8.5
Ron Schoonwater geeft "ZeroZeroZero - Seizoen 1" een 8.5.
Geschreven door Ron Schoonwater op 4 Mei 2020.
Leuk?
6
0
Bekijk stemmen
ZeroZeroZero - Seizoen 1
Gebaseerd op een boek van Roberto Saviano (Gomorra). ZeroZeroZero voldoet op bijna alle fronten. Het is ruw, keihard en acht afleveringen lang ga je als kijker door een achtbaan. Het verhaal volgt een schiplading met cocaïne. Het gaat om de kopers (Italianen), de vervoerders (Amerikanen) en leveranciers (Mexicanen). De interne strijd om de macht maakt dat het geen appeltje eitje wordt.
De Italiaanse machtsstrijd gaat tussen Don Minu (Adriano Chiaramida, Il giovane Montalbano) en zijn kleinzoon Stefano (Giuseppe De Domenico, Goldfish). Don Minu zit ondergedoken en dat lijkt Stefano de uitgekiende kans om zijn grootvader tegen te werken en de macht over te nemen. De tentakels van de oude Don blijken lang en er ontspint zich een interessant kat en muisspel.
In Mexico is het geweld misschien nog wel het meest gewelddadig. Zo worden onschuldige mensen massaal afgeslacht als symbool van de macht van de daders. Er wordt iemand gedood met een moker. Verder draait de paramilitaire militie zijn handen er niet voor om hun directe collega's te doden. Alles om de macht in handen te houden of te krijgen. Het maakt het dodelijke geweld in Mexico realistisch zichtbaar. Het in beeld brengen van dit geweld doet men zonder concessies. Het komt daardoor des te harder binnen.
ZeroZeroZero heeft een uitgekiende en gebalanceerde mix in het laten zien van de achtergronden van de betrokken hoofdpersonen en het brute geweld. Men vertelt niks teveel of te weinig als het gaat om de familiebanden. Het houdt de vaart in het verhaal. Bovendien heeft ZeroZeroZero een bijzondere manier van vertellen. Op verschillende kruispunten in het verhaal keert men terug om het verhaal nog een keer te vertellen, maar dan vanuit een ander perspectief. Het klinkt misschien absurd, maar het werkt perfect.
Deze televisieserie is een 'must see'. Je moet als kijker wel kunnen tegen een portie ongegeneerd in beeld gebracht geweld. Het laat de smerige wereld zien achter de vaak geromantiseerde maffia en andere drugshandelaren. Goed om te weten dat onschuldige harddrugs niet bestaat. Door het te gebruiken of niet te legaliseren houden we deze waanzin in stand. ZeroZeroZero geeft daarin een pijnlijk inkijkje.
In al mijn enthousiasme voor de televisieserie is er toch wel een minpunt te melden. De toer door Afrika met onder andere islamitisch extremisten is wat ver gezocht. Het geeft de klasse van ZeroZeroZero aan dat ze er wat mij betreft mee wegkomen. Hulde ook voor de keuze om Mogwai te kiezen voor de muziek. Het levert een extra bijdrage aan een uitstekende televisieserie.
De Italiaanse machtsstrijd gaat tussen Don Minu (Adriano Chiaramida, Il giovane Montalbano) en zijn kleinzoon Stefano (Giuseppe De Domenico, Goldfish). Don Minu zit ondergedoken en dat lijkt Stefano de uitgekiende kans om zijn grootvader tegen te werken en de macht over te nemen. De tentakels van de oude Don blijken lang en er ontspint zich een interessant kat en muisspel.
© Sky Atlantic (IT)
Het gevolg is dat de vervoerders van de drugs last krijgen van deze machtsstrijd. Het is Stefano er namelijk alles aan gelegen om de drugs niet aan te laten komen. De familie Lynwood die verantwoordelijk is voor het vervoer krijgt het daardoor zwaar voor de kiezen. Emma (Andrea Riseborough, Waco) en haar ziekelijke broer Chris (Dane DeHaan, The Kid) moeten alle zeilen bijzetten om hun lading op haar bestemming te krijgen. Dit gaat niet zonder slag of stoot.Deze televisieserie is een 'must see'.
In Mexico is het geweld misschien nog wel het meest gewelddadig. Zo worden onschuldige mensen massaal afgeslacht als symbool van de macht van de daders. Er wordt iemand gedood met een moker. Verder draait de paramilitaire militie zijn handen er niet voor om hun directe collega's te doden. Alles om de macht in handen te houden of te krijgen. Het maakt het dodelijke geweld in Mexico realistisch zichtbaar. Het in beeld brengen van dit geweld doet men zonder concessies. Het komt daardoor des te harder binnen.
ZeroZeroZero heeft een uitgekiende en gebalanceerde mix in het laten zien van de achtergronden van de betrokken hoofdpersonen en het brute geweld. Men vertelt niks teveel of te weinig als het gaat om de familiebanden. Het houdt de vaart in het verhaal. Bovendien heeft ZeroZeroZero een bijzondere manier van vertellen. Op verschillende kruispunten in het verhaal keert men terug om het verhaal nog een keer te vertellen, maar dan vanuit een ander perspectief. Het klinkt misschien absurd, maar het werkt perfect.
© Sky Atlantic (IT)
Deze televisieserie is een 'must see'. Je moet als kijker wel kunnen tegen een portie ongegeneerd in beeld gebracht geweld. Het laat de smerige wereld zien achter de vaak geromantiseerde maffia en andere drugshandelaren. Goed om te weten dat onschuldige harddrugs niet bestaat. Door het te gebruiken of niet te legaliseren houden we deze waanzin in stand. ZeroZeroZero geeft daarin een pijnlijk inkijkje.
In al mijn enthousiasme voor de televisieserie is er toch wel een minpunt te melden. De toer door Afrika met onder andere islamitisch extremisten is wat ver gezocht. Het geeft de klasse van ZeroZeroZero aan dat ze er wat mij betreft mee wegkomen. Hulde ook voor de keuze om Mogwai te kiezen voor de muziek. Het levert een extra bijdrage aan een uitstekende televisieserie.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
Meer recensies van Ron Schoonwater
Reacties (3)