Atypical - Seizoen 3

“The essence of anything is the thing that stays true about them in any situation.” — Sam

Het citaat hierboven is volkomen normaal voor een jongen met autisme. Ook dus voor Sam Gardner, het hoofdpersonage van Atypical die ons als kijkers nu voor het derde seizoen meeneemt in zijn leven en dus tevens in zijn gedachten. Het prachtige van zo’n serie als deze is dat het laat zien dat iets wat afwijkend is in de ogen van het gros van de bevolking, helemaal niet ‘slecht’ hoeft te zijn. Sam zijn gedrag wordt beschouwd als atypisch, en hij wordt hier dan ook regelmatig mee geconfronteerd door anderen. Ik zelf vind dit confronterend realistisch aangezien wij mensen soms inderdaad best snel ons oordeel klaar kunnen hebben, en vervolgens niet bang zijn deze te uiten.

In de eerste twee seizoenen hebben we Sam zien dealen met zichzelf, vriendschappen maar vooral ook op liefdesgebied. In het derde seizoen, dat op vrijdag 1 november op Netflix verscheen, komt daar een andere uitdaging bij: het volwaardig student zijn aan Denton University. Zoals we gewend zijn, wordt ons de wereld voornamelijk vanuit Sam zijn perspectief gepresenteerd. In de eerste paar afleveringen van het seizoen zien we hoe hij omgaat met alle nieuwe indrukken en vooral medestudenten. Geluiden, manier van toetsen, medestudenten: alles is nieuw, onbekend en in Sam zijn geval ook nog eens ‘anders dan hij gewend is’. Het verhaal gaat verder waar het tweede seizoen ons achterliet.

Maar ook op liefdesgebied maken de personages het nodige mee. In het tweede seizoen zagen we Casey en Izzy naar elkaar toe groeien met een afsluitende zoen als gevolg. Het derde seizoen laat ons zien hoe ze hier beiden mee proberen te omgaan. Wat voor invloed heeft deze beginnende romance op Casey haar huidige relatie met Evan? Ik zelf zou het beschrijven als een rollercoaster vol emoties, te danken aan het excellente acteerwerk van Brigette Lundy Paine en Fivel Stewart.

[image-140372]

Maar ook Elsa en Dough’s verhaallijn is nog niet afgelopen. In het tweede seizoen trof hun relatie een dieptepunt en elke aflevering van dit seizoen laat ons als kijker twijfelen of zij wel- of niet over deze enorme neerwaartse spiraal heenkomen. Daarnaast is er zoals het genre aangeeft, ook de nodige komedie(drama). Zo krijgt Sam zijn beste vriend, aka homie Zahid, eindelijk een vriendin. Maar welke invloed heeft zijn relatie op de vriendschap tussen hen? Ook dit seizoen zien we Sam weer persoonlijk groeien, er is dus sprake van karakterontwikkeling waardoor deze serie wat mij betreft steeds sterker wordt.Wel vind ik het storend dat de personages een leeftijd hebben die aanzienlijk jonger is dan de acteurs/actrices die deze rollen op zich nemen, terwijl ze in de serie veel ouder overkomen. Zo is Casey 16 jaar maar actrice Brigette 25 jaar.



Al met al is het een luchtige serie die makkelijk wegkijkt en daarnaast ook actuele onderwerpen ter sprake brengt. De vraag of deze serie een werkelijk beeld geeft over leven met een autisme, zal ik mij niet over uitlaten. Wat ik wel kan zeggen, is dat het derde seizoen van Atypical wederom een origineel plot heeft en zowel de acteurs als de actrices gemaakt zijn voor hun rol. Als je het mij vraagt, zeg ik: kom maar op met het vierde seizoen.