De 12 van Oldenheim - Seizoen 1

Het gebeurt niet vaak dat een Nederlandse serie er echt uitspringt bij mij. Ik vind altijd dat de series allemaal op elkaar lijken. Ze komen nooit met iets nieuws. Over De 12 van Oldenheim was ik daarentegen erg verbaasd. Op tv zag ik regelmatig een reclamestukje langs komen; het trok me wel aan. Toen de serie op Videoland beschikbaar kwam gaf ik het een kans en binnen twee dagen had ik de serie uitgekeken. Het was ongelofelijk ontroerend, spannend en vooral erg schokkend; iets wat ik totaal niet had verwacht.

In De 12 van Oldenheim zien we dat Peggy Jonkers (Noortje Herlaar; Mary Poppins, RAMSES, De mannen van dokter Anne) terugkeert naar haar geboortedorp Oldenheim. Jaren geleden is Peggy weggegaan zonder afscheid te nemen van haar zus en vader. Ze ging werken in Irak, waar vervolgens een aantal nare dingen zijn gebeurd. Ze probeert de band met haar zus Suus (Gaite Jansen; Lover of Loser, Schemer) weer sterker te maken, maar Suus heeft zo haar eigen problemen en zit totaal niet te wachten op de terugkomst van haar zus. Ook de vader van Peggy, Ruud (Aus Greidanus; Baantjer, De tasjesdief) zit niet op zijn dochter te wachten.

De terugkeer van Peggy begint met een verrassende avond; de zestienjarige Nine (Roos Wiltink; Hoe overleef ik, Penoza) verdwijnt na een gezellige avond met haar vriendje. Nine is spoorloos verdwenen en niemand weet wat er met haar is gebeurd. Het hele dorp is ermee bezig en de politie zit er bovenop. Sharif Dahmani (Nasdrin Char; Rabat, Zwarte Tulp) onderzoekt alles, maar voor hem blijft het ook één groot raadsel. Nine is niet de enige die verdwijnt; steeds meer mensen verdwijnen en iedereen maakt zichzelf verdacht. Wat gebeurt er toch allemaal in dat kleine dorpje Oldenheim?

Deze serie was, zoals ik al zei, erg schokkend. Bepaalde dingen verwacht je, maar er gebeuren ook dingen die je totaal niet zag aankomen. Het acteerwerk in deze serie is ook zo ongelofelijk goed; bekende acteurs en actrices zetten op hun manier de rollen goed neer. Hoe meer mensen er verdwijnen hoe ontroerender het wordt. Niemand weet wat er gebeurt in het dorpje en iedereen verdenkt elkaar. Ik was erg verbaasd over hoe deze serie zo’n apart verhaal kon hebben. Zoals ik al zei; Nederlandse series zijn niet zo origineel. Het is altijd een remake van iets of ze hebben een onderwerp waar al tientallen series van zijn gemaakt. De 12 van Oldenheim is het bewijs dat ook in Nederland een spannende serie gemaakt kan worden. Deze serie kan je niet loslaten; je kijkt het aan één stuk door. Ik hoop op meer seizoenen zodat we er langer van kunnen genieten.