Dit feit heb ik ontdekt nadat ik het eerste seizoen van de briljante serie Atypical had uitgekeken. Een ongelofelijk schattige, autistische jongen belandt in een gezin waarin drama de hoofdrol speelt en komedie de onderdrukte tranen wegpinkt. O, wat had ik deze serie ongewoon snel uitgezien. Ik kon gewoon niet stoppen, het was waanzinnig. Nadat ik de serie had gekeken, was ik verbouwereerd. Ik voelde me slecht omdat ik nog nooit iets had gedaan voor kinderen met autisme, maar ik voelde me goed omdat het nog niet te laat was. Ik wilde investeren in goede doelen voor autisme. En nog meer: ik wou een boek schrijven, een film maken en een toneelstuk regisseren over autisme. Allemaal door de feel-good-vibes die ik door deze serie ervoer.
Nog zo’n serie waar ik gigantische feel-good-vibes van kreeg, was Rick and Morty. Een absurde, komische animatieserie over de gestoorde grootvader en wetenschapper Rick die zijn bange, verlegen kleinzoon Morty meeneemt op gevaarlijke avonturen. Je zou denken dat het bijna een kinderserie is, maar o nee, dat is het zeker en vast niet. Het is zelfs best ongeschikt voor kinderen. Ik moest deze serie kijken van een vriend, maar ik wilde het echt niet. Het leek me één of andere fucked up show. En ja hoor, dat is het ook, maar op een goede manier. Na elke aflevering ervoer ik een soort van gelukzalig gevoel, alsof ik alles aankon. Alsof ik in mijn fantasiewereld leefde waar niets moet en alles mag. Rick and Morty werd mijn lievelingsserie vanwege de vloedgolven vol van vrede en genot.
Maar nu komt het. Dé ultieme serie waarbij ik na elke aflevering recht sprong en klaar was om in actie te schieten, om goede dingen te gaan doen: The Good Place. Een fictie serie over een vrouw die in the good place belandt, de plaats waar je terechtkomt na je dood als je goede dingen hebt gedaan. Ze beseft al heel snel dat ze eigenlijk niet zo’n goed persoon was op aarde en dat ze hier totaal niet thuishoort. Maar dit zal snel veranderen. Ik kreeg een gevoel van zekerheid door deze serie, een gevoel van hoop omdat je altijd jezelf kunt verbeteren en anderen kunt helpen. Waarom zou je zelfzuchtig zijn wanneer je andere mensen kunt helpen en jezelf er ook nog eens stukken beter door voelt? Het leven is echt niet zo moeilijk.
Mensen doen schitterende dingen in hun leven. Ook al zijn het maar kleine dingen die niet iedereen ziet. Het doet er altijd toe en het is vaak te danken aan de gevoelens die je krijgt van een serie. Jij en ik maar ook hij of zij ervaren het allemaal. Prachtig, toch?