Two and a Half Men - Seizoen 2

Charlie Harper (Charlie Sheen): levensgenieter, vrijbuiter, man van genot, vrouwenverslinder en drankorgel. Hij houdt van het leven en leeft er lustig op los. Alleen wel met zijn suffe broer Alan (Jon Cryer), zijn neefje Jake (Agnus T. Jones), zijn huishoudster Bertha (Conchata Ferrell), zijn moeder Evelyn (Holland Taylor), zijn stalker Rose (Melanie Lynskey), en nog een hele rits karakters die hem van het ene in het andere probleem storten achter zich aan. Zo ook in dit tweede seizoen van Two and a half Men, waar vooral een groot compliment moet worden gemaakt aan Jon Cryer die de rol van de altijd in de problemen komende Alan Harper speelt.

Het is in dit tweede seizoen ook niet Charlie die de meeste avonturen meemaakt. Hij beleeft alles als zijdelings karakter dat hier en daar een cynische noot plaatst. Alan is degene die zich het meest ontwikkeld in dit seizoen. Hij probeert zich wat verder te ontworstelen aan de tirannie van zijn ex-vrouw Judith (Marin Hinkle), die hem nog altijd tot op de laatste cent leegzuigt. Charlie geeft hem meermaals te kennen dat hij gewoon moet weigeren te betalen maar daar acht Alan zichzelf niet toe in staat. Zodoende betaalt hij keurig alle belachelijke bedragen die Judith eist, probeert hij zijn zoon op te voeden in een huis waar Charlie het nodige vrouwengezelschap brengt en probeert hij zelf ook weer ‘op de markt’ te komen.

Dat gaat allemaal met horten en stoten. De ene keer wat meer geslaagd dan de andere. Charlie is in dit seizoen dan wel de protagonist in het verhaal, hij staat er vooral bij om lollig te zijn. Dat is hij echter niet altijd. Wisselend per aflevering zitten er dan ook tenenkrommend slechte grappen tussen. Alan als aangever werkt vaak goed als het gaat om het maken van een grap, maar vooral de andere gastkarakters moeten een vaak pijnlijk niet grappig onderspit delven. Alan is dan ook de uitstekende loser op wie kan worden gevit en die belachelijk kan worden gemaakt. Van de Two and a half Men in het huis is hij toch echt de minst mannelijke.

De aanwezigheid en vooral de afhankelijkheid van het karakter Alan doet de serie eigenlijk geen goed. Afleveringen waarin hij belangrijk is hebben een eigen karakter. De humor van Charlie is vaak kwetsend – naar aangever Alan of anderen – toe en de humor rondom Jake is vaak kinderachtiger. Als Alan echter zelf scherp uit de hoek komt, leidt dat vaak tot humoristische momenten en die humor draagt de serie het meest. Het karakter van Charlie speelt daar vervolgens goed op in wat dit seizoen tot een grappig geheel maakt.

Het vaker voorkomen van karakters als Bertha en Rose heeft Two and a half Men goed gedaan. Bertha is heerlijk zichzelf met gortdroge en recht voor de raap gevatte uitspraken. Rose is en blijft Charlie’s stalker maar is een dermate eigenaardig karakter dat Charlie haar in zijn leven blijft toestaan. Rose is dermate overtuigend neergezet door Melanie Lynskey dat de complexiteit van dit karakter altijd voor een glimlach zorgt.

Als comedyserie moet worden gesteld dat de verhaallijn dit seizoen duidelijker is dan in het eerste seizoen. Er volgt meer achter elkaar op. Deze trend met minder losstaande afleveringen zorgen voor iets meer continuïteit in de serie. Met de geplaatste humor kan, zo is inmiddels gebleken, Two and a half Men er voorlopig nog wel tegen aan. De humor die in de serie geschreven is moet je liggen en is soms lachwekkend slecht. Als je daar echter om kunt lachen dan is dit tweede seizoen weer een heerlijk zit op de bank.