Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Foyle's War - Seizoen 8
Goodbye and farewell, Mr. Foyle. Eén keer eerder leek het al zo ver te zijn gekomen, maar toen bleek het loos alarm. Eind januari 2015 was er echter geen ontkomen meer aan: Inspector Christopher Foyle ging met pensioen. ITV vond de productiekosten van de populaire politieserie te hoog en had bovendien besloten voortaan vooral in oorspronkelijk drama te investeren.
Foyle’s War was oorspronkelijk bedoeld als opvolger van de legendarische politieserie Inspector Morse, die in 13 jaar tijd wereldwijd een grote schare fans aan zich gebonden had. Geen echte ‘sequel’, want dat werd de serie rond Morses side kick Lewis, maar meer een goede vervanger. Als mijn geheugen me niet bedriegt – ik heb dit deel van de ontstaansgeschiedenis helaas niet kunnen verifiëren – schreef ITV na het overlijden van Colin Dexters protagonist een wedstrijd uit voor een nieuwe serie met overeenkomstige kwaliteitskenmerken. Dat werd dus Foyle’s War.
Foyle’s War speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Zuid Engelse Hastings. Hoewel de wereld in brand staat en Engeland ernstig te lijden heeft van de Duitse luchtaanvallen, worden er ook ‘gewone’ misdaden gepleegd en die mag inspecteur Christopher Foyle (Michael Kitchen) oplossen. Hij wordt daarbij geassisteerd door zijn assistent Paul Milner (Anthony Howell)en zijn chauffeur Samantha Steward (Honeysuckle Weeks). Na 20 afleveringen leek het erop dat Foyle met pensioen zou gaan. De oorlog was voorbij en blijkbaar had Anthony Horowitz, die voor de scenario’s tekende, besloten dat het zo goed was. Het lukte ITV echter, mogelijk onder druk van de fans, hem op andere gedachten te brengen, want vanaf 24 maart 2013 was de populaire detective opnieuw te bewonderen, nu als ‘senior operative’ in opdracht van de Britse geheime dienst MI5. Foyle was verhuisd naar London.
Hoewel ik een Foyle’s War fan van het eerste uur ben, gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat ik de laatste twee series veruit de beste vond. Meer nog dan in de eerste zes series heeft Horowitz hierin de Britse geschiedenis van de eerste naoorlogse decennia als decor gebruikt en dat levert een weinig verheffend beeld op. Vooral de manier waarop Groot Brittannië destijds haar belangen in het Nabije Oosten, en dan met name Palestina (Israël), verdedigde, verdient geen schoonheidsprijs. Daarnaast komen ook andere, meer sociaal-realistische thema’s uit de jaren van de Wederopbouw aan bod, zoals de (ondergeschikte) positie van vrouwen, het tekort aan huizen en brandstof en de gebrekkige gezondheidszorg; voor de gewone man althans. Want wie geld had, kon in die jaren op de beste medische zorg rekenen.
De Palestina-kwestie vormt vooral in serie acht de rode draad. Ook deze serie telt drie afleveringen, waarvan de tweede, ‘Trespass’, op mij de meeste indruk maakte. London is in opperste staat van paraatheid door een belangrijke conferentie over het Palestijnse conflict. Het vermoeden bestaat dat anti-zionisten een aanslag willen plegen en Foyle krijgt de opdracht informatie te vergaren over de personen die hiervoor het meest in aanmerking komen. Terwijl hij druk doende is alle potentiele bedreigingen in kaart te brengen, wordt een succesvolle zakenman van joodse afkomt vermoord. Het blijkt dat hij al diverse keren joden vanuit West-Europa naar Israël verscheept heeft en dat wilden de anti-zionisten nu juist koste wat het kost voorkomen. Palestina was van de Palestijnen en dat moet zo blijven. Een groep die zich ‘The Defenders of Arab Palestine’ noemt lijkt achter de aanslag te zitten. Uiteindelijk blijkt de echte dreiging echter uit een heel andere, onverwachte hoek te komen. Daarnaast is er nog het gevaar van het opkomend rechts-extremisme, dat dankbaar profiteert van de erbarmelijke omstandigheden waarin de meeste Britten anno 1946, 1947 leefden.
Terwijl de eerste series mij soms wat te veel aan ‘Dad’s Army’ deden denken, is de enscenering in de laatste twee series een stuk overtuigender. Het lijkt erop dat de ontwikkelingen op het wereldtoneel in eerste jaren na het einde van de Tweede Wereldoorlog Horowitz meer mogelijkheden boden om Foyle’s avonturen met een aansprekend kader te vervlechten dan het Hastings in de jaren daarvoor. Daar gebeurde destijds niet zo veel bijzonders, hoe cynisch dat ook moge klinken. Al met al heeft Foyle’s War hierdoor een waardig slotakkoord gekregen, waardoor de serie zich wat mij betreft een welverdiende plaats verworven heeft te midden van klassiekers als Inspector Morse en A Touch of Frost. Series waarvan het Complete Werk in de verzameling van de echte crimeliefhebber niet mag ontbreken. Tot slot wil ik nog wijzen op de prachtige website die Foyle-fans al enkele jaren in de lucht houden: www.foyleswar.com. Die is een bezoekje meer dan waard.
