Under the Dome - Seizoen 2

Wat kan er toch een hoop gebeuren in een seizoen van dertien afleveringen. De moorden, verwondingen, ontdekkingen en natuurrampen volgden elkaar in razend tempo op. De zure regen was nog niet opgedroogd of het begon alweer te vriezen. Ik vond het allemaal al behoorlijk snel gaan in de dertien weken dat ik het keek, dus ga maar eens na hoe het voor de bewoners van Chester’s Mill moet zijn. Want die zitten dus pas tweeënhalve week in die koepel. Ja, echt waar, tweeënhalve week!

Ik had goede hoop voor deze serie toen hij in de zomer van 2013 een onvoorziene hit werd, nog altijd op zoek naar een serie die het gat van Lost kon vullen (ja, ik ben er zo eentje, inderdaad). Gelukkig waren televisiezenders ook op zoek naar een serie die mensen massaal aan de buis zou kluisteren in de stijl van Lost, maar waren ze vaak even snel met het cancelen van die series. En dan ineens: een adaptatie van een boek van de meester van het mysterieuze en bovennatuurlijke, Stephen King. Dat zou toch een gegarandeerd succes moeten zijn?
Helaas waren de personages te bizar of te nep, het acteerwerk niet indrukwekkend, het persoonlijke drama te vergezocht en eigenlijk klopte er gewoon in het eerste seizoen al niet veel aan deze serie. Maar ik bleef toch kijken. Wat kan ik zeggen? Ik heb gewoon mijn wekelijkse portie sciencefiction nodig. En dat gedoe met dat ei, en die handen, die roze sterren, het had me op zich best wel in zijn greep. Dus vooruit, ik wilde de tenenkrommende verhaallijnen best nog een kans geven ten faveure van het bovennatuurlijke aspect aan de serie.

Maar jongens, wat gebeurt hier allemaal zeg?! Natuurlijk, een serie over een dorp waar nooit iets gebeurt is ook niet interessant, want dan zou er geen verhaal in zitten. Maar ik werd me er tijdens het kijken steeds bewuster van dat alle gebeurtenissen van het seizoen zich in ongeveer een week tijd afspelen en dat begon zwaar af te leiden. Zonder te veel in detail te treden, maken de meeste personages zoveel ontwikkelingen door (eerst zijn ze niet te vertrouwen zijn, later blijken ze toch wel te vertrouwen, dan doen ze weer iets stoms en vlak daarna maken ze het weer goed met een heldendaad en is iedereen weer vergeten dat ze eigenlijk niet te vertrouwen waren), dat het absurd wordt. Want de inwoners van Chester’s Mill zijn of heel vergevingsgezind, of hebben een zeer slecht geheugen. Aangezien er bij eerdere incidenten nauwelijks wordt stilgestaan door de personages, ga ik er van uit dat het toch vooral dat laatste is.

De bizarre plottwists en razendsnelle karakterontwikkelingen overschaduwen het eigenlijke verhaal van de serie. Wat is de dome, waarom is hij er en wie is er verantwoordelijk voor? Het eerste seizoen had een betere verdeling tussen scènes waarin dit soort vragen aan bod kwamen en scènes waarin het dagelijkse leven de boventoon voerden. Maar het boek van King is geen onuitputtelijke bron van mysterie, dus wordt er zolang mogelijk om de hete brij heen gedraaid. Hoewel er in dit seizoen wel wat meer puzzelstukjes blootgelegd worden, lijkt het sciencefiction-aspect van de serie totaal ondergeschikt geworden aan brute actie. Natuurlijk zijn de gevolgen van het leven onder een dome best interessant, maar dan wil ik ook meer over de oorzaak weten.

Misschien ligt het aan het feit dat het boek geen onuitputtelijke bron is en ze toch zo lang als het kan door willen gaan met deze serie (die toch een succes is), of dat de makers wellicht bang zijn om in dezelfde val te trappen als de makers van Lost, waar een groot gedeelte van de kijkers helemaal niet zat te wachten op allerlei mysterieuze sciencefiction en afhaakte. Ik behoor tot de categorie kijkers die graag een flinke portie sciencefiction ernaast geserveerd krijgt en kwam daardoor in het tweede seizoen bedrogen uit. Dat is een persoonlijke voorkeur, en zou nog te overzien zijn, ware het niet dat de karakterontwikkelingen en verhaallijnen uit het dagelijkse leven onder de dome vaak absurder zijn dan een paars ei met buitenaardse krachten. Er zijn veel slechtere series dan deze, maar de teleurstelling is nou eenmaal groot wanneer er toch potentie in zit.