Zonde van de Zendtijd - Seizoen 1

Bert Gabriëls en Henk Rijckaert kwamen halverwege 2009 met een nieuw, komisch programma op de Vlaamse televisie: Zonde van de Zendtijd. Wat in dit eerste seizoen uitgroeide tot een, met wisselende kritieken ontvangen, succesvol programma, zou uiteindelijk drie seizoenen duren.

Het programma is een beetje een mix van de programma’s Bananasplit, The Daily show en Koefnoen. Middels parodieën, sketches en verborgen cameragrappen werden vele bekende en onbekende Vlamingen op de hak genomen. Dit werd niet door iedereen gewaardeerd, sommige mensen vonden bepaalde onderwerpen niet geschikt om humor over te maken zoals de twee heren deden, maar werd uiteindelijk wel een succes.

Met een kritische blik op het Vlaamse media-aanbod en –inhoud zijn talloze aanleidingen gevonden voor de verschillende grappen en grollen. Van het lachen om Samson en Gert tot het signeren van alles wat niet het boek van een beroemde auteur is en van een parodie op het maken van natuurdocumentaires tot het opnemen van televisieseries in een concurrent van een bekende Zweedse meubelzaak. Dit alles in een vrolijk jasje gestoken en gepresenteerd vanuit de ‘huiskamer’ van de twee heren.

Zonde van de Zendtijd is een simpel ogend programma waar veel meer werk en voorbereiding in gaat zitten dan op het eerste gezicht lijkt. Het feit dat de mannen geen bekende Vlamingen waren, is voor het succes essentieel geweest. Het opmerken van opvallende zaken in de mediawereld en het uitdenken, voorbereiden en opnemen van alle (verborgen camera) grappen heeft ontzettend veel tijd gekost. Dat die tijd er in is gestoken en dat het productieteam daar plezier in heeft gehad, is van het scherm af te zien.

Hoewel de humor, die soms wat plat en wellicht wat makkelijk lijkt, je als persoon ongetwijfeld moet liggen. Moet je als kijker waardering hebben voor de creativiteit die in dit programma ten toon wordt gespreid. Ongetwijfeld is alles niet even grappig, maar de overtuiging waarmee de grappen worden gebracht, zorgen toch voor een glimlach op het gezicht.

Een uitstekend voorbeeld is de sketch over het programma ‘Herken de Homo’. De introtune van de Vlaamse versie van dit programma vertelt letterlijk wat er in het programma zal moeten gebeuren. Gabriëls en Rijckaert verplaatsten deze introtune naar andere programma’s. Zo werden onder ander Samon en Gert, de Lotto, de Pfaffs en de Rode Loper op de hak genomen. De subtiliteit waarmee kleine gimmicks vanuit Herken de Homo en Samson en Gert in een dergelijk sketch verwerkt zijn, maken de humor van dit komisch duo veel diepgaander dan op het eerste gezicht lijkt.

Een nadeel aan Zonde van de Zendtijd voor Nederlandse kijkers is dat veel bekende Vlamingen die op de hak worden genomen, bij het Nederlandse publiek niet altijd bekend zijn. Op zulke momenten is de specifieke context van de humor voor Nederlandse kijkers een beetje weg. Voorbeelden zijn sketches waarbij Vlaamse politici op de hak worden genomen.

Desalniettemin kan worden geconcludeerd dat Zonde van de Zendtijd een aantal werkende concepten, zoals de verborgen camera grappen, in een vernieuwend en mooi jasje heeft gestoken, er een smeuïg laagje humor over heeft gegooid en het heeft afgemaakt door in een mooie studiosetting de verschillende onderwerpen met de nodige humor in te leiden. Zonde van de Zendtijd is zeker zijn zendtijd waard. Een pluim voor dit Belgische pareltje.