9.5
Peter Rotthier geeft "Déjà-Vu - Miniserie" een 9.5.
Geschreven door Peter Rotthier op 14 april 2021.
Leuk?
3
0
Bekijk stemmen
Déjà-Vu - Miniserie
Wat als je terug kon keren in de tijd om een fout recht te zetten? Dat is het vraagstuk dat Déja-Vu ons voorlegt.
Wanneer de dochter van Flo, een bekende radiopresentatrice en vrouwenactiviste, zelfmoord pleegt, krijgt ze de kans om terug te gaan in de tijd om te proberen die wanhoopsdaad te voorkomen.
Maar hoe ver moet je teruggaan om de toekomst te veranderen en wat gebeurt er met je eigen leven. Flo ondervindt het aan den lijve wanneer keer op keer duidelijk wordt dat de uitkomst dezelfde kant uit dreigt te gaan. Hierdoor duikt ze steeds dieper terug in de tijd en probeert ze de dingen die volgens haar verkeerd gelopen zijn anders aan te pakken. Flo is zich echter bewust van de toekomst en dat maakt het niet altijd makkelijk. Ze weet hoe bepaalde zaken in de toekomst zullen aflopen. Door zeer bewust telkens andere keuzes te maken, weet je dat ze door haar terugkeer in de tijd, niet alleen het leven van haar dochter tracht te redden maar dat ze ook andere toekomstige gebeurtenissen bewust of onbewust zal manipuleren.
Hoewel elke kijker weet dat tijdreizen een utopie is, slagen de makers er toch in om van Déja-Vu een geloofwaardig verhaal te maken dat goed aan elkaar hangt. Door de tijdsprongen krijg je een mix van flashbacks en herhalingsoefeningen die net een iets andere richting uitgaan dan voorheen. Het resultaat zijn een aantal zeer verrassende plotwendingen in het verhaal. Het spelen met de tijd geeft de makers een grote vrijheid om hun verhaal diverse keren te veranderen. Ondanks die zogenaamde herhalingen, blijf je als kijker ademloos toekijken. Wanneer de serie naar zijn einde loopt, wordt de kijker getrakteerd op enkele totaal onverwachte wendingen in het verhaal met een apotheose die je helemaal niet ziet aankomen.
We kunnen besluiten dat Déja-Vu een nieuw hoogtepunt is in de Vlaamse fictie dat internationaal zeker zijn weg zal vinden met gedubde versies of remakes. Of hier ooit een vervolg op komt, is vrij twijfelachtig. Toch is er een basis gelegd om in de toekomst eventueel de draad weer op te nemen. Met een goed scenario en een andere cast, kan men net als bij Beau Séjour of True Detective opnieuw een spannend en beklijvend verhaal opbouwen waar de kijker van zal smullen.
Wanneer de dochter van Flo, een bekende radiopresentatrice en vrouwenactiviste, zelfmoord pleegt, krijgt ze de kans om terug te gaan in de tijd om te proberen die wanhoopsdaad te voorkomen.
© Streamz
Maar hoe ver moet je teruggaan om de toekomst te veranderen en wat gebeurt er met je eigen leven. Flo ondervindt het aan den lijve wanneer keer op keer duidelijk wordt dat de uitkomst dezelfde kant uit dreigt te gaan. Hierdoor duikt ze steeds dieper terug in de tijd en probeert ze de dingen die volgens haar verkeerd gelopen zijn anders aan te pakken. Flo is zich echter bewust van de toekomst en dat maakt het niet altijd makkelijk. Ze weet hoe bepaalde zaken in de toekomst zullen aflopen. Door zeer bewust telkens andere keuzes te maken, weet je dat ze door haar terugkeer in de tijd, niet alleen het leven van haar dochter tracht te redden maar dat ze ook andere toekomstige gebeurtenissen bewust of onbewust zal manipuleren.
Hoewel elke kijker weet dat tijdreizen een utopie is, slagen de makers er toch in om van Déja-Vu een geloofwaardig verhaal te maken dat goed aan elkaar hangt. Door de tijdsprongen krijg je een mix van flashbacks en herhalingsoefeningen die net een iets andere richting uitgaan dan voorheen. Het resultaat zijn een aantal zeer verrassende plotwendingen in het verhaal. Het spelen met de tijd geeft de makers een grote vrijheid om hun verhaal diverse keren te veranderen. Ondanks die zogenaamde herhalingen, blijf je als kijker ademloos toekijken. Wanneer de serie naar zijn einde loopt, wordt de kijker getrakteerd op enkele totaal onverwachte wendingen in het verhaal met een apotheose die je helemaal niet ziet aankomen.
De cast van Déja-Vu is ingevuld door de crème de la crème uit de Vlaamse acteursgilde. Toch is het nieuwkomer Xenia Borremans die, als Lou, de dochter van Flo, de meeste indruk maakt. Debuteren met zo'n zware rol als die van meisje dat het leven voor bekeken houdt, is geen sinecure. De dochter van kunstenaar Michaël, speelt haar rol met grote overtuiging en zal zo heel wat krediet krijgen bij de kijker.Met een goed scenario en een andere cast, kan men net als bij Beau Séjour of True Detective opnieuw een spannend en beklijvend verhaal opbouwen waar de kijker van zal smullen.
We kunnen besluiten dat Déja-Vu een nieuw hoogtepunt is in de Vlaamse fictie dat internationaal zeker zijn weg zal vinden met gedubde versies of remakes. Of hier ooit een vervolg op komt, is vrij twijfelachtig. Toch is er een basis gelegd om in de toekomst eventueel de draad weer op te nemen. Met een goed scenario en een andere cast, kan men net als bij Beau Séjour of True Detective opnieuw een spannend en beklijvend verhaal opbouwen waar de kijker van zal smullen.
Over de auteur, Peter Rotthier
Peter Rotthier is begin jaren negentig in de muziekjournalistiek gerold. Bijna twintig jaar lang was hij hoofdredacteur van een Vlaams rock/metal tijdschrift dat naast muziek ook oog had voor randverschijnselen als games, films, series en strips. In de meer dan vijftig jaar dat hij al op deze aardbol loopt heeft hij al heel wat series de revue zien passeren. Alle genres kunnen zijn interesse wekken en krijgen enkele afleveringen om zich te bewijzen. Zijn favorieten van de voorbije jaren waren onder andere Braquo, Black Sails, Games Of Thrones, The Leftovers, Mafiosa, The Brink en Hell On Wheels, om er maar een paar te noemen.
Meer recensies van Peter Rotthier
Reacties (0)