Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
White Collar - Seizoen 5
Wat een leuke serie onderscheidt van een goede serie is de mate waarin ik als kijker wordt verrast. Bij White Collar is die verrassing er in het vijfde seizoen af. Sterker nog als ik niet al vier seizoenen op weg was, dan was ik hoogstwaarschijnlijk halverwege afgehaakt.
Voor wie de serie nog niet kent een samenvatting in 3 zinnen. FBI-agent (Peter) zorgt ervoor dat een jonge en getalenteerde vervalser (Neal) in plaats van in de gevangenis, naast hem komt te werken op de afdeling witteboordencriminaliteit van de FBI In New York. Wat zich daarna ontspint is een kat en muisspel tussen Peter, Neal en zijn vriend Mozzie, waarbij behalve vriendschap ook de vraag steeds terugkeert: hoe lang houden Neal en Mozzie het vol zich als modelburgers te gedragen?
Het vijfde seizoen begint met Peter in de gevangenis die aangeklaagd wordt voor de moord op een senator en eindigt in een fort ergens aan de Hudson waar Neal, Peter en Mozzie jagen op een meesterbrein. Daar tussenin bevalt Diana op een wel heel bijzondere plaats van baby Theo. Verdenkt Elizabeth, Peter van een affaire met zijn ex, een FBI-agente waarmee hij samen in de opleiding zat en valt Neal voor charmes van Rebeca. Een vrouw met een donker randje. Ook blijkt dat de werken voor de FBI niet de enige manier is waarop je als crimineel opgesloten kunt zitten. Terwijl de persoonlijke verhalen zich ontspinnen jagen Neal, Jones en Peter op de witteborden criminelen van New York en omstreken.
White Collar verdient het om in seizoen 6 een zachte dood te sterven. White Collar was een verrassend leuke serie waarin af en toe de vraag werd opgeworpen wat goed en wat kwaad is. De eerste aflevering waarin Neal met gebruik van zijn charme en wat simpele trucs een zwaar bewaakte gevangenis uitliep, trok mij meteen het verhaal in. Ook de relatie tussen Neal en Peter die van een werk- een vriendschapsrelatie werd, werkte. In het vijfde seizoen is de rek er echter uit. De afleveringen verrassen niet meer. De rode draad in de serie waren de relaties tussen de hoofdrolspelers onderling. Wat mij betreft zijn deze na vijf seizoenen zodanig uitgemolken dat het af en toe ongeloofwaardig wordt. Hoe vaak kun je als crimineel ‘bijna' betrapt worden met je hand in de snoeppot? Hoe lang blijft het geloofwaardig als iemand misschien of misschien toch niet of ja toch wel of niet zwicht voor een criminele carrière. Hoe vaak kan een man verliefd worden op een vrouw met een donker randje?
Voor seizoen 5, een 7 voor de moeite, maar in de annalen van ‘de serie’ komt White Collar wat mij betreft te staan in de categorie leuk tijdverdrijf, maar niet legendarisch.
Volg White CollarVoor wie de serie nog niet kent een samenvatting in 3 zinnen. FBI-agent (Peter) zorgt ervoor dat een jonge en getalenteerde vervalser (Neal) in plaats van in de gevangenis, naast hem komt te werken op de afdeling witteboordencriminaliteit van de FBI In New York. Wat zich daarna ontspint is een kat en muisspel tussen Peter, Neal en zijn vriend Mozzie, waarbij behalve vriendschap ook de vraag steeds terugkeert: hoe lang houden Neal en Mozzie het vol zich als modelburgers te gedragen?
Het vijfde seizoen begint met Peter in de gevangenis die aangeklaagd wordt voor de moord op een senator en eindigt in een fort ergens aan de Hudson waar Neal, Peter en Mozzie jagen op een meesterbrein. Daar tussenin bevalt Diana op een wel heel bijzondere plaats van baby Theo. Verdenkt Elizabeth, Peter van een affaire met zijn ex, een FBI-agente waarmee hij samen in de opleiding zat en valt Neal voor charmes van Rebeca. Een vrouw met een donker randje. Ook blijkt dat de werken voor de FBI niet de enige manier is waarop je als crimineel opgesloten kunt zitten. Terwijl de persoonlijke verhalen zich ontspinnen jagen Neal, Jones en Peter op de witteborden criminelen van New York en omstreken.
White Collar verdient het om in seizoen 6 een zachte dood te sterven. White Collar was een verrassend leuke serie waarin af en toe de vraag werd opgeworpen wat goed en wat kwaad is. De eerste aflevering waarin Neal met gebruik van zijn charme en wat simpele trucs een zwaar bewaakte gevangenis uitliep, trok mij meteen het verhaal in. Ook de relatie tussen Neal en Peter die van een werk- een vriendschapsrelatie werd, werkte. In het vijfde seizoen is de rek er echter uit. De afleveringen verrassen niet meer. De rode draad in de serie waren de relaties tussen de hoofdrolspelers onderling. Wat mij betreft zijn deze na vijf seizoenen zodanig uitgemolken dat het af en toe ongeloofwaardig wordt. Hoe vaak kun je als crimineel ‘bijna' betrapt worden met je hand in de snoeppot? Hoe lang blijft het geloofwaardig als iemand misschien of misschien toch niet of ja toch wel of niet zwicht voor een criminele carrière. Hoe vaak kan een man verliefd worden op een vrouw met een donker randje?
Voor seizoen 5, een 7 voor de moeite, maar in de annalen van ‘de serie’ komt White Collar wat mij betreft te staan in de categorie leuk tijdverdrijf, maar niet legendarisch.
Reacties (0)