Bloodline - Seizoen 2 (Eerste deel)

Afgelopen maandag kreeg ik tot mijn verrassing de kans om alvast de eerste acht afleveringen van het tweede seizoen van Bloodline te bekijken. Aangezien ik genoten had van seizoen 1, heb ik die kans aangegrepen en ben meteen begonnen met kijken. Na het kijken kan ik stellen dat je in seizoen 2 krijgt wat je verwacht, maar dan beter. Deze recensie bevat spoilers uit seizoen 1.


Seizoen 2 begint met de verwerking. John, Meg, Kevin en Sally verwerken allemaal op hun eigen manier het verlies van Danny. Maar echt tijd om te rouwen en terug te blikken is er niet. Hun leven gaat gewoon door. Misschien zag je dit al aankomen, maar ondanks dat Danny niet meer leeft, heeft hij een grotere impact op de familie dan ooit. Zo draait het in het begin vooral om deze vraag: Wat heeft Danny allemaal gedaan toen hij weg was? Daarnaast moeten de Rayburns er natuurlijk voor zorgen dat ze zelf geen verdachten worden in de moordzaak van Danny.

John: “We’re always dealing with this: be smart, be ready, always.”
Kevin: “What if someone saw us in Miami? Do you feel guilty?”

Het feit dat alles in seizoen 2 om Danny draait, blijkt al wanneer aan het einde van seizoen 1 de zoon van Danny uit de hoge hoed wordt getoverd: Nolan (Owen Teague). Je zou hem kunnen zien als het nieuwe ‘lelijke eendje’. Hij komt tijdelijk bij de Rayburns wonen, maar echt welkom is hij niet. Dit geldt ook voor zijn moeder die even later eveneens opduikt in de Florida Keys. Maar dan zijn we er nog niet. Danny heeft namelijk voor zijn dood een tape opgenomen met de geheimen van John en deze tape aan Wayne Lowry gegeven. Tot overmaat van ramp komt ook nog een vriend van Danny uit Miami voor onrust zorgen. Naast dit alles wil John proberen de nieuwe sheriff te worden. Waarom is niet helemaal duidelijk, misschien laten de schrijvers dit open voor eigen interpretatie of wordt het nog bekend in de laatste afleveringen.

“Sometimes all there is, is more darkness.”

Dit seizoen zorgt Kevin voor veel problemen. Zoveel problemen, dat zelfs Meg terug moet vliegen vanuit New York om haar familie te helpen in moeilijke tijden. Vervolgens worden de problemen alleen maar erger: Sally voert haar eigen onderzoek uit en de politie laat de zaak niet stil liggen. Op een gegeven moment stijgt het verhaal naar een nieuw hoogtepunt: de Rayburns worden voor een tweede keer ondervraagd en als Marco Diaz lastige vragen begint te stellen slaat John keihard terug. Wat daar de impact van is moeten zal blijken in de resterende afleveringen.


Door alle stemverheffingen, ruzies, leugens, geweld, angst, chantage, geheimhouding en wantrouwen stijgt deze emotionele dramaserie naar een hoger niveau. Je wordt er niet heel vrolijk van, maar het is wel erg amuserend. Bij alles kun je je afvragen: waarom? En steeds krijg je daar weer een goed antwoord op. Niet alles wordt voorgekauwd, maar wel als dat nodig is. Ik kan dit beargumenteren met goede voorbeelden, maar dat laat ik achterwege in verband met spoilers. Daarnaast zijn vooral de ontwikkelingen van de personages zeer interessant. John wil sheriff worden en moet liegen tegen zijn vrouw, Kevin grijpt naar drank en drugs en komt in geldproblemen en Sally vertrouwt haar familie niet meer en voelt zich schuldig. Meg is de enige die probeert het zooitje bij elkaar te houden. Maar ook zij heeft haar geheimen. Een verschil met seizoen 1 is dat het verhaal nu minder vertellend is, maar dit maakt het seizoen niet minder goed. De vraag voor de komende afleveringen is nu: kunnen de Rayburns sterk blijven en de politie te slim af zijn? Eerlijk gezegd lijkt het me een tijdbom, die binnenkort de Rayburn familie uit elkaar zal doen drijven.

“People die, secrets don’t.”