Volg Foyle's WarFoyle’s War was oorspronkelijk bedoeld als opvolger van de legendarische politieserie Inspector Morse, die in 13 jaar tijd wereldwijd een grote schare fans aan zich gebonden had. Geen echte ‘sequel’, want dat werd de serie rond Morses side kick Lewis, maar meer een goede vervanger. Als mijn geheugen me niet bedriegt – ik heb dit deel van de ontstaansgeschiedenis helaas niet kunnen verifiëren – schreef ITV na het overlijden van Colin Dexters protagonist een wedstrijd uit voor een nieuwe serie met overeenkomstige kwaliteitskenmerken. Dat werd dus Foyle’s War.
Foyle’s War speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Zuid Engelse Hastings. Hoewel de wereld in brand staat en Engeland ernstig te lijden heeft van de Duitse luchtaanvallen, worden er ook ‘gewone’ misdaden gepleegd en die mag inspecteur Christopher Foyle (Michael Kitchen) oplossen. Hij wordt daarbij geassisteerd door zijn assistent Paul Milner (Anthony Howell)en zijn chauffeur Samantha Steward (Honeysuckle Weeks). Na 20 afleveringen leek het erop dat Foyle met pensioen zou gaan. De oorlog was voorbij en blijkbaar had Anthony Horowitz, die voor de scenario’s tekende, besloten dat het zo goed was. Het lukte ITV echter, mogelijk onder druk van de fans, hem op andere gedachten te brengen, want vanaf 24 maart 2013 was de populaire detective opnieuw te bewonderen, nu als ‘senior operative’ in opdracht van de Britse geheime dienst MI5. Foyle was verhuisd naar London.
Hoewel ik een Foyle’s War fan van het eerste uur ben, gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat ik de laatste twee series veruit de beste vond. Meer nog dan in de eerste zes series heeft Horowitz hierin de Britse geschiedenis van de eerste naoorlogse decennia als decor gebruikt en dat levert een weinig verheffend beeld op. Vooral de manier waarop Groot Brittannië destijds haar belangen in het Nabije Oosten, en dan met name Palestina (Israël), verdedigde, verdient geen schoonheidsprijs. Daarnaast komen ook andere, meer sociaal-realistische thema’s uit de jaren van de Wederopbouw aan bod, zoals de (ondergeschikte) positie van vrouwen, het tekort aan huizen en brandstof en de gebrekkige gezondheidszorg; voor de gewone man althans. Want wie geld had, kon in die jaren op de beste medische zorg rekenen.
De Palestina-kwestie vormt vooral in serie acht de rode draad. Ook deze serie telt drie afleveringen, waarvan de tweede, ‘Trespass’, op mij de meeste indruk maakte. London is in opperste staat van paraatheid door een belangrijke conferentie over het Palestijnse conflict. Het vermoeden bestaat dat anti-zionisten een aanslag willen plegen en Foyle krijgt de opdracht informatie te vergaren over de personen die hiervoor het meest in aanmerking komen. Terwijl hij druk doende is alle potentiele bedreigingen in kaart te brengen, wordt een succesvolle zakenman van joodse afkomt vermoord. Het blijkt dat hij al diverse keren joden vanuit West-Europa naar Israël verscheept heeft en dat wilden de anti-zionisten nu juist koste wat het kost voorkomen. Palestina was van de Palestijnen en dat moet zo blijven. Een groep die zich ‘The Defenders of Arab Palestine’ noemt lijkt achter de aanslag te zitten. Uiteindelijk blijkt de echte dreiging echter uit een heel andere, onverwachte hoek te komen. Daarnaast is er nog het gevaar van het opkomend rechts-extremisme, dat dankbaar profiteert van de erbarmelijke omstandigheden waarin de meeste Britten anno 1946, 1947 leefden.
Terwijl de eerste series mij soms wat te veel aan ‘Dad’s Army’ deden denken, is de enscenering in de laatste twee series een stuk overtuigender. Het lijkt erop dat de ontwikkelingen op het wereldtoneel in eerste jaren na het einde van de Tweede Wereldoorlog Horowitz meer mogelijkheden boden om Foyle’s avonturen met een aansprekend kader te vervlechten dan het Hastings in de jaren daarvoor. Daar gebeurde destijds niet zo veel bijzonders, hoe cynisch dat ook moge klinken. Al met al heeft Foyle’s War hierdoor een waardig slotakkoord gekregen, waardoor de serie zich wat mij betreft een welverdiende plaats verworven heeft te midden van klassiekers als Inspector Morse en A Touch of Frost. Series waarvan het Complete Werk in de verzameling van de echte crimeliefhebber niet mag ontbreken. Tot slot wil ik nog wijzen op de prachtige website die Foyle-fans al enkele jaren in de lucht houden: www.foyleswar.com. Die is een bezoekje meer dan waard.
Reacties (1)