens opnieuw met unieke Wesen en verhalen op de proppen te komen. De makers van deze serie hebben er echter wel een talent voor!

Seizoen vier verschaft dus opnieuw interessante mysteries

Seizoen vier verschaft dus opnieuw interessante mysteries die gerelateerd zijn aan Wesen, maar laat behoorlijk wat steken vallen bij de rode draad van de serie. Als de gigantische cliffhanger ook effectief een correcte weerspiegeling van de gebeurtenissen blijkt te zijn, is al minstens de helft van het rommeltje dat ze in dit seizoen hebben gemaakt opgeruimd. Wat aan de ene kant positief is… maar het laat de trouwe kijker wel met een leeg hart achter.